|
15 september 2010, onthoud die dag. Als de vergetelheid toch overijverig zou blijken, laat de openingszin dan een geheugensteuntje zijn. 15 september 2010 is immers een belangrijke dag voor de wereldliteratuur in het algemeen en mijn blog in het bijzonder. Voor het eerst treedt de artiest in het algemeen en ikzelf in het bijzonder met een creatie naar buiten die helemaal in de eigen gloednieuwe werkplaats werd vormgegeven. Waarbij gerust mag aangenomen worden dat de werkplaats eveneens de woonplaats is, zoveel geld heb ikzelf in het bijzonder nu ook weer niet. Maar de primeur wordt er niet minder om. Het delokaliseren van de creatieve uitvalsbasis is hoe dan ook een link gebeuren. Er zijn vele omstandigheden mogelijk die voor een onevenwicht kunnen zorgen. Het feit dat ik heden voortdurend de nabijheid van de digitale televisie moet verdragen, is daar ongetwijfeld één van.
Jaja, iedereen leest dat goed. Ik zit anderhalve week in mijn nieuwe studio en de digitale televisie is al aangesloten. Voor deze prestatie verdienen twee mensen felicitaties: de clichématige Telenetman en de niet-clichématige ik. De Telenetman besloeg ruw geschat twee vierkante meter; hij zweette amechtig, rook navenant, had een bouwvakkersreet die het Leuvense fietsenstallingsprobleem in één klap zou kunnen oplossen en maakte zich kenbaar als diehard gamer. (Ik ben, voor alle duidelijkheid, begonnen met te verklaren waarom hij een clichématige informaticus is, niet waarom hij zo nodig felicitaties verdient.) Hij kwam wel op tijd (= tussen 8u en 13u, oké) plus, nog belangrijker, hij loodste mijn kleine televisie in een wip het digitale tijdperk binnen. Kort na zijn vertrek deed ik deze prestatie al teniet. Niet omdat ik zo masochistisch ben, maar omdat ik van de namiddag gebruik maakte om een grotere (32 inch! 80 centimeter!) LCD te kopen en deze in de digitaliteit wou doen verzeilen. Heimelijk moet het zijn dat ik eigenlijk wel masochistisch van aard ben. Dacht ik nu echt dat ik de twee kabels afkomstig van de oude tv zomaar in de nieuwe zou kunnen steken, aangevuld met een heuse HDMI-kabel zelfs? Je kan me net zo goed vragen een kerncentrale herop te starten.
Maar zoals gezegd was er de voorbije dagen dus een niet-clichématige ik aan het werk. De LCD geraakte uiteraard niet de eerste dag aangesloten, maar ik bleef kalm en klaarde de klus de volgende avond. Bleek dat de kabels warempel al goed staken! Het enige wat ik vergeten was, was het selecteren van de juiste bron. Kan haast iedereen overkomen, zowaar. Anderhalve week solitair leven hebben met andere woorden al een eerste glansprestatie opgeleverd. Dat belooft!
|
