Zondag blogdag. Over de Rode Duivels bijvoorbeeld, ooit een Belgische trots, nu schijnbaar beschikkend over een separatistische agenda. En laten we wel wezen: dat is grotendeels de schuld van een Vlaming, de heer René Vandereycken. Misschien kan in het regeerakkoord (gesteld dat dat er ooit komt) gestipuleerd worden dat tegenover een staatshervorming ter compensatie een Waalse bondscoach moet staan. Op die manier zouden in één klap twee staatszaken worden opgelost. Wafelijzerpolitiek op zn best.
Gisteren dus opnieuw verloren, 2-0 tegen Polen ditmaal. Toch voetbalden de Rode Duivels aardig, probeerden ze aan te vallen en waren over het geheel genomen de betere ploeg. Twee individuele fouten zorgden uiteindelijk voor de nederlaag. De verantwoordelijkheid van de bondscoach in deze was dus relatief beperkt. Al zal het uitvallen van acht (!) spelers in de aanloop naar de match daar niet vreemd aan zijn: het gaf VDE minder mogelijkheden om een totaal onlogisch elftal samen te stellen.
Nu woensdag volgt nog de verplichte trip richting Azerbeidzjan, het toetsenbordvriendelijkste land ter wereld. Als we deze voetbalgrootmacht enigszins onder de knoet kunnen houden, is een contractverlenging voor René waarschijnlijk een feit. We hebben wel geen punten gehaald, nauwelijks goed voetbal gespeeld en geen goals gemaakt, en de relatie tussen bondscoach en pers, sponsors en publiek is deplorabel, maar er is progressie merkbaar. De progressie van Echternach, moet dat zijn.
|