Vandaag naar boekenveiling geweest.  In het aanbod enkele heel waardevolle werken maar ook veel boeken met allerlei mankementen.  Eigenlijk moet je steeds voor de aanvang van de veiling de stukken onderzoeken op volledigheid en staat. 
Bepaalde zaken waren quasi onbetaalbaar, zo  bijvoorbeeld de postkaarten.  Wanneer de veiling begint zie je ze binnenkomen, een beetje schuw rondkijkend in de veilingzaal, om te zien wier er allemaal aanwezig is.  Een droge goeiendag naar collega-verzamelaars of collega-verkopers, een nijdige blik ook soms wanneer men beseft dat men vandaag geen koopjes zal kunnen doen door de vele andere gegadigden.  Sommige loten worden ingesteld aan 100 eurootjes en na twee minuten bieden ze dan soms meer dan het tienvoudige.  De grootste pret is natuurlijk weggelegd voor de verkoper die meestal wel anoniem aanwezig is in de zaal en soms de prijs helpt opdrijven.
Andere zaken gaan over de toog voor een belachelijke prijs.  Zo bv. boeken over lokale geschiedenis.  Een lot van tien boeken die je 100 euro kosten bij aankoop per werk appart zal hier geveild worden voor bv. 10 euro.  Positief is dat je hier aan kunt verdienen, nadeel is dat de prijzen ineenstorten.  Klanten zeggen dan in de winkel : je vraagt 25 euro voor dit boek en op de veilingen is dat veel goedkoper...  Sommigen gunnen je geen winst.   Ook is het zo dat de verkoper op de veiling toch niet tevreden zal zijn als zijn boeken door de veiilingmeester voor een prikje van de hand worden gedaan. 
Nu, in elk geval amuseer ik me altijd.  Je weet nooit vooraf of je wat zall kunnen aankopen.  De prijzen hangen af van de interesse.  Ook kan je soms met anderen afspreken om niet nodeloos tegen elkaar op te bieden.  Zo krijg ik elke maal heel wat verzoekjes om niet op te bieden, zodanig zelf dat ik op de duur zelf niets meer zou kunnen kopen.  Enkelen amuseren zich met telkens op te bieden, ze denken  dat ze mogen blijven bieden zolang een handelaar biedt, een handelaar moet nog iets kunnen verdienen en zal nooit meer bieden dan de waarde van het boek.  Oke, meestal klopt dit wel, maar als ik persé een boek voor mezelf wil kopen dan mag dat meer kosten dan de normale prijs.  Ook is er altijd een eerder hatelijk personnage aanwezig die oorlogsboeken verzamelt en heel goede zaken doet op rommelmarkten door boeken te verkopen zonder dat hij ingeschreven is in het handelsregister.  Zo ben ik ook zelf ooit begonnen maar niet op dezelfde grote schaal.  Ik gun iedereen zijn profijt maar vind het wel vervelend als een particulier veel meer wil verkopen dan een handelaar en daartoe actief op zoek gaat naar de bronnen waar handelaars hun waar vinden.  Welnu, op de veiling vandaag zat meneerke daar weer zijne madam, duchtig aan het bieden op dezelfde zaken als ik zelf wil kopen.  Iets afspreken met hem kan niet, 't is allemaal voor hem denkt hij.  Echt triestig als je zo door het leven moet gaan.
Morgen ga ik naar een boekenmarkt, intussen is het al weer een half jaar geleden dat ik nog deelnam aan de maandelijkse boekenmarkt, ik hoop dat er wat volk komt ondanks de slechte weersvoorspellingen en de zogezegde crisis. Ik moet lachen om die zogenaamde crisis : mensen hebben zogezegd minder geld maar ze geven nodeloos veel geld uit aan prullen en als je elke dag op restaurant wil gaan eten moet je natuurlijk de buikriem aanhalen op een bepaald ogenblik.