|
Er schuilt nauwelijks een Frank Deboosere in mij. Dit voorheen onvermoed facet van mijn uiteraard rijke persoonlijkheid heb ik de voorbije dagen aan den lijve ondervonden. Het weer voorspellen was voor mij simpel: na een periode van slecht weer, zal er wel een periode van goed weer volgen. En vice versa. Deze ijzersterke gedachtegang volstond ruimschoots om me haast onredelijk te verkneukelen op mijn verlof. Sinds midden juli is het immers zo wisselvallig als de pest, dus moest en zou het weer gaan omslaan. Bijvoorbeeld vanaf 11 augustus, mijn eerste dag van betaalde ledigheid. Die omslag kwam er inderdaad. Van wisselvalligheid is allang geen sprake meer. De enige gril die het weer zich tegenwoordig permitteert, is het afwisselen van periodes van hevige regenval met periodes van minder hevige regenval. Toch correspondeert dat niet helemaal met wat ik initieel hoopte/voorspelde. Ik had eerder in gedachten dat de weergoden nog eens iets met de zon zouden doen, zoals daar is deze laten schijnen boven België of desnoods enkel boven Leuven, ik vraag niet veel.
Dat is me dus duidelijk niet gegund. Het officiële verstrijken van mijn alweer 27e levensjaar werd opgeluisterd met regen, wat op zich een krachtige symboliek vormt voor een verjaardag waar niet al te hard naar werd uitgekeken. Anderzijds: ook aanstaande verjaardagen zullen vermoedelijk niet feestelijk onthaald worden, maar dat neemt niet weg dat ik op 12 augustus toch nog graag eens de zon zou zien, de symbolische ontoereikendheid van dit weertype op die dag ten spijt. Ook Marktrock kan er wel bij varen. Hét Leuvense stadsfestival is dit jaar zowat verzopen, terwijl het concept van gratis inkom met enkel Belgische artiesten op zich wel beter verdient.
Onwillekeurig dwaalden mijn gedachten af naar de gouden editie van 2003, toen Moloko-op-haar-hoogtepunt de Oude Markt ophitste. Geweldig weer toen, geen klachten op dat vlak. Des te meer over het feit dat ik de klanken pas een 150-tal meter verderop opving, door het openstaande raam van mijn toenmalige kot. Het herexamen Staatsrecht was namelijk nog slechts enkele uren verwijderd. Wat betreft het doornemen van de leerstof waren er daarentegen nog enkele honderden bladzijden te gaan. Uiteindelijk spartelde ik me met een maximaal aantal toegelaten 'buispunten' (dus eigenlijk met een maximum aan efficiëntie) door de tweede zit, maar tussen Marktrock en mij zou het nooit meer echt goed komen. Onder andere de affiche, het weer of op het laatste moment niet-opdagende Sugababes strooiden beurtelings roet in het eten. Volgend jaar dus misschien best een vakantie boeken, richting een stadsfestival ver van hier.
|
