Euro 2008 is voorbij halfweg intussen. Wat het aantal wedstrijden betreft dan toch. Het is raar hoe een groot voetbaltornooi telkens weer erin slaagt het dagelijkse leven te domineren, ook al strijden er geen Belgen mee op de velden van eer. Dat dit laatste exclusief de schuld is van vakidioot - in de zin van: de grootste idioot die er in het vak te vinden is - Vandereycken weten de trouwe lezers onderhand al. Zij behoren moeiteloos tot de categorie goed geïnformeerde mensen als het op het herkennen van uilskuikens van bondscoaches aankomt. Je weet maar nooit wanneer deze skills nog eens van pas komen. Houd dus altijd het volgende in gedachten, als er weer eens een bondscoach getaxeerd dient te worden: wie denkt als een loser, speelt als een loser en de resultaten haalt van een loser, is een loser. Zo simpel kan voetbal zijn.

Terwijl op het Europees kampioenschap het schisma tussen kaf en koren zich langzaamaan aan het voltrekken is, incasseert de Belgische sportwereld ver van alle schijnwerpers de ene klap na de andere. Op 8 mei was er het noodlottige ongeval van François 'Cois' Sterchele. Sindsdien hebben we gehad: het afscheid van Henin, de cocaïne van Tom Boonen en pas nog de dood van volleybalinternational Pardenas en loper Compernolle. Er moet al veel gebeuren, wil 2008 niet de geschiedenis ingaan als een van de zwartste jaren in de Belgische sportgeschiedenis. Devolder zou de Tour moeten winnen of de medailles zouden als manna uit de lucht moeten vallen, daar in Peking. Maar negen kansen op negen komt hier allemaal niks van in huis. 2008 zal onvermijdelijk herinnerd worden als een dramatisch, zelfs dieptragisch sportjaar.

Nederlandse glorie op het EK is nu wel het laatste wat we nodig hebben.