Magere Hein is een merkwaardig man. Hij verlegde nog geen strootje gedurende zijn hele leven. Graatmager als hij is denk ik steeds dat hij doormidden zal breken telkens ik hem op de rommelmarkt zie bukken om een of andere prul te bekijken. Maar voor de rest een toffe peer : altijd vriendelijk en altijd in voor een babbeltje.
Maar met zijn vrouw is het anders gesteld. Die loopt ook rond op elke rommelmarkt, ze bekijkt écht alles. Vooral juwelen zijn haar ding... Als een echte ekster vliegt ze op alles wat maar enigszins blinkt. Of ze ook veel schatten vindt is een andere kwestie... Ze schept in elk geval graag op wat voor mooie en waardevolle dingen ze telkens weer op de kop heeft kunnen tikken de voorbije week. Als dat allemaal waar is dan is ze nu echt 'binnen', snotrijk dus.
Wanneer ze 'tenden' is van de vele kilometers rondlopen en wanneer ze 'uitverteld' is, dan gaat ze op zoek naar een laatste slachtoffer. Liefst iemand die een stoel over heeft op zijn stand en die wat te eten en/of te drinken heeft. Het is een mee-eter zoals men zegt. Een profiteur dus.
Een tijdje terug was ze weer ferm aan het mee-eten op een standje en ik passeerde toevallig. Ik vroeg prijs van iets en schrok omdat ik de prijs al te hoog vond. Madam moeial mengde zich in het gesprek en toen werd het me toch te veel. Ik ging naast haar staan en vroeg haar : 'Madam, ben jij soms ook antiquair en heb jij hier nu ook al iets te zeggen, ben je nog niet moegebabbeld? Eet verder en hou in hemelsnaam je snaveltje dicht voor de rest van de tijd dat ik hier sta.' Ik had 'een tere plekke' geraakt en ze deed haar mond niet meer open. Operatie geslaagd! Ik zei de verkoper dat ik nog wel eens terug zou komen, in minder woelige tijden... wachten dus tot Magere Hein haar mee zou voeren...
In Nederland verkocht ik enkele dagen geleden een heel mooi stuk uit de zaak. Iedereen tevreden : de klant die het in de zaak goed bestudeerd heeft en nadien telefonisch gekocht. Ik wat spijtig want mooie dingen verkopen is altijd wat moeilijk, maar de klant tevreden zien is me ook veel waard.
Vanmiddag plots echter een telefoontje : er blijken enkele mankementjes te zijn aan het voorwerp, enkele zaken die de klant nopen van de verkoop af te zien. Eigenlijk had ik heel weinig winst opgestreken, een heel mooie prijs bedongen. Speciaal een verre reis gemaakt om dit aan huis te leveren... Maar omdat ik de klant heel sympathiek vind zal ik de zaak toch terugnemen, voor één keertje wil ik dat wel doen. Wel beseffend dat ik, moest ik zoiets lappen met een collega, ik daar nooit geen voet meer zou mogen binnenzetten. Een woord is een woord, verkocht is verkocht... Maar het betreft hier een heel mooi voorwerp wat de last toch wat lichter maakt.
Een broertje dood aan werken... dieven op de Zandfeesten
Op de rommelmarkt op het Zand begin deze maand waren een aantal dieven op dreef, je weet wel, van dat soort dat een broertje (...???) dood heeft aan werken...
Een koppel dat de dag voordien veel verkocht had op Trammelant in De Haan was daags nadien dus op het Zand beland. Uren werk op de stand op te bouwen. Grote verwachtingen van deze toch heel gekende antiekmarkt.
Ze werken de hele dag 'dat de stukken er van af vliegen' en rond halfvijf is de grootste drukte voorbij en 'de buit' binnen. Maar ... dat is zonder de waard gerekend...
Verschillende mensen vragen tergelijkertijd inlichtingen. De standhouders proberen de kandidaat-kopers zo goed mogelijk te informeren. Wanneer de vrouw geld wil wisselen ontdekt ze dat haar portefeuille gestolen is. Die zat nochtans goed weggestopt in een grote boodschappentas en er lagen enkele jassen over die tas. Grote paniek natuurlijk want heel de 'recette' van daags voordien en de markt daar op het Zand was ribbedebie.
De politie werd verwittigd maar die kon natuurlijk weinig méér doen dan de diefstal noteren... De daders zijn wellicht romazigeuners, naar het schijnt liepen er nogal veel rond op die dag.
Mijn reactie op die diefstal? Nooit geld laten rondslingeren in tassen. Zelf ben ik nog nooit geld gestolen geweest omdat ik mijn portefeuille steeds op mijn lichaam bewaar. Moest iemand toch het lef hebben om me mijn zuurverdiende centen afhandig te willen maken dan zal hij mij leren kennen van een 'kant' die ze liever niet zien, geloof me vrij. Dan zal me geen beeld te zwaar zijn of geen boek te duur, om een paar meppen uit te delen... om een blijvende in-druk na te laten bij dergelijke onverlaten... Dieven zijn hierbij gewaarschuwd...
De voorbije dagen was ik in Nederland. Eigenlijk wilde ik een tochtje door Frankrijk maken maar ik kortte dit bezoek in om naar een klant te gaan met prachtstukje uit de winkel.
Van de gelegenheid maakte ik gebruik om enkele steden te bezoeken. Eerst Nijmegen. Het centrum is nogal moeilijk toegankelijk met de wagen, je moet er een heel eind wandelen voor je er iets ziet wat de moeite waard loont. Daar het al avond was kon er niets meer bezocht worden. Behalve dan de 'Waag', een prachtgebouw waar ooit boter gewogen werd. Nu een mooie horecazaak. In de buurt de St-Stevenskerk.
Amsterdam. Deze stad heeft een wereldwijde faam. De raarste snuiters, de grootste dronklappen en de wreedste drugsverslaafden komen hier aan hun trekken. Er heerst een gezellige sfeer maar de meeste bezoekers lijken me toch van lager allooi. Hun kledij laat meestal echt te wensen over, benieuwd of ze in hun eigen streek er ook zo bij lopen... Over de geur van joints of zo. Maar als puntje bij paaltje komt ben je de stad toch wel beugezien na enkele uurtjes. Ook omdat er massa's boekwinkeltjes verdwenen zijn. Ik bezocht er De Sleghte maar vond er niets dat mij echt kon bekoren, ook niet in de afdeling antiquariaat. Ofwel niet interessant en in elk geval overdreven duur. Wel héél groot. Veel grote mooie gebouwen, oa een grote toren, in het midden in de verte op de foto hieronder. Mooie beiaardklanken maar de toren lijkt nogal scheef te staan. Dus niet te dicht naderen!
Dan nog een bezoekje aan het centrum van Haarlem. Een heel mooi stadje. Vroeger zouden er hier tientallen antiekwinkeltjes geweest zijn. Busladingen Vlamingen zouden hier regelmatig op bezoek geweest zijn, zo hoor ik van een handelaar in brocante. Er heerst in elk geval een aangename sfeer. Een man met een groot muziekorgel maakt een enorm kabaal. Blijkbaar wordt zijn optreden niet steeds in dank afgenomen bij de handelaars want regelmatig verplaatst hij heel zijn rammelbak, dit door middel van een soort grasmachinemoteur die nog meer kabaal maakt dan zijn muziek. Op de maat van zijn muziek rammelt hij met zijn collectebus. Onder het middagmaal komt hij plots in de buurt staan. Opeens hoor ik een jongegast roepen uit een venster op het derde verdiep. Hij heeft een ferme kater en wil dat dat kabaal op straat ophoudt... Een bezoekje aan de grote kerk (Sint-Bavo) loont echt de moeite. Via een soort souvenirwinkel kan je er na betaling van 2,5 eurootjes binnen. De hele vloer bestaat uit grote arduinen grafplaten, meestal helemaal afgesleten. Hier en daar zie je nog een ornament zoals een doodshoofd. Grafplaten in de vloer zie je regelmatig in kerken maar zoveel als hier is toch uitzonderlijk. Er hangen grote borden met naamlijsten van dominees en 'diakens'. Vele honderden familienamen staan hierop vermeld, misschien interessant voor genealogen. Maar wat het meeste opvalt is het enorme orgel : tientallen meter hoog, versierd met allerlei figuren en engelen. En helemaal bovenaan twee enorme houten leeuwen. Zoiets zag ik nog nooit eerder. In een zijkapel waren enkele tientallen mensen aan het bidden, een middaggebed, begeleid door mooie orgelklanken van een klein orgel. Een bezoek meer dan waard dus. Terug buiten werd ik vergast op mooie beiaardklantken.
Voor wie ze niet meer uit het hoofd kent... hier zijn ze dan!
1. Bovenal bemin één God 2. Zweer niet ijdel, vloek noch spot 3. Heilig steeds de dag des Heren 4. Vader moeder zult gij eren 5. Dood niet, geef geen ergernis 6. Doe niets wat onkuisheid is 7. Vlucht het stelen en bedriegen 8. Ook de achterklap en het liegen 9. Wees steeds kuis in uw gemoed 10.Begeer nooit iemands goed
Maar nu komt het : degenen die het meest met deze woordjes zwaaien leven zelf niet helemaal volgens deze wijze woorden : hier volgt een kleine toelichting...
1. Bovenal bemin één God
Sommigen kennen God noch gebod, het geld en het bedrog is hun God!
2. Zweer niet ijdel, vloek noch spot
Sommigen hebben al vele dure eden gezworen maar hun woord heeft geen enkele waarde. 'Een mule van lientjes'... Allemaal pietpraat die uit hun mond komt.
3. Heilig steeds de dag des Heren
De zondag is voor vele mensen nog een speciale dag. Voor anderen is het een gewone dag zoals alle andere. Drinken van 's morgens tot 's avonds, andere mensen aanzetten tot drinken en hun zakken leegtoveren...
4. Vader moeder zult gij eren
Sommigen zijn kort van memorie of kunnen niet goed lezen omdat ze niet lang genoeg naar school geweest zijn... Of zijn ziende blind. Of hebben gaten in hun verstand. Ze kunnen maar één woord lezen, verder raken ze hier niet... Een selectief geheugen op zijn minst... Concreet betekent dit dat ze hun moeder laten stikken, hun moeder waaraan ze hun leven danken wordt afgevoerd naar het OCMW. Wee wie hun moeder zo behandelen, kan je dan ooit zelf gelukkig worden? Wat voor waarden hebben zo'n mensen eigenlijk nog?
5. Dood niet, geef geen ergernis
Je kan iemand de dood aandoen, dat is net iets minder dan écht dood doen. Je naaste 'duvelen', proberen in mootjes te hakken, er fricassee te maken zoals bij de beenhouwer, en dan later niet beseffen hoe het komt dat je zélf in de hel vliegt...
6. Doe niets wat onkuisheid is
Vandaag de dag zijn er geen taboes meer. Op bepaalde plaatsen verwacht je een bepaald gedrag. Bepaalde plaatsen zijn heilig. Bepaalde plaatsen verdienen respect. Maar ja, ik zei het al, er zijn geen taboes meer! Zonder daarom de kwezel te spelen natuurlijk, da's nu ook niet de bedoeling.
7. Vlucht het stelen en bedriegen
Je hebt zo van die mensen die hun hele leven geen strootje verleggen. Leven van de dauw zoals dit heet. Met andere woorden : leven van een ander zijn geld. Zelf geen enkele verdienste hebben maar wel luizig genoeg zijn om te vegeteren op een ander zijn fortuin. En natuurlijk maar hopen dat die ander dit niet in de mot krijgt! Vroeg of laat echter wordt de bedrieger zelf bedrogen! Wanneer de 'schellen' (= oogkleppen) van de rijke vrek van de ogen vallen mag je hopen dat je vlug de benen kan nemen!
8. Ook de achterklap en het liegen
Er lopen heel 'droeve' (= stoute) commeren rond in de streke. Omdat ze zelf geen verdiensten hebben, of 'een broertje dood hebben aan werken', vinden ze er niets beter op dan kwaad te klappen achter een anders 'gat'. Ze hangen de sukkelaar uit, het slachtoffer van verschrikkelijke belagers tijdens hun jeugd. 't Is allemaal de ander zijn schuld! Zoals het neefje van... Liegen dat het 'klettert'. Er is echter nog een veel erger geval bekend die loog op bestelling. Voor elke tip die hij aan zijn vriendje kon geven om een bepaalde ander te duvelen kreeg hij 250 eurootjes. Mooi verdiend natuurlijk. Maar liegen is vermoeiend. En daarom - je moet maar het lef hebben!!! - vroeg meneer het liegebeest aan de dame die hij diende te beduvelen om zelf 'tips' te verzinnen... Elke tip was immers 250 euro waard. De dame had een ingoed hart en hielp de onverlaat. Hoe goed kan je zijn?
10.Begeer nooit iemands goed
Het kan heel verleidelijk zijn om zonder een klop te doen een ander zijn goed af te troggelen. Je kan het vragen maar je kan het ook eisen. Als die persoon wat ouder wordt (bv. nadert naar de 100) zijn er nog ander middelen... De harde manier! De bel stuk maken zodat men geen contact meer heeft met de buitenwereld. De ramen dichtspijkeren zodat die niet meer open kunnen. Sommigen weten niet waar het 'scheidt', normenbesef hebben ze nooit gehad en zullen ze nooit hebben. Het is zoals met Alexander : alles voor zichzelf en nieten voor de ander!
Laat ons dan ook bidden voor die geweldenaars, dat ze hun leven ooit mogen beteren. Dat ze het 'Licht' mogen zien. En bidden we vooral ook voor de slachtoffers. Dat ze zich niet laten kisten. Dat, als de kat van huis is, de muizen niet meer op tafel dansen. Dat ... (vul hier je eigen intenties maar in).
Op de VBRO gonst het van de smartlappen met soms echte caramelleverzen... Maar dit liedje is toch van een ander niveau.
Elk kind zou moeten beseffen wat zijn moeder allemaal deed voor hem (of haar). Spijtig genoeg zijn er die dit allemaal aan hun laars lappen. Kunnen zij écht gelukkig zijn als zij hun moeder slecht behandelen of meer zelfs hun moeder met alle mogelijke middelen het leven zuur proberen te maken? Volgens mij - en de realiteit bewijst dit... - zijn zo'n mensen gedoemd om in alles wat ze uitspoken te mislukken... misschien lijkt dit wel hun verdiende loon?
Misschien kunnen deze 'kinderen' de tekst van dit lied eens goed bekijken.
Een kind zonder moeder
Een kind zonder moeder, is als een vaas zonder bloemen 't Is eenzaam, stil, en alleen Een kind zonder moeder, is als een vaas zonder bloemen Een moeder is voor een kind nummer een
Als een kindje slapen gaat, en mammie is d'r niet die even praat Dan huilt het zacht, soms heel de nacht, om haar Een moeder kijkt, een moeder lacht, een kind is blij, de hele nacht Zij vormen, toch samen, een paar
Een kind zonder moeder, is als een vaas zonder bloemen 't Is eenzaam, stil, en alleen Een kind zonder moeder, is als een vaas zonder bloemen Een moeder is voor een kind nummer een
Een klein verdriet, dat niemand telt, dat wordt alleen toch maar aan haar verteld Ze luistert dan, geduldig en, geeft raad Een moederhart, dat echt bemint, waar een kind een antwoord vindt 't Moeder toch, die 'n kind nooit verlaat
Een kind zonder moeder, is als een vaas zonder bloemen 't Is eenzaam, stil, en alleen Een kind zonder moeder, is als een vaas zonder bloemen Een moeder is voor een kind nummer een Een moeder is voor een kind nummer een
Wat men zaait zal men ook oogsten, zo wordt gezegd... En dat is ook werkelijk zo.
Een grote 'pemenboer' uit de Westhoek, 'pemenboer' genoemd omdat hij het werk op de akkers niet verzorgt (bv. door het niet uitroeien van onkruid), zal wellicht deze dagen ijverig aan het oogsten zijn. Het heel wisselvallige weer van de voorbije weken zorgde er voor dat er nog niet echt gestart kon worden met de oogst van de tarwe.
Meneer pemenboer zal er wel niet wakker van liggen want hij veegt overal zijn voeten (of botten) aan. Na het zaaien laat hij immers het groeien en bloeien over aan GoddeVader hierbovenindehemel... Met alle gevolgen vandien... Enkele jaren geleden kon je in het mooie Eggewaartskapelle het grootste kankerbloementapijt van de wereld bewonderen. Bewonderen? Ja, als 'leek in het vak' wel, héél mooi die rode bloemenpracht! Maar als landbouwer of in mijn geval landbouwerszoon doet dit je hart bloeden, bij wijze van spreken dan toch! Een landbouwer die zichzelf respecteert zet de bloemetjes buiten als het avond is, maar niet de hele godganse dag in de godganse dag uit. Kankerbloemen in je korenveld is niets om trots op te zijn, het doet de schande neerkomen over de 'boer' die dat land bewerkt... maar ook over diegene die zijn mooie land verpacht - of moet ik het 'te grabbel gooien' noemen - aan een pemenboer!
Op andere stukken grond (zelfde pachter, zelfde eigenaar) kan je massa's 'wilde zurkel' bewonderen... Echt smerig onkruid die bijna niet uit te roeien is als je de boel niet grondig aanpakt. De zaadjes blijven vele jaren lang kiemkrachtig in de grond zitten... goed voor twintig jaar schade en schande op het blazoen van al wie met de door deze plant begroeide grond te maken heeft!
Maar misschien zie ik dit allemaal veel te zwartgallig, misschien is het geen laksheid, luiheid of gierigheid die ervoor zorgt dat alle soorten onkruid welig kunnen gedijen op die mooie grond van mijn voorvaderen. Misschien heeft deze landbouwer lange studies achter de rug en kweekt hij hier gewoon biograan. Graan met allerlei vuiligheid in, enkel nog goed om 'speciale' broodjes te bakken die men dan uiteraard 'biobrood' kan noemen.
Deze avond bracht ik een bezoek aan de antiek- en (vooral) kunst-beurs te Knokke. Dit gerenommeerde evenement vindt plaats op twee locaties : Scharpoord (mij wel bekend daar ik drie jaar in de bib werkte, de bib huist onder hetzelfde dak) en de Réserve, luxehotel, gelegen aan de andere kant van het Zegemeer.
Moderne kunst is niet echt mijn ding maar ik kan het (soms) wel smaken... Schilderijen, sculpturen in metaal en andere materialen, ... Ook enkele standen met juwelen. Waarvoor ik eigenlijk kwam zijn de antiekstanden. Heel veel zijn er niet maar ze hebben wel mooi materiaal mee. Engelse antiek, houten heiligenbeelden, zilver, enz.
Ik zag er heel veel kennissen. Enkelen vroegen me waar mijn stand was, wat me wel charmeerde, blijkbaar vinden antiekliefhebbers het tijd dat ik hier ook mijn waren uit kom stallen... We zien wel. Anderen vroegen me hoe het nu met mijn winkel zat... of ik al verhuisd was naar mijn nieuwe 'stek'... Natuurlijk kan ik hier niet veel meer over vertellen maar ik legde al deze mensen uiteraard haarfijn uit hoe de vork helaas in de steel zit...
Veel volk uit de betere klasse, da's duidelijk. Ook wat mensen die enkel komen drinken maar dat heb je natuurlijk met elke beurs. Ook enkele 'verzamelaars' die zeker nooit zaken boven de 100 euro zullen kopen... en dan is de keuze in de antiekbeurs natuurlijk eerder beperkt.
De sfeer zat er in elk geval in. Ik hoop dat àlle standhouders goed mogen verkopen, dat ze een succesvolle beurs mogen hebben.
Eindelijk weer een dagje vrijaf, alhoewel... Ik werd gisterenavond uitgenodigd om wat oude heiligenbeelden te gaan bekijken. Altijd interessant natuurlijk... Gisterenavond mocht ik trouwens ook al te gast zijn bij een heel sympathieke gast die een en ander in de aanbieding had. En... gisterenmorgen was ik op bezoek bij enkele heel sympathieke dames waar ik van alles en nog wat zomaar mocht meenemen, oa een mooi eeuwenoud heiligenbeeld met reliek. Als dat geen meevaller is!
Maar vandaag moest ik dus in de buurt van de Schelde zijn, ik verklap hier natuurlijk niet precies waar. Alles wat ik hier vertel kan immers tegen mij gebruikt worden. Denken we maar aan het feit dat ik hier mijn wens om een bepaalde kerk te kopen neerpende... De gevolgen zijn gekend... Welnu, ik had ogen te kort : deze mensen hebben meer dan vijftig jaar lang boeken en antiek verzameld. Ook enkele fameuze privé-archieven uit hun streek, ik ken zeker enkele liefhebbers. Jammer genoeg betaalden ze héél veel voor hun hebbedingetjes. En nog veel jammerder : ze noteerden alle aankoopprijzen... En het jammerste van al is dat ze 'winst' willen maken : ze willen nu nog meer dan hetgene dat ze vroeger betaalden. Tja... Ik gaf hen de goede (?) raad om alles in een veiling te steken, om alles openbaar te verkopen. Daar hadden ze wel oren naar : duizenden mensen die kunnen bieden... Natuurlijk weet ik wel beter, de prijzen zijn ferm gedaald vergeleken met dertig jaar geleden en ze zullen zeker geen goeie zaak doen hiermee.
Onderweg deed ik enkele 'kapelletjes' aan, want van al dat stof-vreten was ik dorstig geworden.
Voor de tweede maal dit jaar was er een grote rommelmarkt op het Zand in Brugge. Tot bijna acht uur regende het en ik twijfelde of ik wel uit zou pakken. Dus liet ik mijn wagen op mijn stand aan het concertgebouw staan en liep rond tussen de standjes.
Heel velen hadden een dure marktkramersparasol meegebracht. Zo'n parasol kost al gauw 700 euro. Eigenlijk wel ironisch dat heel veel particulieren heel commercieel uitgerust zijn en een 'commercieel' als ik helemaal niet. Tot nu toe behelp ik me met grote stukken plastic wanneer een plensbij op komst is. Dit is echt prutsen, eer je het plastic zeil over je stand hebt getrokken is er natuurlijk al wat waterschade. En als de zon dan weer schijnt is het snikheet en heb je geen beschutting tegen de hitte. Daarom kijk ik nu uit naar zo'n grote parasol of tent. En daar het op mijn standplaats altijd heel 'winderig' is in de namiddag zal er ik maar best voor zorgen dat mijn parasol of tent goed verankerd is...
Veel volk deze editie ook al zag ik enkele 'trouwe klanten' of moet ik zeggen 'trouwe bezoekers' niet... heel speciaal denk ik dan aan een nieuwe zelfstandige. Eigenlijk te 'leeg' om te werken maar nu heeft hij een schitterende bloeiende horecazaak opgericht. Wat minder plezant is voor wie niet graag werkt want in zo'n zaak moet je elke dag zijn voor je klanten. Een soort regelmaat opbouwen qua openingsuren. Geduldig wachten op je klanten. Poen pakken zoveel je kan. Op je tanden kunnen bijten als het succes niet zo groot is als je eerst dacht. Ook als dat succes in geen verten te bespeuren is en/of blijft. Misschien eieren kiezen voor je geld en... nog eens veranderen van beroep? Een ezeltje zoeken dat geld s...... Hopen dat de gebraden kiekens binnenvliegen... ideaal natuurlijk als je een horecazaak hebt!
Heel wat aangename contacten gehad met vrienden en kennissen, nieuwe klanten ook. Aanbiedingen bij de vleet alhoewel men meestal hun rommelzolder wil leegmaken zonder zelf de handen vuil te maken. Deze morgen ging ik in twee plaatsen kijken. Mijn eerste bezoekje leverde heel wat op, heel vriendelijke mensen die mooie spullen in huis hadden (hàdden dus!). Mijn tweede adresje was ook niet mis, het kostte me andermaal helemaal niets maar vier vijfden van deze boeken 'vliegen' binnenkort naar het stort. Dan nog honderden bidprentjes gekregen waarvan heel wat stukken me goed van pas komen voor mijn eigen verzameling en die van enkele kennissen.
Een standhouder, een zot van een vent die allemaal nieuw en nep verpatst, kon het weeral niet laten commentaar te geven toen hij mij zag passeren. Het ventje mag op sommige plaatsen zelfs geen poot meer zetten omwille van zijn uiterst agressief karakter, zo hoorde ik reeds verschillende malen. Omdat hij zelf een beetje lui is, er zijn dus nogal wat luilakken te zien geweest gisteren, huurt hij vaak allochtonen in die slaafje moeten spelen in zijn 'oudijzerkraam' : de hele dag slepen en sleuren met waardeloze metalen rotzooi. Maar we moeten niet zeuren, werk is werk! De man kan dus zijn mond niet dichthouden, ondanks de scherpe vermaningen van zijn lelijke vrouw die bijna haar pruik van haar hoofd rukt om hem het zwijgen op te leggen. Ikzelf kan dan natuurlijk ook niet zwijgen en roep : 'Is dat waar dat jullie elkaar hebben leren kennen in het verbeteringsgesticht?' Een rethorische vraag eigenlijk want ik hoorde jaren geleden dat dit echt zo was. Het ventje staat met zijn mond vol tanden en draait de rug. Ja, dus! Zijn verblijf daar in het gesticht heeft hem dus niet veel aan manieren bijgebracht en nu nog zijn leven beteren, dat wordt wat moeilijk vrees ik.
In de namiddag word ik vergast op een klein buitje, net genoeg regen om de straten nat te maken maar wel genoeg om mijn boeken te beschadigen. Sneller dan mijn schaduw reageer ik : een zeil van 10 op 4 meter wordt vliegensvlug over mijn stand getrokken en na een vijftal minuutjes stopt het met regenen.
Massa's volk passeren aan mijn stand en ik krijg verschillende malen complimentjes met mijn mooie boeken en andere zaken. Mensen zien heel goed wat kwaliteit is en wat niet. De meesten weten ook dat kwaliteit 'geld' kost. Enkelen geven wel schampere reacties : 'Wablief, 25 euro voor een boek? Nieuw hebben ze minder gekost!' En dit laatste is natuurlijk waar maar na 50 jaar vind je ze natuurlijk niet meer in de gewone boekhandel. Twee klanten reclameren bij mij over de onfrisse praktijken van een 'collega' (alhoewel ik die collega niet terugvind op de lijst van handelaars in antiquarische boeken...). De man zou de bezoekers 'forceren', de mensen lastigvallen door de voorbijganger te 'pushen' om te kopen. Bovendien beweert hij de 'beste en goedkoopste' boeken van héél de rommelmarkt aan te bieden. Tweemaal gelogen dus (alhoewel hij een bepaald boek idd wel héél goedkoop zou kunnen aanbieden want het kostte hem gene eurocent!).
Rond 18u00 werd de lucht nogal zwart van kleur en wijselijk begon ik voorzichtjesaan wat in te pakken. Wanneer ik rond 20u00 alles in de auto heb gepropt valt een eerste druppel... Net op tijd dus. Ik ben tevreden dat het avond is, die rommelmarkten op het Zand zijn immers zware dagen, heel vroeg opstaan en vele uren water, wind en zon weerstaan.
Hoog bezoek daarnet... Een oud ventje, de tachtig jaar al lang voorbij, dus lang gaat dat niet meer duren..., komt mijn winkel binnengestrompeld. Zonder te groeten of zo snauwt hij me toe dat hij 'Zo'n plakkaatje om op een stokje te hangen' MOET hebben!
Alle gekheid op een stokje... Ik vraag hem uitleg en hij bekijkt me alsof ik onnozel ben. Ik zeg niets meer en blijf hem vragend aankijken, de wenkbrouwen gefronst...
Dan zegt hij dat hij een naambordje met 'Brugge' daarop zoekt, om op een houten stok te bevestigen. Die stok heeft hij al. Dit alles dient om omhoog te houden wanneer hij 'ouden van dagen' wil rondleiden in Brugge.
Wanneer ik hem vriendelijk opmerk dat hij dat toch zelf kan maken wordt hij kwaad want het moet een 'origineel bordje' zijn...
Ik blijf hem aankijken, nog steeds met gefronste wenkbrouwen... totdat hij nijdig zijn schouders ophaalt en vertrekt.
Ook zie ik nog een paar curieuzeneuzen. Ze komen om te - uiteraard - curieuzeneuzen, wat eigen is aan alle curieuzeneuzen. Eentje zegt dat ze 'er slecht van wordt, van al die heiligenbeelden'. Ik geef haar voorzichtig het advies om hier niet te veel te komen curieuzeneuzen als ze daar immers ziek van wordt...
De laatste tijd zijn er veel klachten van mensen die na het drinken van wijn in een gekende horecazaak doodziek worden. De uitbater die al jarenlange ervaring heeft (in het toog-hangen) heeft een broertje dood aan hard werken en koopt zijn drankjes in uitverkopingen van failliete bedrijven. Het zal hem worst wezen dat die 'bucht' over datum is. En over worst gesproken, ook de vleeshapjes die aangeboden worden bij deze gifmengersdrankjes zijn niet koosjer. De slachtoffers zijn meestal toeristen of mentaal gehandicapten die denken daar goedkoop een wijntje te degusteren.
Onnodig te vertellen dat ze niet vrolijk worden als ze een paar uurtjes later (als het al zo lang duurt tenminste...) kotsmisselijk worden van het gouden druivenvocht... Uitkijken wat je eet en drinkt is dus de boodschap!
Gelukkig gebeurt dit naar mijn weten nog niet in Brugge. Daar is meer controle op dergelijke horecazaken.
'Hij verzette nooit geen poot en dronk zich dood!'
Circus Pauwels in Brugge, beslist een bezoekje waard...
Een clown, wie herkent hem?
Voor wie thuis weinig reden heeft tot lachen of wie even in een dipje zit, wie als clown thuis geen gehoor meer vindt, of samenwoont met een zot of een onnozel manneke, één goeie raad : ga eens naar een ander circus!
Momenteel staat er eentje aan het station hier te Brugge. Als je een bonnetje hebt uit de krant kan je zelfs binnen aan kinderprijs. En als je van je zelf denkt dat je een grote komiek bent kan je misschien wel een gastoptreden geven.
Waarschijnlijk kan je je verwachten aan allerlei dierlijke optredens, gezien al die beesten die je rond het circus kan zien rondlopen : ganzen, kippen, ... nog nooit gezien. En hun loopruimte is goedgekeurd door gaia, elk beest heeft vijf vierkante meter om te stoeien. Misschien kippen die kunnen zingen? Misschien ook ganzen die kunnen buikspreken! Of vlooientemmerij?
Terug op het web : verslag over de bloemetjes en de bijtjes op de avondwandeling in Stuivekenskerke
Natuurreservaat 'De kleiputten van Viconia'
Ziezo hier ben ik terug...
Gisterenavond nam ik deel aan een wandeling in het natuurgebied 'De Viconiaputten'. Gelegen naast de alomgekende Viconiahoeve in Stuifekenskerke, ik bedoel Stuivekenskerke natuurlijk. Stuivekenskerke paalt aan (oa!) Pervijze en Schore. En als je goed kijkt zie je nog wel wat kerktorens, oa Nieuwpoort. Op de plaats van het huidige hotel 'Viconiahoeve' stond vroeger een grote boerderij (het zou groter dan 200 hectaren geweest zijn), uitgebaat door de abdij van Vicoigne (Norbertijnen) tot aan de Franse Revolutie.
De Viconiaputten zijn ontstaan door het opgraven van klein voor de productie van bakstenen, als ik goed gehoord heb door de familie Florizoone. De klein werd van hieruit vervoerd naar Wulpen waar de steenbakkerij lag. Deze activiteit duurde van kort na de tweede wereldoorlog tot in de jaren '70.
Door dat graven ontstonden de grote vijvers. Jaren terug had je van op de straat een veel beter uitzicht op de vijvers maar door de begroeiing met riet is het zicht vanop de weg grotendeels verdwenen. Er huizen hier soms meer dan 1000 paar vogels, om alles beter te zien is er een mooie schuilhut. Dus : om te kijken, niet voor jagers want het is hier niet toegelaten om die beestjes af te knallen voor de 'fun'.
Een landbouwer (een neef van mij) in de buurt was onlangs op televisie. Hij vreest voor het verlies van grote stukken grond indien het natuurgebied nog verder wordt uitgebreid. Gelukkig heeft hij héél veel grond zodat zijn activiteiten als landbouwer niet in het gedrang komen...
De Boeteprocessie en Veurne-kermis : een heel deugddoende dag met veel ontmoetingen
Zondag was er weer de jaarlijkse Boeteprocessie op Veurne-kermis. Ondanks de dreigende wolken en de voorspelde buien zou het de hele dag quasi droog blijven. Via binnenweggetjes rond Zedelgem en Torhout ging het richting Veurne. In Diksmuide werd de Ijzer overgestoken en belandde ik in mijn mooie Westhoek. Maar meteen ook in het dorpje net verderop... (Censuur verbiedt me hier nog verder over uit te weiden, sorry.)
Dan via Oostkerke en Zoutenaaie naar Eggewaartskapelle, waar even halt gehouden werd aan de het kleine kerkhof rond de kerk. Zoals steeds als ik in 'mijn' dorpje ben ga ik eventjes bidden aan het graf van mijn grootouders. Mijn groootvader heb ik spijtig genoeg niet gekend, hij zou nu 107 jaar zijn. Had hij maar langer geleefd dan zouden veel dingen er nu anders uitgezien hebben.... Mijn grootmoeder, mijn teergeliefde meter, heb ik gelukkig wél lang mogen kennen. Zij overleed 3 jaar na mijn grootvader, in 2000 dus, en werd 97 jaar. Nu zou ze 109 zijn. Het kerkhof is mooi beplant met groene bodembedekkers. Het rechtse deel van het kerkhof ligt voornamelijk 'bezaaid' met de 'rijkere' (oud-)parochianen : pastoors, de rijkere landbouwers en burgemeesters. Aan de linkerzijde van het kerkhof, links van de kerk dus, liggen de andere mensen. Mensen die bij de landbouwers werkten, een ander beroep hadden. Ook enkele kindjes, de kloosterzusters. Enkele landbouwers ook waarvoor er aan de rechterzijde wellicht geen plaats meer was. Achteraan een kleine strooiweide en een columbarium waarin de asurnes staan. Achter de kerk een heel kleine militaire begraafplaats en daarachter gras en veel bomen. Zo vredig allemaal, zoveel herinneringen aan mensen die ik vroeger ooit gekend heb of mensen waarover ik gegevens terugvond in archieven en oude bidprentjes.
Dan eventjes naar de rommelmarkt in Ramskapelle aan de Ijzer. Er stond iemand met postkaarten. Trots verklaarde hij me dat hij honderden kaarten verkocht aan een handelaar uit Brugge. Ik wenste hem een dikke proficiat en zei hem dan dat ik niet verder moest zoeken omdat er wellicht niets interessants meer zou overschieten. Zijn vrouw siste hem toe dat hij een stommerik was om zo op te scheppen, dat hij op die manier niets meer zou kunnen verkopen... En gelijk had ze! Ik wandelde nog wat verder met mijn teergeliefde moeder. Ik zag een standhouder met vooral nieuwe waren. Zijn hondje herkende me onmiddellijk en kwam op me toegelopen. Spijtig dat ik zelf geen hond heb, ik zou er niet goed genoeg voor kunnen zorgen doordat ik nogal veel op de baan ben. Tonnen rotzooi stond daar uitgestald. Maar niet alleen de aangeboden materiaal was quasi waardeloos, ook het publiek dat vooral bestond uit kusttoeristen was niet van plan om veel centen uit te geven. Vele verkopers zeiden me nog niets verkocht te hebben. Zelf sta ik niet veel meer op zo'n rommelmarkten : het kost me meer dan dat het me opbrengt. En wie er op bezoek komt wil enkel koopjes doen...
Nu naar Veurne, ons einddoel. Geen enkele parkeerplaats te vinden. Pas na twintig minuten rondtoeren - en in twintig minuten heb je rond heel 't stad gereden - vind ik nog een gaatje... Daar het weer niet ideaal is om te gaan zonnen op het strand is er redelijk veel volk die naar de processie komt kijken. Normaal gezien huren we een stoel maar ik bedenk dat je voor hetzelfde geld beter op een terrasje kunt zitten. Die stoelen kosten geen geld, en je kan tijdens het wachten genieten van een drankje.
De processie is heel sober, zoals het ook hoort te zijn. Niet te veel pracht en praal. Een veertigtal groepen komen stil voorbijgeschreden. Sommigen dreunen een tekst af, bijna niet te verstaan want het is 'oud-Vlaams' van uit de 17e eeuw. Misschien moeten ze die teksten wat vertalen naar vandaag zodat het publiek weet waarover het gaat. De vele houten beeldengroepen worden bijna alle voortgetrokken op houten wagens. De beelden zelf zijn bijna alle gerestaureerd. Enkele koorgroepen passeren, oa de groep die het mooie lied van wijlen Karel Baillieul zingt : ' ...fiere stede en bied een hoffelijk onthaal...' Ik zie heel wat oude bekenden, oa uit het Sint-Niklaaskoor van Veurne. De groep boetelingen aan het einde van de processie is het meest indrukwekkende deel van de processie. Mensen stappen anoniem mee, velen op blote voeten, elk met hun eigen wensen en verzuchtingen...
's Avonds iets gaan eten. Veel mensen komen een babbeltjes slaan. Het onderwerp is veelal hetzelfde. Censuur verbiedt me nog zaken te vertellen hier over. Dus hier is al het varkentje met de lange snuit! En het verhaaltje hier is daarmee uit!
Ja, idd, de dader van de inbraak in de Knollekapel is ... tja... inderdaad... Beschamend! De dader wist de sleutels van de kapel liggen of beter gezegd hangen... Makkelijk toch als je dat weet? En dat wat krassen in de deuren maken zodat het lijkt op een héél echte inbraak...
Wie brak er twintig jaar geleden in in de Knollekapel te Eggewaarts? Weerzinwekkende onthullingen!
Gisteren zondag en vanmorgen maandag was ik in Veurne, nav de Boeteprocessie en Veurne-kermis.
Later hierover méér.
Alvast eventjes de sluier oplichten van een zéér goed bewaard geheim... Wie was de snode inbreker in de Knollekapel in Eggewaarts, de kapel van de familie Moenaert? Wie stal de centjes die bedevaarders zo vroom deponeerden in de kapeldeur?
Geduld is een schone deugd en dus : nog eventjes bang afwachten tot dit mysterie wordt opgehelderd...
Afgelopen weekend was er weer antiek- en rommelmarkt in Ciney. Vroeger was deze beurs véél groter dan nu. In vergelijking met een vijftal jaar geleden is de markt de helft kleiner geworden. Het vergt dan ook een hele investering : redelijk dure standplaats, verblijf en vaak een lange rit tot in de Ardennen... En als de verkoop dan ook nog eens tegenvalt...
Vrijdag was er de 'deballage'. Een massa 'koopjes' worden uitgeladen uit vrachtwagens, bestelwagens en gewone auto's. Antiquairs, brocanteurs, enkele 'pseudo-proffessionelen' die hun aanbod 'het einde' vinden... Om 14u00 is dit, dan gaan de poorten open en 'stormt' heel de meute bezoekers los op de standjes van de verkopers. Drummen en dringen, roepen om de prijs, ... een uur lang. Daarna valt de verkoop weer stil, 'koopjes' zijn er niet meer dan. De meeste standhouders verkopen hun waren erg duur, getuige daarvan zijn de vele zaken die gewoon niet verkocht raken.
Zelf sta ik binnen in Ciney Expo want ik was het beu uitgeregend te worden, of uitgewaaid, of te bakken in de hitte of te verstijven van de kou als het sneeuwde. Uit nieuwsgierigheid kijk ik ook buiten of ik iets kan vinden. Eerlijk gezegd is er zéér weinig dat mij kan bekoren. Ik zie veel nep, veel beschadigde dingen, veel waardeloze zaken ook. Sommigen proberen hier hun minderwaardige 'bazaar' te lozen. Maar de bezoekers zijn niet gauw te vermurwen. Ze willen mooie kwaliteit voor een klein prijsje, ze hopen dat de verkoper zijn waren niet goed kent en hier gewoon te grabbel gooit. Maar dromen zijn dus bedrog.
Een 'Duits' heeft een doodskop mee, een echte. Nogal luguber, te meer daar alle tanden nog aanwezig zijn wat me doet vermoeden dat dit misschien een redelijk recent stuk is. De Duits vraagt er 900 euro voor en ik vraag hem of hij op zijn 'Kopf' gevallen is. De Duits kijkt me nijdig aan en zegt : 'Denk je soms dat ik er hopen van heb liggen?' En ik :'Is het van een J..d?' De omstaanders schateren en de Duits is op zijn lange tenen getrapt. Nu is 'het kot' te klein en ik moet me uit de voeten maken of hij steekt me nog in de g...r. En 't leven is te kort om nu al het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen.
Ik vind uiteindelijk toch enkele kleine zaken en ga terug naar mijn eigen stand binnen de zaal waar de buren een oogje in het zeil hielden voor mij. Nauwelijks een uurtje later komt er een hevige stortbui, wat ben ik blij dat ik een dak boven mijn hoofd heb. Alle waren buiten zijn doorweekt en men begint in te pakken. Stiekem hoop ik dat alle bezoekers nu binnen hun heil zullen zoeken en hun centen uitgeven maar neen, niets van. Er komt bijna geen kat meer. Ik maak van de gelegenheid gebruik om een dutje te doen...
De rest van de beurs gebeurt er bijna niets. Weinig bezoekers en nog minder kopers. Traditioneel is de zomereditie van deze beurs ook de minst interessante omdat veel mensen op reis zijn. Een goeie klant die meestal voor de helft van mijn omzet zorgt is vrijdag niet verschenen. Spijtig. Gelukkig komt hij zondag nog opdagen maar heel veel koopt hij niet ditmaal.
Intussen is het zondag 16u00. Iedereen wil weg maar weglopen en zelfs inpakken voor 19u00 is verboden. Om de standhouders te beletten het hazenpad te kiezen werden tot een tijdje terug een paar uur voor het einde van de beurs alle deuren vergrendeld en afgesloten met kettingen met hangsloten. Om 19u30 gingen de buitendeuren dan open... De laatste jaren pakt men het anders aan. Vanaf vijf uur controleren de organizatoren of standhouders nog niet beginnen inpakken. Ze hebben een groot wit blad bij zich om overtreders op te schrijven. Indien ze je betrappen op voortijdig inpakken kan je de volgende beurzen de toegang ontzegd worden als standhouder. Ik ben er ferm gerust in en begin toch al in te pakken rond 16u15, zaak is om weg te zijn voor de controleurs hun taak beginnen. Tegen 17u30 is bijna alles ingeladen. En plots verschijnt een controleur die niets anders kan doen dan mijn naam noteren. Ik ben nog in de zaal en kijk toe van op afstand, ik wil immers nog wat glasscherven opruimen op mijn lege stand. Om 18u00 kies ik het hazenpad, genietende van het mooie zonnetje buiten.
Oude koeien uit te sloot halen : hommage aan Willy Sommers
De tv hier staat aan en wat ziet mijn lodderig oog? Een hommage aan Willy Sommers... hij wordt binnenkort 60! Wist niet dat hij nog leefde en zeker niet dat hij nog zingt. Zijn stem is dat niet meer en erg overtuigend komt zijn gekweel niet over. Bovendien lijkt hij wel of hij een pruik uit de sixties draagt... Spuuglelijk.
Dit schouwspel speelt zich af in Boortmeerbeek. Ik zie de letters '...vestein' op een muur en ik weet al meteen waar dit feestje plaats vindt. Zo te zien voor een rusthuis, in de straat van Muizen naar Hever. Hever waar mijn legeraalmoezenier ook pastoor was. Leuk voor al die oudjes, gelukkig dat velen daar pottedoof zijn. De rest gaat een slapeloze avond tegemoet.
Massa's lelijke kinderen met dikke hoofdjes en triestige ogen staan te shaken samen met hun nog lelijkere mama's. Wat een publiek trekken die showmensen hier aan. Straks in het donker kunnen ze lekker gaan griezelen als ze elkaars lelijke smoel zien.
Maar het wordt nog erger. Zeven anjers zeven rozen wordt opgevoerd door ... ik kan op zijn naam niet komen, nog zo'n oldtimer... Mooi gelipt! En hij kondigt nog meer namaak aan : een Adamo-album! En een live concert in augustus in Bredene. Om je gek te lachen... maar toch beter dan al dit fake lippen!
'Hij verzette nooit geen poot en dronk zich dood!'
