Joepi, weer een donatie vanuit een of ander apeland! Nu eens geld van uit de andere richting lijkt te kunnen komen. Spijtig dat ze enkel maar luchtkastelen aanbieden...
Wel fijn hoe ik aangesproken wordt : 'liefste een van god'... verandering van spijs doet eten
En ik moet héél héél vlug die centen gaan opstrijken of Rebecca zal 'een andere kerk' zoeken om haar geld te 'placeren'! (Ondertussen kreeg ik al heel wat aanwijzingen dat ze in een bepaalde kerk idd héél veel geld nodig hebben, maar ik ga hier niet verder op in want iedereen weet ongetwijfeld onmiddellijk over welke kerk in Vlaanderen ik het hier nu heb...)
En om mij al die centjes te bezorgen wil ze oa mijn 'bezetting' kennen... of bedoelt ze 'bezittingen'? Denkt ze misschien dat ik een kieken ben dat ze kan pluimen?
Hieronder het mailtje :
donatie van mevrouw Rebecca Williams. BP [38 Rue Des Martyrs Cocody Abidjan, Cote d'Ivoire.
liefste een van god
Ik ben de hierboven genoemde persoon uit Koeweit. Ik ben getrouwd met dhr. David Williams. die werkte met Koeweit ambassade in Ivoorkust voor negen jaar voordat hij stierf in het jaar 2004. We waren elf jaar getrouwd zonder kind. Hij stierf na een korte ziekte, dat duurde slechts vier dagen.
voor zijn dood waren we beiden wedergeboren christen. sinds zijn dood heb ik besloten niet te hertrouwen of een kind te krijgen buiten mijn echtelijke woning waarvan de Bijbel is tegen. Toen wijlen mijn man nog leefde deponeerde hij de som van $ 2. 5 miljoen (twee miljoen en vijfhonderdduizend dollar) op de bank hier in Abidjan op een tussenrekening geboekt.
Momenteel is het fonds nog steeds in de bank. Onlangs heeft mijn dokter vertelde me dat ik serieus heb ziekte die kanker probleem. degene die mij het meest stoort is mijn beroerte ziekte. hebben bekend mijn conditie heb ik besloten om dit fonds te doneren aan een kerk of individu dat dit geld zal gebruik maken van de manier waarop ik ga hierin instrueren. Ik wil een kerk die dit fonds zal gebruiken voor weeshuizen, weduwen, het uitdragen van het Woord van God en ernaar streven dat het huis van god wordt gehandhaafd.
de bijbel heeft ons te begrijpen dat gezegend is de hand die geeft. Ik nam deze beslissing omdat ik heb geen kind dat dit geld zullen erven en mijn man familieleden zijn geen christenen, en ik wil niet dat mijn man inspanningen om gebruikt te worden door ongelovigen. Ik wil niet dat een situatie waar dit geld zal worden gebruikt in een goddeloze manier. Dit is de reden waarom ik deze beslissing te nemen. Ik ben niet bang voor de dood dus ik weet waar ik heen ga. Ik weet dat ik zal worden in de schoot van de Heer.
Exodus 14 vs 14 zegt dat de Heer zal mijn zaak aan te vechten en ik zal mijn vrede te houden. Ik heb geen telefonische communicatie niet nodig in dit verband vanwege mijn gezondheid vandaar de aanwezigheid van familieleden van mijn man om me heen altijd ik wil niet dat ze weten over deze ontwikkeling. Met God zijn alle dingen mogelijk. Zodra ik uw antwoord zal ik u het contact van de bank hier in Abidjan. Ik wil dat jij en de kerk te bidden altijd voor mij, want de Heer is mijn herder. Mijn geluk is dat ik een leven van een waardige christelijke woonde. Wie dat wil de Heer dienen moet Hem dienen in geest en waarheid. Gelieve steeds biddend zijn uw hele leven.
Elke vertraging in uw antwoord geeft mij ruimte in het sourcen van een andere kerk of individueel voor dit zelfde doel. Gelieve mij verzekeren dat u dienovereenkomstig zal handelen zoals ik hierin opgenomen. Hopende op uw antwoord ontvangen. Stuur mij de volgende informatie, zoals onderstaand afgebeeld.
Vurige tongen - als de rook om je hoofd is verdwenen
De vurige tongen van Pinksteren
Net zoals er met Kerstmis al paashazen rondhuppelen, net zo kwam Pinsteren ditjaar nogal héél kort na Pasen... De vurige tongen van Pinksteren namelijk zag ik heel even vlak voor mijn ogen dansen in mijn kleine winkeltje.
Mijn winkeltje barstte al vanaf het prille begin werkelijk uit zijn voegen (gelukkig enkel figuurlijk!). Uitbreiding was dus meer dan welkom. En deze week was het dan eindelijk zo ver : dinsdag en de volgende dagen zou het kleine 'pleintje' voor mijn winkel afgesloten worden en toegevoegd worden aan mijn winkel.
Dinsdagmorgen waren twee mannen dus ijverig in de weer om deze klus te klaren. De houten raamkozijnen waren al gefabriceerd,nu nog wat 'knip- en plakwerk' dus. Ze vroegen me om een stopcontact in mijn winkel te mogen gebruiken. Na enkele tellen viel de elektriciteit uit en ik 'zette de plongs terug aan'. Zo ook twee kleine zekeringen van mijn keukentje, - die ik aangezien ik een broerte doodheb (niet aan werken maar) aan koken - nooit van doen had. Hierdoor ontstond een brandje...
Gelukkig had een werknemer die werken uitvoert aan de H. Bloedkapel de tegenwoordigheid van geest om me de hoofdzekering terug te laten uitschakelen. Zo was de bron van het vuurhaardje spoedig uitgeschakeld. Intussen spoot ik enkele flessen water op de vlammetjes en deed een brandblusapparaat de rest van het werk. Ook de brandweer kwam intussen toegesneld met hun waterspuit maar gelukkig voor mijn boeken was er geen water meer nodig.
Allerlei journalisten en portrettentrekkers van de krant daagden op en ik kon er gelukkig enkelen 'afpoeieren' met de mededeling dat ik andere zaken te doen had dan even te poseren met een stukje verbrand papier of zo...
Ramptoeristen kwamen me vragen wat er gebeurd is en ik stuurde hen allemaal met een kluitje in het riet : 'Aja, ik heb er ook van gehoord, van die brand. Naar het schijnt zou een elektrische vliegenmepper dit brandje veroorzaakt hebben. Een vroege brom-vlieg zou een kortsluiting veroorzaakt hebben toe hij in shock raakte bij de aanraking met de vliegenmepper onder stroom. Kan toch?'
Er is wat schade maar alles had veel erger kunnen zijn. Misschien was het de reliek van de H. Franciscus (die vlak bij de brandhaard lag) die het brandje een stop heeft toegeroepen?
Binnenkort wordt mijn winkel ietsje groter. Het kleine 'pleintje' voor mijn deur wordt dichtgemaakt, ik krijg dus een nieuwe 'voorface' zoals dat in het Westvlaams klinkt.
Daar dit pleintje verder tot niets diende plaatste ik er wat kasten en rekken zodat ik er tijdens de openingsuren van mijn winkel wat zaken kon op plaatsen of hangen, zoals beelden en schilderijen. Sommige zware dingen zoals een reuzegrote foto van de abdijhoeve Ter Doest en een buste van een voormalig priester-schooldirecteur van het college van Eeklo kregen er zelfs een permanente plaats.
Sommige 'bezoekers' dachten nogal eens dat alles wat buiten de winkeldeur stond gratis was. Daarom aarzelden deze dieven geen ogenblik om een en ander te verdonkeremanen. Een collega-winkelier zag een grote man voorbijwandelen met een grote kader onder zijn armen. Ze vond het enigszins eigenaardig dat er iemand na sluitingstijd nog iets meenam maar schonk er verder geen aandacht aan. Even later passeerde dezelfde (?) man met die grote buste onder de armen. Een tijd later verdween de grote foto, een zwaar stuk want het is (was) gemonteerd op een grote houten plaat van twee vierkante meter. Je moet eigenlijk maar durven...
Die dief moet wel weten dat ik foto's heb van dit alles en dat het echt zijn beste dag niet zal zijn wanneer ik het ergens zie opduiken... Spontaan bevestigde ik een bordje op een van de kasten met opschrift : 'Aanbieding : voor elke dief een gratis strafblad!'
De laatste tijd waren ook al enkele mensen komen vragen of die kasten gratis waren waarop ze een kort maar duidelijk neen als antwoord kregen. Maar doordat de winkel uitgebreid wordt moet dit alles nu weg. Dus plaatste ik een bordje : 'kasten gratis'. En je zal het nooit kunnen raden wat voor opmerkingen ik kreeg. Twee mensen vroegen me of ik die kasten gratis bij hen thuis kon leveren. Eentje woont op het tweede verdiep, zonder lift. Van verrassing kon ik geen woord uitbrengen. Een ander vroeg me vandaag of de kastjes in mijn winkel ook gratis waren... Nu verbijsterd door zoveel lef wees ik hen vriendelijk 'het gat van de deur'.
Gevolg van het bezoek van al die 'liehebbers' : ik nam mijn grote ijzeren klokklepel van 30 kilo en sloopte alle vier de kasten. Dit ging gepaard met een enorm gekraak, zodanig luid dat de collega's van enkele zaken die nog open waren verschrikt kwamen kijken, ze dachten dat het dak neergekomen was... Opgeruimd staat netjes en morgen is de 'zaging' voorbij.
Van die gasten die nooit genoeg hebben... een nieuwe (oude) kwakzalver in de media
Gisteren hoorde ik van ene boer Charel, een slechte kopie van die gierigaard uit Lotenhulle, die zijn zak met geld niet heeft kunnen meenemen toen hij een tijdje geleden het tijdelijke met het eeuwige moest inruilen...
Omdat duivelszak nooit vol genoeg is en wellicht ook om zijn imago van lompe boer wat aan te passen, bedenkt hij nu allerlei straffe verhalen om zo toch maar in de gazet te komen. Je kan hem herkennen aan zijn hoedje en soms loopt hij ook rond in een jurkje...
Hij zit er niet mee in om de mensen telkens weer, in elke zin die hij uitkraamt, de mensen de grootste onzin wijs te maken. De daver op het lijf te jagen. De mensen laten geloven dat ze in levensgevaar verkeren als ze hem niet geloven... met als bedoeling natuurlijk dat ze hem inschakelen om al die denkbeeldige spoken uit hun huis te verjagen.
En argumenten om wat geloofwaardiger over te komen, die neemt hij over uit handboeken van mensen die wél competent zijn.
En ik? Toen ik dat artikel - twee bladzijden vol zever van het ergste soort - voor ogen kreeg heb ik hartelijk moeten lachen. Vroeger kwamen zo'n selfmade 'tovenaars' op de brandstapel! Laten we ons dus niet laten manipuleren door zo'n pietpraatverkopers!
Goede Vrijdag. Een speciale dag waarop katholieken de dood van Jezus Christus gedenken. Dit roept veel 'mooie' herinneringen op aan mijn tijd op het seminarie : de mooie en uiterst verzorgde diensten in het grootseminarie en de kathedraal. Vooral die kathedraaldiensten spraken me heel erg aan. Christus die er helemaal alleen voor staat, die uit liefde voor zijn volk en zijn God gedood wordt. Maar die drie dagen later Verrijst!
In de winkel komen veel Duitsers binnen, ze blijven vlotjes de weg vinden naar Vlaanderen. Zowel jong als oud, mooi als lelijk. Een dame, te lelijk om te helpen donderen, komt enkele boeken van Aspe kopen. Ze zegt dat ze Vlaams wil leren want ze woont hier in de buurt. Wanneer ze info vraagt over de inhoud antwoord ik dat het om misdaadromans gaat. Ze lacht fijntjes en betaalt me vijf euro per stuk, wat een koopje is natuurlijk.
Een reus van een Duits komt langs en bekijkt alles heel aandachtig. Plots neemt hij een klein gipsen beeldje, een soort paaltje met (leger)helm op. Hij vraagt me wat het is. Ik : 'Aja, dat is een demarkatiepaaltje, een monumentje dat aanduidt tot waar ('hier en niet verder!') de Duitsers 'geraakt' zijn in WO I.' De man kijkt wat gegeneerd (en terecht ook!) naar het hebbedingetje. Ik noem de prijs en 't is niet naar zijn zin want wellicht te goedkoop... Dan zeg ik hem dat ik nog een ander demarkatiepaaltje heb in de vorm van een aansteker, uitgegeven door Touring Club France. Zo kan hij nog wat brandjes stichten als hij daar zin in heeft. Heel attent van mij, ja toch? De Duits werd er echter niet vrolijk van en verliet de zaak met stille trom!
Tip om je oude tapijten aan de man te brengen : de firma Desso uit Waalwijk (Nederland) verwerkt die dingen tot grondstof voor nieuwe tapijten. Een goeie oplossing, ja toch?
Gisterennamiddag kreeg ik een smsje waarin stond dat de kerk van Westkapelle in lichterlaaie stond. Eerst dacht ik even dat het om een grap ging maar even later hoorde ik helaas op de radio dat het bittere ernst was.
Ik bezocht de kerk 1 of 2 keer toen ik in de bib te Knokke werkte. Een grote mooie kerk, een waardevol beschermd gebouw met mooi 'interieur'. Blijkbaar is zo goed alles verloren door de brand. Deze ontstond tijdens werken in de toren. Wie zo'n werken uitvoert moet toch vertrouwd zijn met het feit dat de dakgebinten kurkdroog zijn en er constant groot gevaar op brand is... Doodjammer.
De vraag is of het gebouw hersteld kan/zal worden. Alles zal afhangen van het feit of het voldoende verzekerd was tegen brand. Zoja, kan het heropgebouwd worden zoals de kerk van Schore in 1996. Misschien beslist men, ook al is er geld genoeg voor een restauratie, om alles af te breken en een modern kerkgebouw op te richten. Of een gebouw dat niet meer enkel voor de eredienst wordt gebruikt... aangezien er steeds minder kerkgangers zijn.
De media, als de kippen er bij om als echte specialisten commentaar te geven op de verkiezing van de nieuwe paus. Meesters in het verkopen van pietpraat, ja dat wel.
Weken al zitten die mannetjes en vrouwtjes te speculeren over wie paus zou worden, ze wisten het allemaal in het lang en in het breed uit te leggen. Allemaal praat voor de vaak, zo blijkt alweer.
Vooreerst moeten die betweters heel goed beseffen dat zij niets maar dan ook niets in de pap(e) te brokken hebben. Vroeger niet en ook nu niet. Ook hebben zij het recht niet om te zeggen wie wel en niet mocht gaan stemmen. Zo moesten ze zonodig kardinaal Danneels nog eens schofferen. De onnozele mannetjes...
Zelf was ik met de wagen aan het rijden rond negentien uur. Ik hoorde plots dat er witte rook uit de schouw kwam. Eigenlijk ergerde ik me aan al dat gedoe met kachels voor witte en zwarte rook. Waarom niet een massa geld uitsparen door bv. een of andere prelaat met een witte of zwarte vlag laten zwaaien op het dak van het Vaticaan. Bv. zo'n prelaat of beter gezegd een bepaalde bisschop uit Vlaanderen die niets liever zou doen dan zelf paus spelen. Jammer genoeg voor hem moet hij nog wat meer pushen, wat meer netwerken, de dingen wat forceren zou ik zelfs durven zeggen, kwestie om vlug kardinaal te worden. En dan kan hij nog meer in de kijker lopen... in het rood. En zijn kansen wagen... Maar nu ziet het er naar uit dat hij toch minstens enkele jaartjes geduld zal moeten opbrengen...
Alhoewel ik heel benieuwd was wie de uitverkorene zou worden, de nieuwe opvolger van Petrus, kon ik net als iedereen enkel afwachten. Mijn boodschappen deed ik wat vlugger dan anders om terug de autoradio te kunnen beluisteren. En dan vlug naar mijn appartement om daar verder te luisteren...
Tot op het laatste moment werd er dus veel praat verkocht. Zo ook op Radio Twee : twee 'madammen' waren zodanig aan het kwekken tegen elkaar dat je het geluid en gejuich bijna niet kon horen. Zelfs toen de paus zijn eerste woorden de wereld wilde insturen kwekten de presentatrices en de journalist ter plaatse gewoon verder, ze raakten maar niet uitverteld over allerlei onbenulligheden. Ze konden even later nauwelijks meer vertellen dan dat de nieuwe paus een Argentijn was. Einde toelichting en tijd voor weer een onnozel liedje.
De komende dagen zullen we alles kunnen vernemen via de kranten, feiten en natuurlijk ook leugens.
Hopelijk zal deze paus de 'tekenen van de tijd verstaan' en waar mogelijk er voor zorgen dat een en ander verandert. Ik denk hier in de eerste plaats aan het probleem van het celibaat, mijn hart doet zeer als ik jonge en minder jonge seminaristen en priesters zie lijden of sneuvelen. Er moet heel dringend een andere visie komen, een oplossing ook voor dit prangend probleem. Zodat onze priesters gelukkerige mensen worden en zo hun mooie roeping nog beter kunnen waar maken. Amen.
Deze namiddag was ik op een veiling. Er waren enkele boeken en werken van Ensor die me interesseerden. De hele veilingzaal zat bomvol. Ik zag er heel wat 'bekende' gezichten : collega's en verzamelaars. Velen die 'na hun uren nog zaken doen'. Die soms méér handel drijven dan wij handelaars zelf... Ook veel minder interessante 'liefhebbers' die daar gewoon hun tijd kwamen verdoen en zeker niet kwamen om te kopen maar dat heb je natuurlijk op alle veilingen.
Een schilderijtje van Ensor, op zich verre van mooi, maar van de hand van de grote Oostendenaar, werd verkocht voor een slordige 88 000 euro, waar dan nog 28 procentjes bijkomen.
Een veiling bijwonen is saai, doodsaai. Het is wachten, wachten en nog eens wachten... proberen wakker te blijven. Totdat het jouw beurt is, een lot dat je wil kopen.
Als je geluk hebt zijn er geen andere liefhebbers. Maar meestal is het anders en moet je opbieden tegen andere liefhebbers. Wat de prijs fors kan opdrijven natuurlijk. Op een veiling zijn veel mensen bereid om massa's meer geld te spenderen voor een bepaald boek dan in de winkel. Soms zitten ze immers uren te wachten en dan lijken ze soms even van hun zinnen beroofd en bieden ze tot het boek van hen is. En dan maar klagen in de winkel dat de boeken 'duur' zijn.
Zelf heb ik niets kunnen kopen, spijtig. Heel mijn dag naar de vaantjes. De winkel sluiten en dat allemaal voor niets. Maar een voordeel is dat ik dan ook geen geld kwijt ben. En aanbiedingen zijn er genoeg, aanbiedingen bij particulieren waar je mooie zaken voor een redelijke prijs kunt vinden.
Er is deze dagen heel veel 'leven' in de galerij. De buren renoveren hun koffiehuis.
Eerst werd heel de inboedel afgevoerd, wegens niet meer aangepast aan de moderne tijd of gewoon om het intererieur eens te veranderen. Dan werd de vloer uitgebroken en de muren vrijgemaakt van alle oude elektriciteitsleidingen.
Onnodig te zeggen dat dit héél veel stof heeft doen opwaaien, letterlijk dan vooral. Maandag zag je bijna het licht niet meer door de tunnel = galerij. Grote stofwolken verplaatsten zich richting Burg. Eerst via mijn winkel maar doordat er een frisse bries stond trokken de wolken vlug verder richting andere winkels. De buur die allerlei mooie souvenirs verkoopt weet nu wat het is : 'stof vreten'! Alles in zijn winkel werd bedekt met een flinke laag stofdeeltjes, wat natuurlijk geen zicht was. Wie wil immers souvenirs kopen als die bedekt zijn met een laagje stof, 't is net of dat alle souvenirs daar al jaren onverkocht blijven liggen, wat natuurlijk niet zo is in werkelijkheid.
Wat mij betreft valt dat nog mee. Bij mij ligt er hoedanook altijd wat stof, eigenlijk stoort dat niet, maar er zijn natuurlijk grenzen. Om zelf geen stof te moeten vrezen hield ik de deur op een kier. Na enkele uurtjes was het echter toch hoesten geblazen en blies ik de aftocht.
Oepgepast voor de Vlaamse kerkgaai (hier eentje zonder kuif).
Ornitologen lieten me weten onlangs een nieuw soort vogel ontdekt te hebben : de Vlaamse kerkgaai, niet te verwarren met de quasi gelijknamige 'Vlaamse gaai'.
Je kunt dat vliegebeest herkennen aan een rare kuif op zijn kop, het lijkt wel een petje. Bovendien staan er voor de rest heel weinig pluimen op zijn kop.
Waar kan je die rare kwibus spotten? Vooral rond kerken, en rond al wat blinkt. Je kunt hem ook gemakkelijk herkennen aan zijn taaltje. Opscheppen en veel verhaaltjes verkopen, ja, maar geen geld in zijn zakken. En voor je het weet gaat hij er vandoor met je centen of al je zilverwerk en gouden ringen.
Dus kijk goed uit je doppen als je de Vlaamse kerkgaai tegen het lijf loopt of vliegt!
Doodsbbang dat er plots een lijk uit de kast valt!
Een lijk in de kast? Voor alle duidelijkheid betekent dit : er kan altijd een plots probleem opduiken.
En nog is mijn lijdensweg niet ten einde...
Een paar dagen terug bezocht ik in de binnenstad een appartement dat te huur staat. Op de website is alles heel mooi voorgesteld : mooie foto's, een mooi uitzicht en uiteraard een 'mooie' prijs...
De jongedame van het immokantoor spreekt met me af voor een bezoekje. Het appartement is inderdaad heel mooi. Maar! Om de lift te bereiken moet je eerst enkele trapjes op, dus ouden van dagen vallen al meteen uit de boot wegens deze 'drempel'. De garage is nogal klein want ze moet gedeeld worden met anderen. In de hele woning hangt een eigenaardige geur : zo'n geur die ik al eerder waarnam in gebouwen die al jaren leeg staan. Vaak oudere mensen die het ontzien om hun tapijten te laten reinigen om de zoveel tijd.
Ik wil de beeldschone en lieve dame die me het appartement toont niet in verlegenheid brengen. Zij zegt niets over de geur tot ik er zelf heel eventjes over begin... Dan zegt ze dat dat normaal is als een woning zes maand niet 'verlucht' is geweest. Ik denk er het mijne over, en dat mag toch wel zeker? Iedereen - oa mensen die in een ander immokantoor werken - laten me duidelijk verstaan dat ik zo'n woonst niet moet geuren, dat zo'n een geur wijst op jarenlang niet onderhouden van de vloerbekleding.
- censuur - Ik liet hier enkele zinnetjes verdwijnen na een latere opmerking van de eigenares, ook al waren die zeker niet kwaad of letterlijk bedoeld. Spijtig dat de dame in kwestie niet veel gevoel voor humor heeft. 'Ik heb een heel ander gevoel voor humor!', zo klonk het.
Enkele kennissen raden me aan om het appartement toch te huren als ik het zelf geschikt vind, maar dan moeten al die tapijten (en eventueel ook - censuur!) plaats maken voor linoleum of vinyl. Tapijten reinigen is immers een giftig zaakje en het uitzicht van die tapijten worden er niet mooier op na een grondige reining.
Moraal van dit verhaal? Eigenlijk getuigt het aanbieden van een appartement waarin zo'n vieze geur hangt van een zekere minachting voor toekomstige huurders. De nieuwe eigenares kwam me (een maand later) vertellen dat er een huurder gevonden is, een godsdienstleeraar, een brave goedgelovige man dus (ben ik zelf ook ooit geweest...). Ewel hij mag het hebben! Achteraf ben ik heel blij dat ik het niet heb gehuurd.
En dan nog te bedenken dat bovenvermelde dame het waagde om bij mij thuis te komen kijken, dus op het appartement waar ik nu nog even woon, of alles netjes was... Dat zegt genoeg, ja toch?
Dus : uitkijken naar iets anders!
PS : Nog eens voor de duidelijkheid : betekenis van 'een lijk dat uit de kast valt' : een probleem die plots opduikt (in dit geval : blijvende storende geur afkomstig van vieze tapijten).
Feestvarken dreigde eventjes mijn verjaardag te verpesten
Weer een jaartje erbij voor mij, 42 jaar. Vandaag was er een beurs in de beurshallen te Brugge. Er was nogal veel volk op de been 'om net dàt stukje te vinden waar ze al jarenlang op zoek naar waren', zoals men wel eens zegt. Daar wordt ik écht lacherig van...
Nozem met varkenssnoet, vandaag te Brugge gespot op de rommelbeurs van de Oekraïnewerkgroep. Een varken met veel wind in zijn broek...
Er waren inderdaad veel sympathieke mensen die met veel aandacht mijn stand bekeken, er waren er gelukkig ook nogal die mijn kas wat spekten want dat was hard nodig na de 'eerder zwakke verkoop' op de antiekbeurs te Hasselt enkele dagen terug...
Helaas waren er ook enkele ongenode gasten... Snoodaards zoals een moedermishandelaar met pastoortrekjes... zo'n nozem die je zonder biechten de absolutie zou geven. Een wolf in schaapsvacht, alhoewel... Als je héél goed toekeek merkte je onmiddellijk die valse varkensoogjes op onder een lelijke klakke op dat (varkens)hoofd. Een feestvarken dat zijn dagen doorbrengt met de bloemetjes buiten te zetten. Helemaal zijn papa...
Gladde praatjes zat, maar praatjes vullen natuurlijk geen gaatjes. Ogenschijnlijk héél geïnteresseerd in alles wat met heiligenbeelden te maken heeft, maar met praatjes vul je natuurlijk geen gaatjes... Met een lege portemonnee koop je geen antiek. Misschien ware het beter indien dit verken terug zou gaan werken zodat er niet steeds geld moet kopen van papalief... Mooie verhaaltjes duren trouwens niet lang, ook al verschuil je je in je ivoren kerktorentje... Misschien is gras eten binnenkort de enige optie die overblijft. Moet lukken als je veel gras rond je huis hebt...
Laten we dan ook vurig bidden dat deze nozem ooit terug op het rechte pad komt.
Onlangs zag ik op de weg iets kleins lopen, wellicht een muis of zo. Dierenvriend als ik ben remde ik... met als gevolg dat een groot houten beeld dat zich achter de passagierzetel bevond, gekatapulteerd werd tegen mijn voorruit!
Bij het zien van de grote ster in mijn voorruit zag ik zelf ook sterretjes vliegen voor mijn ogen : wie zal dat betalen?
Tegenwoordig krijg ik veel verzoekjes om Sinterklaas te spelen, met een ander zijn geld... hier weer eentje, ditmaal van ene 'Marie-Brigitte' : spijtig genoeg vraagt ze niet naar mijn banknummer om die habbekrats op te storten :
Bonjour ,Je suis une veuve d'origine française résidente ce jour au Royaume Uni pour la raison de mon état de santé qui ne cesse pas de se dégradée de jour en jour. Brièvement, je souffre dune tumeur au cerveau détectée trop tard or jaurais pu éviter cela selon le docteur. Jai toujours privilégié le service de ma nation au détriment de ma propre santé et voilà aujourdhui cela me rattrape, mais je suis quand même fière davoir pu aider des gens autour de moi et je pense pouvoir continuer à le faire à travers vous. J'ai le cur serré, et chaque fois que jécris une phrase, lémotion fait que les larmes envahissent mes yeux et mon feu mari me manque. Si seulement mon fils était vivant il me consolerait certainement (Il est mort en Irak parmi les soldats britanniques, ce fût dur pour nous de vivre sans lui et je crois que mon mari na pas supporté et lui aussi ma quitté sept mois plus tard. Bénédiction ou malédiction je nen sais rien du tout). Et voilà où jen suis moi aussi maintenant sans famille ni pe...
Boertje Charel, onlangs overleden, was alom bekend omwille van zijn 'rommelige' boerderij en zijn 'varkensachtige' oogjes en manieren.
Welnu, wat blijkbaar niemand weet, is dat hij maar een flauw afkookseltje was van de échte boer Charlelowie. Een - gelukkig maar - slechte imitatie...
Boer Charlelowieten - om problemen te vermijden zal ik hier zijn naam écht niet vernoemen hoor! - kon je herkennen aan zijn plastieken hoedje, een vies zwart geval waarin de muizen 's nachts een zalige thuis vonden. Charlelowieten was een echt varken, letterlijk én figuurlijk.
Hij at als een varken, hij dronk als een varken, hij dacht na als een varken, hij handelde als een varken, enz...
Geen complement voor die lieve viervoeters die je in een varkenskot vindt!
Charlelowieten leefde als God in Frankrijk, alhoewel hij volgens sommigen daar geen 'poot' meer mag zetten. Ze zijn daar véél gewoon, maar ... er zijn grenzen, ja toch? Figuurlijk én letterlijk! Nu, geen probleem voor hem want er is open ruimte genoeg in Vlaanderen. En vooral ook thuis want wee het gebeente van wie hem voor de voeten liep. Wat hij zijn gezinnetje aandeed dat zou je een beest niet aandoen...
En naar die (echte) beesten (je weet wel die schepsels die op vier poten lopen) keek hij niet om, zijn vrouw moest de beesten maar te eten geven. Bij het minste dat hem niet aanstond stond Charlelowieten aanstonds op zijn ... achterste poten! Dan pakte hij ene ijzeren voorwerp en sloeg er op los, tot bloedens toe.... Arme bloedjes van kinderen en vrouw!
Hij amuseerde zich rot maar nog kon hij zijn ding niet kwijt... Dus zon hij altijd maar op zwaardere baldadigheden... Hij zou zich ontdoen van die lastige familie... deporteren, net zoals zijn grote voorbeeld van droomde! Het gras is immers altijd groener aan de overkant! (dacht hij met zijn groot verstand)
Welnu, als dit alles geschied was, wist hij zich de koning te rijk. In werkelijkheid was zijn leven verworden tot een saaie opeenvolging van lange dagen. De hele dag op café zitten waar hij naar eigen zeggen enkel 'platte watertjes' dronk. Zijn drinkebroers weten echter beter.
Op een dag was hij zodanig zat van dat vele water drinken dat hij niet meer wist of hij nog op café zat of in de hel beland was. Hij zag er een heel mooi meisje. 'Mooi' is echter een relatief bericht... Wat mooi is voor de ene (bv. een dronkaard) kan zo lelijk zijn als de nacht voor anderen.
Nu om een lang en saai verhaal kort te maken, het was echt liefde op het eerste gezicht...
En nu terug naar boer Charles. Ook hij leerde iemand kennen, hij wist echter dat zij enkel en alleen uit was achter zijn centen. Wanneer hij dement werd stopte zijn 'vlam' hem prompt in een rusthuis, waar hij onlangs het tijdelijke met het eeuwige verwisselde...
En nu naar boer Charlelowieten... het ergste van dit droevige verhaal moet nog komen... Omdat hij zichzelf niet graag ziet (figuurlijk en letterlijk) heeft hij geen enkele spiegel in huis. Misschien wel omdat hij vreest door zijn schone manieren écht in een duivel veranderd te zijn en dan bijgevolg geen spiegelbeeld meer zou hebben? God weet het! Enfin, hij maakt zichzelf wijs dat hij best een knappe verschijning is... En doordat hij, de oude snoeper - voor de duidelijkheid : snoepen letterlijk en figuurlijk - niet goed meer uit zijn doppen ziet en brilglazen van een centimeter dik moet dragen ziet hij ook niet hoe zijn nieuwe vlam zo lelijk als de duivel is. Hoe vals ze hem telkens beloert. Ik hoop dat hij plots niet hetzelfde meemaakt als zijn imitator uit Lotenhulle!
Verrassend nieuws eigenlijk, normaal blijft de paus zijn ambt behouden tot aan de dood.
Deze paus treedt af omdat hij zijn taak niet meer aan kan. En die taak zal zeker wel heel zwaar zijn. Misschien treedt hij ook af omdat hij ver in de schaduw blijft staan van zijn voorganger, Johannes Paulus II. Dàt was tenminste iemand met charisma! Ook moet Benedictus-ik-weet-niet-meer-de-hoeveelste er niet op rekenen ooit heilig verklaard te worden (zoals zijn voorganger), want welke verdiensten heeft hij daartoe? Mirakels zijn er zeker al niet gebeurd... en daarzonder wordt je niet zalig en zeker niet heilig verklaard.
Nu zal er vanalles en nog wat verteld worden, ontdekt worden en rondgestrooid worden over de huidige paus. Zo zag ik al een 'nozem' die op internet zijn verontwaardiging uitdrukte over het feit dat de paus 'zijn gelofte van armoede niet hield'. Welnu, dat heeft een paus ook niet.
Wie volgt de paus op? Ik denk dat sommigen hun boontje al te weken leggen... En ik heb het dan niet over onze onvolprezen gewezen kardinaal Danneels. Een man die uitermate geschikt zou zijn voor dit ambt, en gezien de leeftijd waarop de huidige paus aantrad, is hij hier zeker niet te oud voor. Een man met veel gaven, een grote intelligentie en een visie. Neen, ik heb het hier over een andere man die bisschop is in Vlaanderen. De man die al een oogje heeft op het ambt van aartsbisschop van België, de man met de ijzige blik in de ogen... die een collega in grote nood nog dieper de grond inboorde... kortom, geen haar beter dan die van nu... Ik ben benieuwd...
Originele akten van parochieregisters en burgerlijke stand zijn nu toegankelijk op internet
Sinds een paar dagen zijn de akten van de parochieregisters en de burgerlijke stand raadpleegbaar via internet. Niet echt alles maar een heel groot deel althans, de rest wordt later toegevoegd. En met een beperking : het betreft hier enkel de akten tot circa 1910 want de akten van de laatste honderd jaar zijn in principe niet openbaar.
Een hele vooruitgang voor de genealogen. Nu hoef je je niet langer te verplaatsen naar het rijksarchief of het gemeente/stadsarchief om alles op te zoeken. Dit bespaart heel wat tijd en moeite.
Het enige wat je moet doen is surfen naar de website van het nationaal rijksarchief van België en je daar registreren. Dan kan je starten met opzoekingen.
De kwaliteit van de akten is zeer hoog. Men scande de originele akten in. Tot nu toe waren de kopieën enkel beschikbaar op microfilms, deze waren soms moeilijk leesbaar en natuurlijk diende je vaak minuten lang het filmpje f te draaien tot je de juiste akte vond. De leesapparaten voor microfilms zijn trouwens nogal vaak 'in panne'... De akten kan je ook vergroten wat heel handig is.
Eigenlijk is dit een heel mooie service die ons aangeboden wordt door het rijksarchief. Maar dat mag dan ook wel want het zijn wij belastingbetalers die dit alles financieren.
In de leeszalen van het rijksarchief, zoals oa in Brugge, zullen ze nu veel minder volk zien opdagen. Goed voor het personeel dat dikwijls afgepeigerd was vroeger, ze kunnen zich nu wijden aan andere zaken, vervelen zullen ze zich zeker niet doen!
Voor de derde keer nam ik deel aan de antiekbeurs te Luxemburg.Deze beurs is qua grootte te vergelijken met die van Namen.In deze drie jaar zag ik het niveau steeds stijgen wat nu resulteerde in een beurs met alle mogelijke antiquiteiten en moderne kunstvoorwerpen.
Zoals tijdens de beurs zou blijkenwerd er heel wat publiciteit gemaakt.Maar zoals altijd kwam de beurs heel traag op gang.Tijdens de vooropening, waar de professionele kunsthandelaars welkom waren, was er nogal weinig volk.De eigenlijke opening lokte gelukkig heel wat meer volk.Met een hapje en een drankje werd iedereen vanaf 19u00 welkom geheten.Ditmaal verliep de receptie wat anders dan vorig jaar.Alles werd ineens letterlijk en figuurlijk op tafel gezet en in een mum van tijd was alles opgesoupeerd.Dit jaar werden de hapjes met brokjes en beetjes aangeboden, dus niet meer alles in één keer.Zo kreeg iedereen de kans om te proeven van het lekkers.
De bezoekers waren heel geïnteresseerd.De verkoop echter verliep zoals steeds heel erg moeizaam, antiquairs die al meer dan twintig jaar deelnemen aan de beurs blikten met weemoed terug naar de betere tijden, toen er hogere prijzen betaald werden en de mensen echt op bezoek kwamen om een stuk te kopen.Vandaag verloopt de verkoop dus heel anders
Iedereen is heel voorzichtig: geld genoeg wellicht maar geld uitgeven???In het Duits, Frans en Luxemburgs worden bakken commentaar gegeven.Meestal positieve kritiek.Sommigen vragen prijs en zeggen dan dat ze dat zelf ook in huis hebben en dat al dan niet willen verkopen.Enkelen tonen fotos.
Eentje heeft enkele heiligenbeelden in de auto liggen.Ze zijn eigendom van hem en zijn broer.De beelden erfden ze van hun ouders en ze willen die nu verkopen.De fotos zijn niet erg duidelijk en ik ga met de broers mee naar de parking om alles te bekijken. En zoals gewoonlijk valt dat dik tegen Een van de beelden is foeilelijk, nieuw en dus waardeloos.Een ander is ferm beschadigd en een derde is van een erbarmelijke kwaliteit.Ik zeg hen dat ik ze niet hoef en wanneer ze me vragen wat ze er mee moeten doen antwoord ik kortaf : Brûler!Opstoken dus, dan hebben ze er nog wat aan.De broers kijken me verbijsterd aan en dan zeg ik dat ze ze in een antiekveiling moeten steken, dan zullen ze wel eens zien wat die prullen waard zijn.Na mij haalden de ongelovige thomassen er nog een collega bij die eveneens afzag van enige aankoop.
Enkele anderen beloven beelden en boeken te komen tonen maar ze sturen hun kat.Dat gebeurt wel vaker en ik kijk er dus niet meer van op.
Eigenlijk zie ik weinig mensen passeren met grote stukken antiek.Natuurlijk is het zo dat heel grote stukken niet meteen van de standen weggenomen worden, soms wordt er een rood bolletje op gehangen en deze worden dan s avonds meegenomen door de verkopers en veelal onmiddellijk thuisgeleverd.Kleine pakjes zie ik af en toe maar niet om te zeggen dat er heel veel van eigenaar verandert.Spijtig toch want de beurskosten lopen meestal hoog op en iedereen doet zijn best om mooie zaken mee te brengen.
Ik sta vlakbij de keuken.Daar verkoopt men allerlei broodjes, paninis, stukken taart en drankjes.De keuken draait goed, gelukkig maar voor die mensen want etenswaren kan je niet lang bewaren.
Van de standhouders ken ik lang niet iedereen, velen komen immers uit Duitsland en Frankrijk.Ook enkele mensen uit Nederland.Luxemburgers zijn er volgens mij maar weinig.
Naast me staat een meubelrestaurateur.Elk jaar neemt hij enkele oude zetels onder handen.Heel de boel hergarnieren, ongelooflijk hoeveel werk en vakmanschap dat vraagt.Sommigen willen alles nieuw laten maken : enkel het houten kader blijft.Anderen staan er op dat goede stukken bekleding moeten bewaard blijven, zoals de rug- en armleuning van een donkerbruine lederen zetel, omdat het een erfstuk is en er men heel erg aan gehecht is.De waarde van dat geërfde zeteltje als meubel is miniem maar de emotionele waarde is voor de eigenaar onbetaalbaar want zijn vader zat er zijn hele leven in...En dat verdient natuurlijk respect en de klant is koning.
De restaurateur lijkt op zijn dooie gemakjes te werken.Tijdens de vooropening doet hij geen klop, hij nestelt zich in een gemakkelijk zeteltje en bekijkt de bezoekers.Vrijdagmiddag schiet hij in gang en slaat er op los met zijn hamertje.Nageltjes worden in het hout gedreven om de stoffen banden vast te leggen.Daarop komen dan veren en opvulstof.En dan de uiteindelijke bekleding.Door al dat getimmer kan ik geen oog dichtdoen, misschien een geluk met een ongeluk?Langer dan een halfuurtje naeen beult hij zich echt niet af.Op tijd en stond een pintje, een worst met zuurkool, enz.Ook een babbeltje met mij, met andere standhouders babbelt hij weinig of niet want veel collegas spreken niet zo vlot frans.Duitsers en Nederlanders verkiezen dan eerder engels te spreken maar dat verstaat mijn buurman dan weer niet.Op zondag krijgt hij wat hulp van zijn zoon maar die heeft net als zijn papa ook een broertje dood aan werken, in elk geval toch aan hard werken.Met zijn tweetjes zitten ze het grootste deel van de dag naar jan en alleman te staren.Wij Vlamingen zouden zoiets nooit doen, zo bedenk ik glimlachend.Maar ja, als je nu werkt of niet, in Wallonië is dat allemaal eender Ik vermeld hier echter nadrukkelijk bij dat ik ook andere Walen ken, mensen die heel hard werken zoals wij Vlamingen
Een collega zit de hele tijd naar mijn stand te loeren, ik denk dat hij wellicht op mijn klanten aast Afloeren wie wat bekijkt om dan de eigen waren aan de man of vrouw te brengen zodra ze even later aan zijn stand komen.Anderen willen fotos nemen, wat ik niet toesta aan niet-klanten.Bedoeling is namelijk iets te verkopen, niet om te poseren met dit of dat stuk aan amateurfotograafjes.Ook komen er enkele journalisten langs, de dag daarna zie ik in de krant dat mijn buurman breeduit en glunderend afgebeeld staat
Het hotel.Een ruime vierpersoonskamer maar voor de rest enkel lucht.Ik reserveerde via booking.com en zoals telkens is er weer geen ontbijt in de prijs voorzien.Flauw om zo de prijs te drukken.Ik weiger dan ook altijd om extra te betalen voor een ontbijt, ik val nog liever dood dan 14 euro te betalen voor een brokke van een pistolet en een tasse kaffie!Dus doe ik elders boodschappen zodat ik lekker zelf kan kiezen wat ik eet en wat ik niet hoef.En wanneer ik binnenkort via email uitgenodigd word om mijn mening over het verblijf te geven zal mijn oordeel niet mals zijn.Op de kamer staat zelfs geen waterkoker en benodigdheden om koffie en thee te maken.Dat vind ik toch een minimum-service Maar neen, ze willen dat de gasten aan de toog gaan hangen en zich onnozel betalen voor allerlei drankjes.Mis poes!Ik heb zelf voldoende drank mee.Aan de ontvangstbalie kijken ze wat misprijzend naar de tassen met mondvoorraad maar ik laat ze kijken natuurlijk.Stelletje moeials!De kamermeisjes zijn allemaal zwartjes : heel vriendelijk maar ze verstaan geen Vlaams, geen frans en ik versta hun a taaltje niet Als ze me wat vragen bij het verlaten van mijn kamer mompel ik maar wat.Wellicht sukkelaars die uitgebuit worden en hier werken voor een habbekrats.
De verkoop?Laat ons zeggen dat ik gematigd tevreden ben.Reden te over trouwens want nogal wat collegas verkochten heel weinig of niets.Het zijn geen gemakkelijke tijden, je moet echt heel goed materiaal aan goede prijzen kunnen aanbieden.
Maandag = Ladies day.Vooral duitsprekende kletskousen die het hoog in de bol hebben.Commentaar en nog eens commentaar.Meestal met hoge laarzen, misschien zijn ze per paard gekomen.Allemaal Bauern, die Luxemburgers, zeggen de standhouders.Ik lach Om 19u00 eindigt de beurs maar rond 18u00 beginnen velen al in te pakken.Zodra ik één andere zie starten met de inpak vlieg ook ik er in.Zo vlug mogelijk alles netjes inpakken en wegwezen.Rond 20u15 rijd ik de autoweg op en na drie uurtjes rijden bereik ik het Venetië van het Noorden.
Geplukt kieken
Dit tafereel zie je binnenkort ook in jouw buurt!
De nieuwe paus lijkt me een hartelijk priester!
Nozem met varkenssnoet, vandaag te Brugge gespot op de rommelbeurs van de Oekraïnewerkgroep. Een varken met veel wind in zijn broek...
