Ik bespaar iedereen de nu al belegen woordspeling 'Advocaat van de Duivels'. Meer zelfs, ik bespaar iedereen in deze tekst de woordspelingen tout court. Of tenminste, dat probeer ik. Want het gaat hier over voetbal en voetbal is een serieuze zaak. Laten we deze edele sport liever niet blootstellen aan de relativerende kracht der humor. De sport is zo al genoeg aangetast door onze eigenste Rode Duivels de laatste jaren. Om te vermijden dat hier nog een verlengstuk aan gebreid wordt, deze korte open brief aan kersvers bondscoach Dick Advocaat. Kort, jazeker, want voor je het weet denkt zo'n Advocaat van 'pfff zo lang, ik lees het wel een ander keertje' en leest hij hem uiteindelijk helemaal niet. Kersverse bondscoaches, je moet ze mij niet leren kennen. Ik gok er in elk geval op dat Advocaat zich niet stoort aan mijn vooringenomenheid en doe aan het begin van alinea 2 gewoon alsof er niks gebeurd is.
Beste Dick, allereerst sta ik erop je veel succes te wensen in je nieuwe functie. Volgens mij heb je een goeie keuze gemaakt door te kiezen voor dit beloftevolle zootje ongeregeld. Je hebt intussen de eerste twee testcases achter de rug en misschien doemen de eerste bedenkingen reeds op. Laat ze nog even varen zou ik zeggen. Ik persoonlijk beschik namelijk ook over bedenkingen, die ik stuk voor stuk graag met je wil delen. Je mag ze zomaar van me overnemen, zonder bronvermelding. Hier gaan we dan. Gelieve vanaf nu goed op te letten Dick, want ik schrijf het maar één keer. (Dat is natuurlijk een grapje om het ijs te breken, Dick, want hoewel ik het maar één keer schrijf kan jij het zo vaak lezen als je maar wil, haha.)
Ik begin met hetgeen de laatste maanden opeens het grootste probleem leek van onze Duivels: de discipline. Afgezien van de vraag of dit daadwerkelijk het geval is, geef ik enkele richtlijnen mee. Houd misschien best pen en papier bij de hand. Eén: trek duidelijke lijnen wat betreft de omkadering. Dat lijkt al meteen snor te zitten, de firma Louis Vuitton heeft de verwachte groeicijfers voor 2010 alvast bijgesteld. Punt twee: duid de juiste kapitein aan. Hier heb je een foutje gemaakt, Dick. Iets te zeer blindgestaard op de reputatie van je 'co-kapiteins' Vermaelen en Van Buyten, iets te weinig oog gehad voor hun leiderscapaciteiten. Er is in deze selectie immers maar één echte kapitein: Jan Vertonghen. Hij is het hart, de longen, de ziel en het brein van het elftal. Mocht voetbal niet met elf maar met één gespeeld worden, ik zou Vertonghen opstellen. En hij zou tevens mijn kapitein zijn ook! Zet je foutje dus snel recht en geef die band aan wie hem toekomt.
Nu komen we aan de opstelling. Ik wil me niet te veel met je werk bemoeien, maar ook hier reik ik graag enige richtsnoeren aan. Ten eerste: laat de spelers, op een enkeling na, op hun beste plaats spelen. Ten tweede: laat die enkeling Vincent Kompany zijn. We zitten in de centrale as met veel kwaliteit, dat is bekend. Vermaelen, Lombaerts en Van Buyten komen in aanmerking voor de twee posities centraal in de verdediging, het trio Vertonghen-Fellaini-Defour is in principe incontournable op het middenveld. Ook Kompany's beste positie is ongetwijfeld in de centrale as terug te vinden. Maar, feit is dat we (ik ben echt echt wel betrokken bij het hele gebeuren, Dick) een gigantisch probleem hebben op de rechtsachter. Swerts heeft veel te weinig talent, Vanden Borre heeft veel te weinig hersenen. Kompany heeft dat allebei wél, in overvloed. Het is nu aan jou om hem die positie van rechtsback aan te praten. Dat is inderdaad niet de plaats waar Kompany's kwaliteiten het best tot uiting komen, maar de 'marginale winst', het 'bijkomend nut' voor de ploeg zou er zeker het grootst zijn. It's the economy, stupid!
Iedereen, buiten Kompany, netjes op zijn favoriete positie dus. Dat is al een leuk begin. Wie in de goal staat lijkt me niet echt van wezenlijk belang. Persoonlijk was ik wel een fan van Stijnen, maar ik leg me erbij neer als je eens wat anders wilt. Bailly is oké, voel je vrij. Aangezien duidelijk al naar voren is gekomen dat het een 4-3-3 systeem wordt, zal ook de linksback aanvallende kwaliteiten moeten hebben (Kompany op rechts heeft dat alvast). Hiervoor komen dus in eerste instantie Jelle Van Damme en Sébastien Pocognoli in aanmerking. Eén argument: Van Damme is net vader geworden en zadelde zijn zoon met de naam Cruz Leo op. Cruz Leo Van Damme. Wil je zo iemand echt in de nationale ploeg, Dick? Ik dacht het niet. Zet, ondanks zijn fratsen, Pocognoli maar op die plaats. Toch zeker totdat hij vader wordt. Centraal zou ik gaan voor Vermaelen en Lombaerts. Ik bedoel, Van Buyten is een toffe pé en speelt bij een geweldige club, maar hij heeft vierkante voeten. Daar komt nog eens bij dat hij de neiging heeft kopduels te verliezen bij de Rode Duivels, terwijl we het hier toch hebben over iemand die om en bij de drie meter groot is. Rechts dus Kompany, en voor deze verdediging posteren we Vertonghen en Fellaini als schokbrekers. Zij moeten eveneens de bressen dichten wanneer de flankverdedigers naar het front getrokken zijn. Voor deze twee zetten we Defour, die de schakel vormt met het aanvallende compartiment. Af en toe van positie wisselen met Fellaini is zeker mogelijk. Vertonghen blijft in principe wel op post, te meer omdat zijn schoten op doel doorgaans toch pas na 40 meter op volle snelheid komen.
Ik maak hier nog een extra alinea aan voor de aanval, Dick. Niet dat daar zoveel over te vertellen valt, maar ik doe het voor je leesgemak. Hopelijk onthoud je deze geste, desnoods ergens in het achterhoofd. Afijn. Voor de positie van diepe spits zijn er drie serieuze mogelijkheden: Sonck, De Sutter en Lukaku. De eerste is nogal eens gekwetst, de tweede nogal eens niet in vorm en de derde nogal eens jong. De uiteindelijke keuze zal dus nog wel even van match tot match afhangen. Gewoon rustig blijven is de boodschap, het wijst zichzelf wel uit. Als verkapte linsvoor zou ik opteren voor Moussa Dembele, een van onze grote talenten. Hij kan alles met een bal, maar het probleem is een beetje dat we ook elke match in de gelegenheid komen om dat te merken. Met andere woorden, hij houdt de bal te lang bij en vertraagt zodoende al te vaak het spel. Geef hem gerust een uitbrander, Dick, je weet je verzekerd van mijn rugdekking. Voor de overblijvende aanvallende positie moet de keuze gaan tussen Hazard en De Mul. Het voordeel van De Mul zou zijn dat hij buitenom kan gaan, als een echte flankspeler, vandaar een lichte voorkeur voor deze. Hazard is dan weer ontegensprekelijk een gigatalent, maar op zijn definitieve ontbolstering is het op zijn minst nog even wachten.
Zo, Dick, ik heb mijn zeg gedaan. Het is uiteindelijk wat langer geworden dan ik me had voorgenomen - mijn excuses daarvoor. Het moeilijke deel van je taak is bij deze in elk geval al opgeknapt, het komt er nu gewoon op aan mijn woorden aan te wenden als grondstof voor jouw daden. Dat is dé manier om fluitend naar het EK 2012 te gaan.
Graag gedaan,
Tsigalko
|
