Na een blogvrije maand kunnen de werkzaamheden weer hervat worden. Bijvoorbeeld middels een summier overzicht van wat er in die blogvrije maand zoal gebeurde. 't Is maar een idee. Zoals al aangegeven voor mijn vertrek, heb ik drie weken Verenigde Staten achter de rug. Enfin, ik heb toen niet die exacte bewoordingen gebruikt, maar iedereen begrijpt wel wat ik bedoel.

Na een vlucht die uren leek te duren, landden we op een warme avond in Los Angeles. Op het vliegveld. Onze verblijfplaats, vlakbij Santa Monica Beach, bleek ideaal om het 'vakantiedeel van de vakantie' in te vullen. Zon! Zee! Strand! Internetborsten! Uitroeptekens! We huurden een fiets en verkenden de vele mythische stranden die LA rijk is: Santa Monica, Malibu, Venice Beach,... Voornaamste overeenkomst: zand. Meest vermeldenswaardige tegenvaller: bevallige Amerikaanse beachgirls lopen níet in slow motion over het strand. Het klinkt waarschijnlijk belachelijk, maar een jeugd met te veel Baywatch had mij nochtans met die onwrikbare overtuiging opgezadeld. Ook het onvermijdelijke 'Dag Allemaal-deel van de vakantie' kwam in LA tot uiting. Een open tourbus leidde ons langs de stulpjes van de trossen filmsterren die Beverly Hills of Sunset Boulevard als uitvalsbasis hebben. Mocht iemand geïnteresseerd zijn in foto's van het hek van Al Pacino of van het hek van Dustin Hoffman of van het hek van Beyoncé, laat het me dan gerust weten.

Volgende bestemming: Las Vegas. Te bereiken op velerlei manieren, maar voor ons had Avis een Mercury - Grand Martinique in gedachten. Voorheen ook nooit van gehoord - neem maar gewoon aan dat het een auto is. Hoewel ik doodsbang ben in elke auto die door mezelf bestuurd wordt, verliep de rit voorspoedig. Het Venetian Resort Hotel loste eveneens de hoge verwachtingen in. Onze kamer telde dan ook twéé gigantische flatscreens, een douchecabine zo groot als een gemiddelde badkamer en een badkamer zo groot als een gemiddelde hotelkamer. En dat allemaal om de bezoekers zo ontspannen mogelijk aan de goktafel te krijgen. Wij lieten die voor wat het was en vergaapten ons met een drankje in de hand aan de uitzinnige bouwwerken, het vrouwelijke schoon (meestal evengoed de vrucht van uitzinnig renovatiewerk) en de algehele waas van decadentie die over Vegas hangt. Tussendoor werd natuurlijk wel uitgebreid de tijd genomen om te zweten, we zaten in de woestijn voor iets.