Vandaag in de winkel. Tijdens het uitpakken van de waar die ik het voorbije weekend meenam naar Wieze werd ik voortdurend (zowat) opgeschrikt door groepjes Nederlanders. Wellicht waren enkele bussen Noorderburen neergestreken in Brugge en waren ze op jacht naar antiek, telkens in groepjes van twee, drie of vier. Enkele groepjes hadden lijstjes mee van op het internet gevonden antiquaren en antiquairs. Moesten ze durven ze liepen me overhoop. Blijkbaar dachten ze te doen te hebben met een werknemer van de zaak die zich moet schikken naar de grillen van elke toerist. Dat was natuurlijk buiten de waard gerekend... en de waard dat ben ik. Telkens weer die vervelende vragen : Hoe DUUR is dit en hoe DUUR is dat? Telkens antwoord ik dan : Hoe bedoelt u, dat is niet duur! U bedoelt waarschijnlijk : Hoeveel vraagt u? Telkens weer gemor en wanneer ze de prijs horen : Ok, dankuwel, we denken er nog eens over na. En weg zijn ze dan, met het motto dat ook de pas geopende winkel Saturn voert : 'Gierig is plezierig' en wellicht ook met het idee van Kopen kost geen geld.
Niet alle Nederlanders zijn zo hoor. De meeste Nederlanders zijn heel beleefd en voorkomend. Ze vragen of ze mogen binnenkomen en vragen dan of ze de boeken mogen inkijken. Ze weten meestal heel goed wat ze zoeken en betalen graag een redelijke prijs voor goede boeken. Een heel aangenaam publiek. Gelukkig heb ik veel dergelijke klanten. Een minderheid van onze Noorderburen zijn wat ambetant in de winkel. Ze denken dat ze op de rommelmarkt rondlopen en de verkoper allerlei naar het hoofd kunnen zwieren. Ze denken echt dat wij Vlamingen dom en achterlijk zijn. Wat ze hier voor een prikje op de kop kunnen tikken op de vlooienmarkten wordt in Nederland veelal voor onredelijke prijzen te koop gesteld. Als ik dit soort volk binnenkrijg denk ik soms hardop 'Laat deze kelk aan mij voorbij gaan'. Sommigen snappen het onmiddellijk, anderen zijn minder vertrouwd met kelken, godsdienst en taal, en doen alsof hun neus bloedt.
Alles wel beschouwd meen ik dat de prijzen ¨van antiek en boeken in België nogal meevallen. Onze teergeliefde noorderburen weten dat heel goed en komen dan ook massaal naar ons landje om curiositeiten te kopen. Vooral dan religieuze (katholieke) zaken want dat vinden ze minder in hun eigen land.
Afgezien van wat vervelende types zijn de Nederlanders best wel te pruimen, vaak zijn gesprekken heel verrijkend en beter nog - heel vaak - nemen ze een en ander mee uit de rekken...
Eerder had ik het al eens over mijn dorpje Eggewaartskapelle. Met Will Tura's woorden mag ik zeggen : Daar waar mijn dorpje ligt, daar ligt mijn hart... Ik ben zeer aan mijn dorpje gehecht én aan al haar bewoners. Wanneer ik in de buurt ben spring ik steeds binnen bij enkele inwoners om er te vernemen wat er allemaal gebeurt in het dorp. Ondanks het feit dat ik er al meer dan 15 jaar weg ben blijf ik graag op de hoogte van het wel en het wee van de Eggewaartskapellenaars. In die tijd zijn al een tiental inwoners overleden, wat toch veel is voor een dorpje van 150 inwoners. Vele jongere mensen weken uit, oa naar dorpen en gemeenten in de buurt maar ook naar oa Brugge en Gent. Graag zou ik iedereen eens laten samen komen, terug in het dorp. Makkelijk is dat niet maar via internet kon ik toch al enkelen opsporen. Als ik er echt mijn werk van wil maken dan zullen er heel wat mensen opgetrommeld worden en moet er naar een heel ruime lokatie uitgekeken worden. Misschien de kerk? Lijkt wel geschikt daarvoor : veel plaats in elk geval, genoeg om een paar honderd mensen te herbergen. Dan moeten we ook niet uitwijken naar het nabijgelegen restaurant-feestzaal te Zoutenaaie. Dat een kerk hiervoor gerust mag gebruikt worden is me ingegeven door een missiefeest met maaltijd in de kerk van Nieuwkapelle, waar ik een paar jaar geleden uitgenodigd was. Heel gezellig en een vertrouwde plaats voor de inwoners en oud-inwoners. Vijftien jaar geleden kende ik zowat iedereen op de parochie. Ook vandaag wonen meestal nog dezelfde mensen in dezelfde huizen. Enkele mensen zijn intussen echter overleden of verhuisd. Nieuwe gezinnen kwamen zich hier vestigen. In de dorpskom heb ik min of meer een goed zicht op deze veranderingen. Een aantal nieuwkomers zijn leeftijdsgenoten uit Veurne, ook Zoutenaaie en andere dorpen, ik ken deze mensen van op school hier of in Veurne. Op de buiten, aan de kant van Avekapelle en Zoutenaaie zijn er enkelee woningen en boerderijen waar ik minder goed thuis ben. Door mijn grote interesse voor mijn dorp begon ik een lijst op te stellen van alle mensen die ooit in ons dorp woonden of nu wonen. Al vlug kan ik uit het hoofd enkele honderden namen opsommen. In totaal zijn dat er natuurlijk duizenden. Gemakkelijkheidshalve zal ik mijn lijst laten beginnen circa 1599, uit dit jaar stammen de oudst bewaarde parochieregisters van Eggewaarts, meer bepaald de doop- en huwelijksregisters. De overlijdensregisters die we voorhanden hebben starten pas in 1668. Sowieso al een indrukwekkende lijst met namen. Ook zijn er natuurlijk veel mensen die niet in die registers voorkomen omdat ze niet héél hun leven in het dorp woonden, elders geboren zijn of elders overleden, enz. Het interessantste hieraan is wellicht de laatste honderd jaar. Als we deze lijst opmaken kan meteen nagegaan worden hoeveel dorpsgenoten er momenteel in leven zijn, dat zullen er toch ook een paar honderd zijn. En als die mensen allemaal kunnen samenkomen in Eggewaarts, wat een feest zou dat zijn! Ik ben beniewd hoeveel tijd het zal vergen om zo'n lijst op te stellen...
Opvallend hoe doods Brugge er bij ligt de laatste weken. Natuurlijk is het koude weer de grote boosdoener. Ook hoor ik van andere handelaars dat januari en februari elk jaar heel kalm zijn; Voor mij persoonlijk geldt dat niet : de verkoop hangt voor een groot deel af van het aanbod, van de aankopen. Momenteel heb ik heel interessante archieven binnen van adelijke families uit West-Vlaanderen. Welnu, het is werkelijke luide storm in Vlaanderland. Heel wat gegadigden zijn uit op dezelfde zaken, en eventjes is het heel druk in de winkel en aan de telefoon. Daarna weer doodse stilte. Soms onderbroken door het gescharrel van een of ander beest boven mijn hoofd. Op het appartement boven mijn winkel zit namelijk een dier maar ik weet niet of het een nogal struise muis, een dikke kat, een luie hond of een hangbuikvarkentje is. Ik weet dus niet wat er me boven het hoofd hangt. Nu het brengt toch wat leven in huis.
Maandagavond laat keerde ik terug van de antiekbeurs van Tielt, dinsdag was ik dicht en woensdag heb ik alles uitgepakt. Gisteren donderdag weer alles ingepakt. Dit weekend ga ik naar een beurs in Wieze. Ik ben er nog nooit geweest en ik weet niet wat ik er van moet verwachten. Deze namiddag mochten de standen opgesteld worden. Amai wat een rommel en brol, hoe is het mogelijk dat mensen zo'n rotzooi meeslepen en denken er nog iets voor te krijgen. Van andere standhouders hoor ik dat dit normaal een goeie markt moet zijn, zeker 3000 bezoekers. We zullen zien. Ik nam in elk geval heel mooie zaken mee : oa boeken tussen 1 en 5200 euro. Ook enkele anderen hebben boeken mee. Een buurvrouw heeft zeker 500 moderne puntgave romans mee. Een andere standhouder heeft oudere boeken mee die hij kreeg in een abdij in de buurt. enkele oplopers / pseudo-handelaars willen me te snel af zijn en kopen vlug alle oude rommel op. Ik glimlach en zeg enkel 'je bent er nu mee getrouwd'. Eentje van die wijsneuzen volgt me overal en komt telkens naast me staan om boeken voor mijn neus weg te grissen. Ik neem af en toe een boek in handen en leg het dan terug waarop hij deze vastpakt en koopt. Arme man...
Ik ben benieuwd hoe deze markt voor mij zal zijn. Voor de gelegenheid heb ik wat oude landkaarten van deze streek meegenomen, oa een dertigtal Poppkaarten.
Enkele mensen komen me zeggen dat mijn stand op de antiekbuers te Tielt vorig weekend daar de mooiste en interessantste was.
Waar ik dinsdag spijtig genoeg niet geraakt ben is in mijn dorp Eggewaartskapelle. Dit dorpje ligt bachten de kupe en is altijd authentiek gebleven. Met zijn ca 140 inwoners is het altijd een mooi en leefbaar dorpje gebleven. Zalig om op te groeien in zo'n dorp. Waar ik ook ga wonen of hoe oud ik ook moge worden ik blijf altijd Eggewaartskapellenaar in hart en nieren. Mijn familie woont er sinds 1777 op een grote hoeve. Daarvoor woonden mijn voorouders in Oostkerke en nog daarvoor in Pervijze. Een honkvaste familie dus. In 1777 werd mijn voorouder Pieter geboren. Zijn vader Pieter senior en later hij en nog later zijn zoon Hubert waren er burgemeester tot aan hun dood. De hoeve draagt de naam 'Keershof' en staat vermeld op vele oude kaarten van de streek van Veurne. Er hoort ook een allerbekoorlijkste veldkapel bij, deze staat op 800 meter van de hoeve, richting dorp, midden een driesprong van wegen. Het dorp heeft een mooie neogotische kerk uit 1874, met daarrond het kerkhof ommuurd met een mooie bakstenen muur. Op dit kerkhof rusten mijn grootouders aan vaderskant. Mijn overgrootouders zijn begraven te Veurne omdat ze daar toen rentenierden. Mijn betovergrootouders zijn hier begraven : burgemeester Hubertus Moenaert en zijn twee echtgenotes Rosa Huyghe °Steenkerke en Justina Deeren °Wulveringem. Het voormalig klooster en schooltje doet nu dienst als pastorij en ontmoetingscentrum. De voormalige pastorij wordt bewoond door mensen die uit het Antwerpse afkomstig zijn. De dorpskom bestaat uit een veertigtal woonhuizen. Voor de rest een vijftiental boerderijen. Een aantal boerderijen zijn niet langer in bedrijf, bv. de boerderijen Vandecapelle en Ghyssaert: In de nabije toekomst zullen nog meer bedrijven verdwijnen. Om rendabel te zijn is steeds meer grond nodig per bedrijf, de prijzen van de grond gaat pijlsnel de hoogte in. Gisteren hoorde ik nog dat men onlangs 1 miljoen euro neertelde voor ca 22 hectaren in Beauvoorde. Wat een hoge prijzen. Ook al zijn de kopers zeker niet onbemiddeld, toch kan ik me niet voorstellen hoe deze jonge mensen ooit winst kunnen maken als ze zulke woekerprijzen neertellen. Een molentje achter de dorpsplaats trekt de aandacht. Het oorspronkelijke molentje werd opgericht in 1903, het was stukken kleiner dan een gewone molen en daarom heel bijzonder. Rachel Decroos, dochter van de molenaar en molenbouwer, vertelde me dat een smal tegelpad naar het molentje en het huisje leidde. Om dit molentje te kunnen bereiken met een paard werd een speciale kar gebouwd waarvan de wielen onderaan naar binnen stonden om met die wielen op die betonnen tegels te kunnen rijden. Het molentje waaide om bij een storm en werd enkele malen hersteld. Uiteindelijk gaf het molentje de geest en lagen de brokstukken jarenlang blootgesteld aan weer en wind. Het huidig molentje is dan ook een volledige 'nieuwbouw', volgens mij zijn enkel de molensteentjes nog originele stukken. Toch is het lovenswaardig dat dit monumentje heropgericht werd. Later vertel ik wel nog meer over mijn dorp. Het is de bedoeling dat ik een heus boek schrijf en ik ben al vele jaren info aan het verzamelen, ook heb ik al veel opzoekingen verricht in allerlei archieven. Maar uitstel is geen afstel en ik hoop toch binnen een vijftal jaar mijn doel te bereiken.
Hartelijke inwoners, waarvan velen hier al generaties voorouders hadden.
Vandaag dinsdag. Dinsdag is rustdag bij mij. Soms moet ik mezelf wat forceren om niets te doen. Dus maakte ik een tochtje met de auto. Nieuwe paden verkennen of beter gezegd nieuwe wegen. Richting Torhout eerst en dan Gits en Hooglede. Verbazend het verschil met Veurne-Ambacht : de streek is werkelijk heel heuvelachtig. Ik nam kleine landelijke weggetjes en zag er veel boerderijen. De boerderijgebouwen zijn er kleiner tot veel kleiner dan in het Veurnse. Ook een andere kleur van baksteen : voornamelijk rood hier. Dan belandde ik in Staden en van daaruit naar Houthulst. Houthulst is een relatieve jonge gemeente. Veel kleine huisjes, ik vermoed veel armoede ook. Lintbebouwing, zo lijkt het dorp veel groter dan in werkelijkheid. Een raar wegenpatroon en soms eenrichtingsverkeer dat ervoor zorgt dat je je moeilijk kan oriënteren. Enkele kennissen bezocht en er wat boeken gekocht voor de eigen verzameling. Morgen terug naar de winkel. Ik ben benieuwd of de beurs ook nu nog wat vruchten zal afwerpen. Mensen die nu nog beslissen om zaken aan te kopen die ze bij mij op de beurs zagen.
Gisteren laatste dag van de antiek- en kunstbeurs. Tot nu toe maar zwakke verkoop. Om toch een goede beurs te hebben belde ik enkele klanten op. Zij komen ook wel uit zichzelf naar mijn winkel maar ik wilde per sé een goeie beurs hebben in Tielt. Tegen de avond mocht ik dan inderdaad tevreden zijn met de resultaten. Over het algemeen hoorde ik weinig tevreden deelnemers. Redenen van de minder goede verkoop : mensen toonden weinig interesse, sommigen schrokken wanneer men bv. 1200 euro vroeg voor een schilderij, relatief weinig bezoekers. Voor wie echt iets wilde kopen was er genoeg voor handen. Ik denk dat ik veruit de goedkoopste zaken meehad en een heel divers aanbod. Ook anderen hadden waardevolle zaken mee. Feit is dat de organisator kosten noch moeite spaarde om de beurs te promoten. Wat is de echte reden dan? De crisis vermoed ik want als je genoeg geld hebt, laat je het rollen. En aangezien er weinig geld rolde de afgelopen dagen... In elk geval ben ik zelf heel tevreden. Een aangename sfeer, nieuwe mensen leren kennen (collega's-standhouders en bezoekers) en uiteindelijk een goede verkoop. Volgend jaar kom ik zeker terug. Na de beurs was het inpakken en wegwezen. Ik huurde hiervoor een kleine vrachtwagen zodat ik voldoende plaats had om alles zonder veel schade naar Brugge terug te voeren. Na de beurs moest ik nog even gaan kijken voor de aankoop van een lot relieken. Toen ik de relieken zag was ik telerugesteld want het stuk bevond zich in een slechte staat en ... ze wist niet hoeveel ze er voor wilde vragen. Ik deed enen bod en toen zei de bejaarde dame leukweg : mooi, dan vraag ik aan de dochter of ze hiermee akkoord gaat. Dus... geen aankoop. Nu naar Brugge.
Dit weekend is er weer de jaarlijkse antiek- en kunstbeurs in de Europahal te Tielt. Donderdag stelde ik mijn stand op, vrijdagavond was de opening van de beurs met de genodigden, zaterdag + zondag + morgen maandag beurs van 13 tot 19u00.
De opstelling van de stand duurde zowat een hele dag. De organisator had naar jaarlijkse gewoonte niets aan het toeval overgelaten en de Europahal volledig mooi ingericht met een dertigtal standen. Een tiental standen met antiek en een twintigtal met kunst allerlei. Een eerder kleine beurs maar wel in een aangenaam kader. De organisator, Marc De Jonghe en zijn medewerkers, allen vrienden en familie, zorgden er voor dat alles op wieltjes liep bij de opstelling van onze standen. Vorig jaar stond ik binnen in de grote zaal, nu in de inkomhal zodat ik iedere bezoeker zag binnenkomen. Enkele experts, de heren antiquairs Speybrouck en Parrein, keken streng toe op de kwaliteit van de meegebrachte waren. Waar er enige twijfel was omtrent de authenticiteit vroegen ze om deze zaken niet aan te bieden. Enkelen waren niet gediend van hun aanwezigheid doordat ze wisten dat sommige zaken eigenlijk niet zo oud waren als men denken zou.
Vrijdag nog wat verder gewerkt aan mijn stand en om 19u00 gingen de deuren open voor de genodigden. Dit waren vooral kennissen van de standhouders, goede klanten en antiquairs. De bezoekers werden overvloedig getracteerd op een natje en een droogje op de receptie die de hele avond duurde. Heel veel volk en belangrijker nog : veel interesse voor de meegebrachte antiek en kunstwerken. Van vele bezoekers kreeg ik het compliment dat ik de mooiste en meest gediverseerde stand van de hele beurs had. Ik heel vereerd natuurlijk maar het is zo dat ik heel hard mijn best had gedaan om zo veel mogelijk mooie stukken aan te bieden. Er ging heel veel aandacht naar de kruidenboeken van Dodoens, ook de kadasterkaarten werden heel veel bekeken. Drie heel mooie boekjes met zowat 200 gravures gingen over naar een nieuwe eigenaar. Veel verdiende ik er niet aan maar de collega in kwestie bezorgt mij ook vaak speciale zaken. Het ene pleaier is het andere waard. En zo had ik toch al wat verkocht vanaf de eerste dag. Velen verkochten niets, de reden??? Misschien wegens te hoge prijs? Maar volgens mij vooral omdat de bezoekers heel hard aarzelden om geld uit te halen. Ik vraag me eigenlijk af waarom mensen hun geld nog naar de bank brengen nu het bijna niets meer opbrengt. De receptie / opening duurde tot circa 23u00.
Zaterdag was het werkelijk heel rustig, ik denk dat er nauwelijks een honderdtal bezoekers zijn geweest. Ook had men weinig interesse voor de koopwaar. Velen hadden zelf zaken te koop en kwamen een kijkje nemen bij de verschillende antiquairs om contacten te leggen. Hun eerste doel was niet zozeer aankopen maar verkopen. Vaak ligt de waarde een stuk lage dan de mensen denken.
Vandaag zondag was het gelukkig wat drukker. Ik mocht op heel wat belangstelling rekenen. Maar veel meer dan wat rondkijken deed men niet. Opnieuw grote bealangstelling voor de vele boeken enz. Weinig verkoop vandaag... Morgen beter?
Eergisteren dinsdag, op mijn sluitingsdag, ben ik een dagje naar Nederland getrokken. In enkele steden op zoek gegaan naar antiquariaten en antiek. Heel veel heb ik er niet gevonden. De boeken zijn er nogal wat prijziger dan bij ons, ik verkoop af en toe aan Nederlandse antiquaren. Het aanbod is er ook heel wat schraler : minder kwaliteit en vooral nederlandstalige boeken. Moeilijk om iets te vinden waar je nog iets kan aan verdienen. De antiquaren zijn wel steeds heel vriendelijk maar... daar koop je niets mee. Mijn eerste stad was Utrecht. Een mooie stad die wat gelijkenissen heeft met Brugge, door de kanaaltjes die de stad kruisen. De antiquariaten oa De Sleghte hebben weinig oude boeken in de rekken. Bovendien erg duur. Een aantal antiekwinkeltjes bieden meer rommel aan dan wat anders. Twee uitbaters herkennen me, ze zeggen 'aha, de man uit Brugge". Ik ben natuurlijk heel vereerd en dan blijkt dat ze al af en toe boeken kochten aan mij op de rommelmarkt op het Zand te Brugge. Enkele andere uitbaters herken ik zelf, ze komen hun waren halen in Vlaanderen. Ook zie ik er een soort kringloopwinkel, hier ligt nog meer rotzooi dan in de kringwinkels in Vlaanderen. Amusant detail : door de luidsprekers galmt het lied 'Is dit alles'... Een nogal langdradig lied blijkbaar want ik hoor het ook nog spelen in de volgende winkeltjes die ik bezoek. En inderdaad, dat is alles samen niet veel soeps. Ondertussen krijg ik honger en zoek naar een eetgelegenheid. Na het bekijken van meer dan een dozijn bordjes aan de deuren van restaurantjes met veel weinigzeggende gerechten besluit ik wat te vasten. Toch drink ik een kommetje soep, maar dat valt tegen. Wellicht is het een opgewarmd blik tomatenpuree, aangelengd met water, en versierd met wat peterselieblaadjes. Wat een prutsers toch. Een mooi museum met automaten bezocht. In een voormalige kerk vind je een grote collectie met kermisautomaten : heel grote stukken die stuk voor stuk nog spelen. Oorverdovend soms en betoverend. Ook kleinere zaken zoals tientallen muziekdozen. Echt de moeite om te bzoeken. Met grote honger verlaat ik de stad. Op mijn tocht terug rijd ik Breda binnen. De binnenstad is zo goed als volledig onbereikbaar voor het autoverkeer. Overal van die metalen paaltjes middenin de weg. Wellicht hebben bewoners en handelsaars wèl toegang want ik zie toch hier en daar auto's staan. Via een breed fietspad over een kanaaltje kan ik toch het centrum inrijden. Het valt op hoe weinig volk er hier op straat loopt, in Brugge is het toch heel wat drukker. Ik zoek een parkeerplaats dichtbij de grote kerk in het centrum. Blijkbaar is er daar een tentoonstelling op komst met vele tientallen grote obiitborden, zowel echte als replica's. Ik wil een kijkje nemen maar wordt vriendelijk buitengeduwd door een bewaker... blijkbaar is de tentoonstelling nog niet open voor het publiek, ik zei de bewaker dan ook dat hij zijn deuren moet sluiten als hij geen bezoek wil. Een heel mooie tentoonstelling over relieken bezocht, een uitaonderlijke collectie van relikekhouders waarvan je enkel kan dromen om die in de winkel te kunnen aanbieden. Door het zien van al dit moois voel ik de honger weer opkomen. In een soort eetcafé bestel ik een 'twaalf uurtje'. Weeral geen voltreffer : twee sneetjes maisbrood met op het ene een gebakken ei en op het andere een soort vleeskroket. Dit alles vergezeld van een klein potje mosterd en een klein schrijfje tomaat. Een klein kopje soep. Wat een combinatie en met grote honger ga ik weg van tafel. Nu is het welletjes geweest, ik keer terug naar Belgie, waar ze op culinair vlak meer te bieden hebben. Arme Nederlanders...
Morgen naar Tielt waar ik mijn stand opstel voor de kunst- en antiekmarkt dit weekend. Hopelijk zijn er heel wat boekenliefhebbers en liefhebbers van een mooi stuk antiek.
Vandaag was er rommelmarkt in de beurshalle te Brugge. Dagenlang sorteerde ik enkele honderden boeken om mee te nemen. Heel veel voorbereiding voor één dagje rommelmarkt. Ik voorzag dat de zaal zoals gewoonlijk zou gevuld worden met tonnen en tonnen rommel en quasi onverkoopbare rotzooi. En inderdaad : ontelbare kledingsstukken komende van muffe zolders en kleerkasten, honderden mottige waardeloze beeldjes in biscuit of zo, vele honderden waardeloze boeken en tijdschriften, enz. Gelukkig ook een aantal standhouders met mooie zaken. Gepensioneerden of zo die zich gelukkig nog fit genoeg voelen om elk weekend deel te nemen aan rommelmarkten. Opvallend is dat veel particulieren veel mooier materiaal aanbieden dan de beroeps. Vervelend ook als men standhouders toelaat die enkel nieuwe spullen / rommel aanbieden. Veel bezoekers haken af als ze één of meerdere malen al die nieuwe of waardeloze rommel aantreffen. Op een rommelmarkt moet je unieke interessante zaken kunnen opsnorren.
Zelf stond ik met een kraam van 10 meter. Het is altijd een beetje een strijd om een goeie plaats te krijgen alhoewel goed materiaal altijd verkoopt, waar je ook staat. De meeste bezoekers doorlopen het gehele parcours. Ik kreeg een plaatsje op een tiental meter van de ingang, niet slecht maar kan toch nog beter. Zeker omdat ik zo veel moeite doe om heel mooi materiaal mee te nemen...
Ovezicht van wat ik allemaal mee nam naar de beurs. Een kruidenboek van Dodoens uit 1618, een heel fris exemplaar met vele honderden gravures van kruiden. Ongetwijfeld het meest gegeerde kruidenboek. Ook een facsimile uit 1979, een herdruk gemaakt te Mechelen. Daarnaast ook een herdruk van het kruidenboek van Lobelius, in drie delen. Een prachtige Lutherbijbel van ruim 300 jaar oud, met schitterend (letterlijk en figuurlijk) koperbeslag, koperen sloten en vele mooie gravures. Topstuk drie : de eerste uitgave van Flandria Illustrata van Sanderus, uit 1641-1644, in onberispelijke staat.
Zaterdagmiddag kreeg ik tijdens het klaarzetten van het beursmateriaal enkele klanten over de vloer die een mooie bijbel zochten, daar ze al heel wat materiaal bezaten moest het werkelijk een speciaal stuk zijn. Ik zei hen dat het boek al ingepakt was en in de auto geladen was. Dus kwamen ze enkele uren later naar de beurshal waar de standen opgesteld konden worden van 16u00 tot 18u00. Iedereen, standhouders en opkopers (enkele professionelen en vele tientallen particulieren) drumden om zo vlug mogelijk in de zaal te komen want het regende. De standhouders kunnen vaak nauwelijks hun materiaal uitpakken want de opkopers kunnen behoorlijk duwen en trekken om koopjes te vinden. Een heel spijtige zaak dat de opkopers al meteen binnenkunnen, zo is er voortdurend chaos en geruzie. Een andere rommelmarktorganisator, uit Deinze, laat geen opkopers in de zaal gedurende de opbouw van de standen. Geen geruzie én heel berlangrijk : zo maken de standhouders ook enige kans om koopjes te vinden. Nu, hier in Brugge was het één grote knoeiboel. Iedereen samen naar binnen, tachtig auto's kriskras door elkaar, duwen en drummen. Zelf schoof ik voor de opening van de toegangspoort al een vol uur aan, dit om vlug mijn auto te kunnen leegmaken en buiten een standplaats te vinden voor de auto. Mijn bezoekers kwamen een uurtje later toe en kochten meteen de mooie Lutherbijbel. Ook bekeken ze gedurende meer dan een uuur de mooite atlas van Sanderus.
Zondag. Na de stormloop van gisteren bleef het vandaag de hele dag rustig. Er waren veel bezoekers maar weinigen voelden zicht geroepen om de geldbeugel te openen. Uit de honderden boeken over plaatselijke geschiedenis, literatuur, ... werden welgeteld twee boekjes verkocht, amai wat een lusteloos publiek. Na de middag een telefoontje van mijn klanten van gisteren : ze wilden ook de Flandria Illustrata kopen. Nauwelijks tien dagen na aankoop al de deur uit. Morgen mag ik het werk leveren.
Een geslaagde markt dus voor mij persoonlijk maar velen klaagden over de geringe belangstelling en verkoop. Komt dit door de zogenaamde crisis? Ik weet het niet, ik kan enkel maar vaststellen dat - cisiis of niet - mooie stukken vinden altijd een nieuwe eigenaar.
Morgen ga ik de "Sanderus" leveren en ik neem alvast ook het kruidenboek van Dodoens meer want ook dit werk werd uitvoerige door de klant bestudeerd.
Vandaag een heel rustige dag. Bruges la morte? Je zou het haast denken. Er zijn heel weinig voorbijgangers. Vooral bezoekers van het koffiehuis naast mijn deur. De musketier loopt zich te vervelen. Ik kijk even rond in de galerij. Niet minder dan vier winkels staan leeg of komen binnenkort leeg te staan. Overal bouwt men nieuwe winkelcentra, men beseft blijkbaar niet dat er nu al te veel winkels zijn om voor iedereen rendabel te kunnen zijn. Gelukkig moet ik in mijn branche niet al te veel vrezen voor concurrentie. Een aantal antiquairs stopte de activiteiten de laatste jaren en er zijn maar enkele antiquariaten in Brugge. Voor mijn vak is heel wat kennis vandoen en vooral heel veel liefde voor het vak. Iedereen kan eigenlijk een vrachtwagen pralientjes bestellen en dan per kilo gaan verkopen. Mijn artikel is een schaars, een moeilijk te verwerven produkt. Gelukkig maar anders zou er voor mij geen uitdaging aan zijn. Morgen naar een antiekbeurs aan de andere kant van het land, ik ben benieuwd of ik er iets kan vinden. In elk geval zal ik er iemand ontmoeten die enkele Popkaarten voor mij bij zal hebben. Nevele en enkele andere gemeenten.
Momenteel is het héél kalm op straat in ons mooie Brugge. Het winterachtig weer met sneeuw en wat regen zal hier wel voor iets tussen zitten. Ook heeft iedereen zijn ding al gevonden in de solden.
Daarnet een hele discussie met een soort 'kunstkenner'. Het ging over de schilderijen van de bekende Veurnse kunstschilder Van Gucht. Bekend alvast in de Westhoek en bij heek wat andere verzamelaars. De man woonde in Veurne en legde vele mooie stads- en dorpsgezichten vast, ook schilderde hij stadsgezichten in het buitenland (bv. in Italië). Allemaal fijne kunstwerken. Een man mailde me om de prijs te weten van een drietal Van Gucht's die ik te koop aanbiedt op internet. Ik stelde hem een prijs voor en hij beweerde dat ik het dubbel vroeg van de waarde. Ik voelde duidelijk dat de man, van wie de naam mij heel 'Veurns' aandeed en die het werk van Van Gucht dus goed moet kennen, me voor de gek wilde houden. Bovendien rinkelde bij het lezen van zijn familienaam nog een belletje : deze familienaam kwam 200 jaar geleden voor op de lijst met opkopers van zwart goed in het Veurnse. Zwart goed dat zijn gronden en gebouwen die de Franse staat afnam van kloosters, abdijen, kerk en dis. Deze goederen werden dikwijls voor een prikje van de hand gedaan aan rijke inwoners en zelfs mensen in het buitenland (Frankrijk). De families en nazaten van deze opkopers werden lang nadien - wellicht terecht - nog met een scheef oog bekeken omwille van deze onsympathiek verrichtingen. Blijkbaar steken dezelfde vossenstreken nog steeds in de voornoemde 'kunstkenner' en wil ook hij nog steeds niet de juiste prijs betalen... Ik gaf hem enkele referenties (veilingshuizen en handelaars) waar hij zich goed kan informeren omtrent de juiste prijs.
Vandaag enkele heel enthousiaste bezoekers over de vloer gekregen. Wel een uur lang bestudeerden ze mijn kruideboeken van Dodoens en Lobelius. Stuk voor stuk echt pareltjes door de vele mooie gravures. Ook iemand die mijn Flandria Illustrata - Verheerlijkt Vlaandre van Sandeurs kwam bekijken. Deze man is van Wingene en is geïnteresseerd in deze eerste uitgave van Sanderus werk omdat hier een zeldzame gravure van Wingene in voorkomt. Deze atlas is in uitstekende staat en het is heel moeilijk om nog een dergelijk exemplaar te bemachtigen. Hopelijk is het nog niet meteen verkocht en kan ik er zelf ook nog een tijdje van genieten.
Vandaag was het heel kalm in de winkel. Vooral wat Chinezen die overal foto's van willen maken. Heel leuk voor hen maar mij verveelt het toch wat, ze maken zelfs foto's van het plafond in de galerij. Ze komen de winkel binnengelopen en mij straal negerend beginnen ze fotootjes te maken. Ook maken ze foto's van mij, waarom weet ik niet, en dat allemaal zonder te vragen of ik dat wel leuk vind. Heel uitzonderlijk vragen ze met een schril stemmetje : 'Picture?' en dan knik ik van ja.
Ronc 17u00 kwam er een priester binnen die ik goed ken. Hij komt graag een babbeltje slaan en intussen kijkt hij naar de vele religieuze voorwerpen zoals houten beelden en relieken allerlei. Ik zie hem graag komen, er komen hier veel priesters over de vloer. De meesten weten wel dat ik jaren terug in het grootseminarie heb gestudeerd en ik ben altijd begaan en benieuwd met al wat reilt en zeilt in de Kerk. Soms vragen priesters mij hoe ik aan al die religieuze zaken kom. Ze denken dat alles uit kloosters komt. In werkelijkheid denk ik dat de meeste kloosters al alles hebben weggedaan wat niet meer van pas kwam, ik hoor van oudere antiquairs dat ze dertig jaar geleden heel veel antiek aankochten in kloosters maar dat die tijd nu voorbij is. Veel mooie antiek bevindt zich in particuliere plaatsen. Af en toe komt men deze zaken aanbieden, dit zijn stukken die ze vroeger bij andere antiquairs kochten of zaken die ze geërfd hebben.
Buiten is het al weken heel koud en daarom hou ik de winkeldeur dicht. Ik merk dat er dan minder mensen binnenkomen dan wanneer de deur wagenwijd open staat.
Morgen is het dinsdag en dan heb ik mijn wekelijkse sluitingsdag. Tijd om collega's te bezoeken, wat boodschappen te doen en genealogische opzoekingen te doen. Reeds 20 jaar ben ik bezig met de opmaak van de stamboom van alle naamgenoten Moenaert maar er is nog veel werk aan. Het is namelijk zo dat er ook veel naamgenoten in het buitenland wonen, vooral in Frankrijk en de Verenigde Staten. De Franse naamgenoten stammen bijna allen af van een uitgeweken gezin dat in Beveren bij Roeselare woonde ca 1880.
Tegen sluitingstijd komt een vriendelijke dame binnen, ze komt van een instelling die interesse heeft in een aantal zaken. Ze neemt wat foto's en vraagt prijzen. Ook vraagt ze naar de herkomst van sommige zaken.
Wat een flop... De boekenmarkten te Damme zijn niet meer zoals vroeger. Het aanbod daalt zienderogen, de kwaliteit is heel povertjes. Twee derden zijn romannetjes en quasi onverkoopbare boeken die men wellicht gratis kan inzamelen. Bv. Artis Historiaboeken wat een rommel. Encyclopedieën die totaal verouderd zijn. Onfrisse kunstcatalogi en reisgidsjes. Enkele particulieren kwamen vandaag voor het eerst deelnemen, eigenlijk zouden ze de hele handel beter in de papiercontainer deponeren. En verwonderd dat ze waren dat er geen verkoop was... Nu, verkoop was er voor niemand. Ik zorgde voor een mooie stand, met oa een Verheerlijkt Vlaanderen van Sanderus (eerste druk), een mooi kruidenboek van Dodoens uit 1618, tientallen achttiende eeuwse boeken met perkamenten banden, heel wat boeken over streekgeschiedenis en mooie kunstboeken. Maar... er was helemaal geen volk. De weerman of weervrouw van dienst had gisterenavond iedereen bezworen thuis te blijven omdat het zou sneeuwen en ijzelen. Gevolg : geen kat op straat. De hele dag misschien een honderdtal bezoekers, veelal mensen die ook in mijn winkel komen. Gelukkig geen getuigen van Jehovah vandaag want die komen geheid naar mijn stand om mijn bijbels te onderzoeken. Als iemand me vraagt 'Welke uitgave?' of ... ze beginnen ijverig iets te zoeken in het Boek der psalmen... dan weet ik hoe laat het is. Ze zoeken namelijk het woordje 'Jehovah'. Wat een onzin zeg : als ze dit woord niet vinden is het een slechte bijbel. Zelf studeerde ik jarenlang aan het grootseminarie, priesterstudies dus, en ook ik weet dus iets af van bijbels. De naam van God komt voor in verschillende varianten : Jahwe, Jehova, ... zijn allemaal namen van één en dezelfde God, zo werd mij toch geleerd. Toen ik dit enkele weken zei aan een jong Jehovahkoppeltje kreeg ik prompt als antwoord : 'Jij wil toch ook met je eigen naam genoemd worden ipv bv. Maria of Germaine?' Waarop ik hen antwoordde dat ze me mogen noemen zoals ze willen als ze dat toch zo plezant vinden en dat hun geloof heel veel gelijkenissen vertoont met een sekte. Zelf ben ik katholiek en ik ben er heilig van overtuigd dat dit de mooiste en meest zinvolle godsdienst is (kijk maar wat de kerk allemaal deed en doet voor zieken, kinderen, ouderen, mensen in problemen). Wat doen Jehova's voor hun medemens? Mensen lastig vallen ja en allerlei praatjes verkopen zonder dat de aangesprokene de kans krijgt om échte antwoorden te krijgen op hun vragen. Voor mijn part gelooft ieder wat hij zelf wil maar ze mogen me er niet lastig mee vallen...
De boekenmarkt startte om 08u00 en duurt normaal tot 18u00, vandaag werd al ingepakt vanaf 16u30, wat een teleurstelling want ik verkocht 3 boeken op de hele dag, gelukkig toch een tweetal duurdere werken zodat ik toch wat winst maakte vandaag.
Reden van de slechte boekenverkoop te Damme : het aanbod is ondermaats. Enkele boekenwinkeltjes bieden interessante zaken aan, andere vullen hun zaak met rommel : bevuilde en beschadigde dus minderwaardige boeken. Wat ook niet kan is het aanbod van uitsluitende nieuwe boeken, iets waar Nederlanders blijkbaar sterk in zijn. Mensen die boeken komen zoeken in Damme willen kunnen snuisteren in oude of tweedehands werken. Hiervoor betalen ze dan ook graag een passende prijs.
Morgen terug naar de winkel te Brugge, benieuwd of er daar meer volk zal zijn dan vandaag in Damme.
Vandaag naar boekenveiling geweest. In het aanbod enkele heel waardevolle werken maar ook veel boeken met allerlei mankementen. Eigenlijk moet je steeds voor de aanvang van de veiling de stukken onderzoeken op volledigheid en staat. Bepaalde zaken waren quasi onbetaalbaar, zo bijvoorbeeld de postkaarten. Wanneer de veiling begint zie je ze binnenkomen, een beetje schuw rondkijkend in de veilingzaal, om te zien wier er allemaal aanwezig is. Een droge goeiendag naar collega-verzamelaars of collega-verkopers, een nijdige blik ook soms wanneer men beseft dat men vandaag geen koopjes zal kunnen doen door de vele andere gegadigden. Sommige loten worden ingesteld aan 100 eurootjes en na twee minuten bieden ze dan soms meer dan het tienvoudige. De grootste pret is natuurlijk weggelegd voor de verkoper die meestal wel anoniem aanwezig is in de zaal en soms de prijs helpt opdrijven. Andere zaken gaan over de toog voor een belachelijke prijs. Zo bv. boeken over lokale geschiedenis. Een lot van tien boeken die je 100 euro kosten bij aankoop per werk appart zal hier geveild worden voor bv. 10 euro. Positief is dat je hier aan kunt verdienen, nadeel is dat de prijzen ineenstorten. Klanten zeggen dan in de winkel : je vraagt 25 euro voor dit boek en op de veilingen is dat veel goedkoper... Sommigen gunnen je geen winst. Ook is het zo dat de verkoper op de veiling toch niet tevreden zal zijn als zijn boeken door de veiilingmeester voor een prikje van de hand worden gedaan. Nu, in elk geval amuseer ik me altijd. Je weet nooit vooraf of je wat zall kunnen aankopen. De prijzen hangen af van de interesse. Ook kan je soms met anderen afspreken om niet nodeloos tegen elkaar op te bieden. Zo krijg ik elke maal heel wat verzoekjes om niet op te bieden, zodanig zelf dat ik op de duur zelf niets meer zou kunnen kopen. Enkelen amuseren zich met telkens op te bieden, ze denken dat ze mogen blijven bieden zolang een handelaar biedt, een handelaar moet nog iets kunnen verdienen en zal nooit meer bieden dan de waarde van het boek. Oke, meestal klopt dit wel, maar als ik persé een boek voor mezelf wil kopen dan mag dat meer kosten dan de normale prijs. Ook is er altijd een eerder hatelijk personnage aanwezig die oorlogsboeken verzamelt en heel goede zaken doet op rommelmarkten door boeken te verkopen zonder dat hij ingeschreven is in het handelsregister. Zo ben ik ook zelf ooit begonnen maar niet op dezelfde grote schaal. Ik gun iedereen zijn profijt maar vind het wel vervelend als een particulier veel meer wil verkopen dan een handelaar en daartoe actief op zoek gaat naar de bronnen waar handelaars hun waar vinden. Welnu, op de veiling vandaag zat meneerke daar weer zijne madam, duchtig aan het bieden op dezelfde zaken als ik zelf wil kopen. Iets afspreken met hem kan niet, 't is allemaal voor hem denkt hij. Echt triestig als je zo door het leven moet gaan. Morgen ga ik naar een boekenmarkt, intussen is het al weer een half jaar geleden dat ik nog deelnam aan de maandelijkse boekenmarkt, ik hoop dat er wat volk komt ondanks de slechte weersvoorspellingen en de zogezegde crisis. Ik moet lachen om die zogenaamde crisis : mensen hebben zogezegd minder geld maar ze geven nodeloos veel geld uit aan prullen en als je elke dag op restaurant wil gaan eten moet je natuurlijk de buikriem aanhalen op een bepaald ogenblik.
Welkom op mijn blog Passie voor Boeken en Antiek. Dag in dag uit verkoop ik oude en waardevolle boeken. Niet het type dus van romannetjes, strips of andere flauwekul. Boeken waar je echt iets aan hebt.
Een antiquariaat runnen brengt veel werk met zich mee. Zeker als je nog niet lang gestart bent is het echt zwoegen om een goeie zaak uit de grond te stampen. Bovendien moet je echt van boeken houden en niet enkel op winst willen jagen. Voor zover ik me kan herinneren omringde ik mezelf altijd met stapels boeken. Vooral geschiedenis sprak me aan in mijn jeugdjaren en ook spannende verhalen. Na mijn schooltijd restte er minder vrije tijd en daarom lees ik vrijwel enkel en alleen nog fictie. Geschiedenis, ook biografieën interesseren me.
In mijn zaak ontmoet ik heel veel boeiende personen. Zowel dokters als arbeiders, historici als eenvoudige verzamelaars, kortom iedereen. Ik mag dan ook bogen op een heel gevarieerd aanbod in de winkel : boeken van de16e eeuw tot op vandaag. Oude kaarten van werelddelen, landen, streken, steden en dorpen uit de 17e eeuw tot op heden. Oude documenten : archieven van adelijke families, testamenten van eenvoudige landslieden, pachtcontracten, postkaarten, bidprentjes, enz. enz.
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
