Laat ik de eerste blog van dit nieuwe jaar beginnen met de beste wensen voor dit nieuwe jaar. Dat iedereen die dat wil een vredevol en gezond 2010 mag beleven. En verder mijn blog mag blijven lezen natuurlijk, desnoods ter compensatie van zoveel geluk. Of om het met Dolly Parton te zeggen: wie de regenboog wil zien, moet de regen erbij nemen.
Voor mezelf hoop ik dat 2010 de lijn van 2009 doortrekt. In 2009 maakte ik mezelf bijwijlen zowaar nuttig op de werkvloer, reisde ik zes keer richting buitenland, beleefde een schitterende Rock Werchter, werd tweede op het Groot Dictee der Nederlandse Taal en belandde ik in het ziekenhuis. Dat laatste is nu niet direct van dien aard om vatbaar te zijn voor herhaling, maar gaf het voorbije jaar wel een speciale toets. Hét hoogtepunt van 2009 is echter terug te vinden op het sportkot, in de volksmond ook 't sportkot genoemd. De maand moet maart geweest zijn, of april of mei of juni. (Het is inderdaad zo'n gebeurtenis die memorabel is omwille van het gebeurde zelf, eerder dan dat het precieze tijdstip er echt toe doet.)
Enfin, we vinden mezelf en mijn goeie vriend slash huisgenoot Tom terug in een voetbalwedstrijd op het scherp van de snee. Negen tegen negen spelen we, het niveau ligt hoog. Het mag duidelijk zijn dat we alle achttien weleens eerder een bal van dichtbij hebben gezien. Een corner bij een 1-1-stand vormt de voorbode voor wat mijn moment van het jaar zou worden. Tom zet zich achter de bal, ik plaats me tussen de meute voor doel. Niet dat ik daar op objectieve grondslag veel te zoeken heb. Ik ben vrij groot en kop eigenlijk helemaal niet slecht, maar ben een wussie en heb een heilige schrik om hoofd, elleboog of vuist tegen mijn toot te krijgen. Hoe dan ook ben ik een publieksspeler die het moet hebben van zijn ragfijne techniek, niet van zijn gebrekkige, euh, andere voetbalvaardigheden.
Maar dat alles weerhoudt me er niet van de bal te zien vertrekken, erop te focussen, volledig in 'de flow' te komen, op het juiste moment af te zetten en boven het hele pak uittorenend de bal loeihard in de linkerbenedenhoek te buffelen. Rechtstreeks de persoonlijke annalen van 2009 in. Zijn opvolger 2010 weet dus wat 'm te doen staat: ervoor zorgen dat er veel illuminatieve corners op mijn hoofd geschilderd worden en nu hij toch in de sfeer zit, met enkele welgemikte penseeltrekken nog meer kleur geven aan dit nieuwe jaar. We zijn benieuwd.
Reacties op bericht (1)
13-01-2010
iets vergete
je zal het nog wel merken, het jaar waarin ik geen collega van je ben...
