Op de VBRO gonst het van de smartlappen met soms echte caramelleverzen... Maar dit liedje is toch van een ander niveau.
Elk kind zou moeten beseffen wat zijn moeder allemaal deed voor hem (of haar). Spijtig genoeg zijn er die dit allemaal aan hun laars lappen. Kunnen zij écht gelukkig zijn als zij hun moeder slecht behandelen of meer zelfs hun moeder met alle mogelijke middelen het leven zuur proberen te maken? Volgens mij - en de realiteit bewijst dit... - zijn zo'n mensen gedoemd om in alles wat ze uitspoken te mislukken... misschien lijkt dit wel hun verdiende loon?
Misschien kunnen deze 'kinderen' de tekst van dit lied eens goed bekijken.
Een kind zonder moeder
Een kind zonder moeder,
is als een vaas zonder bloemen
't Is eenzaam, stil, en alleen
Een kind zonder moeder,
is als een vaas zonder bloemen
Een moeder is voor een kind nummer een
Als een kindje slapen gaat,
en mammie is d'r niet die even praat
Dan huilt het zacht,
soms heel de nacht, om haar
Een moeder kijkt, een moeder lacht,
een kind is blij, de hele nacht
Zij vormen, toch samen, een paar
Een kind zonder moeder,
is als een vaas zonder bloemen
't Is eenzaam, stil, en alleen
Een kind zonder moeder,
is als een vaas zonder bloemen
Een moeder is voor een kind nummer een
Een klein verdriet, dat niemand telt,
dat wordt alleen toch maar aan haar verteld
Ze luistert dan, geduldig en, geeft raad
Een moederhart, dat echt bemint,
waar een kind een antwoord vindt
't Moeder toch, die 'n kind nooit verlaat
Een kind zonder moeder,
is als een vaas zonder bloemen
't Is eenzaam, stil, en alleen
Een kind zonder moeder,
is als een vaas zonder bloemen
Een moeder is voor een kind nummer een
Een moeder is voor een kind nummer een
|
