Het zijn rare dagen. Treinen vol vakantiegangers in plaats van pendelaars. Hoerenkoten vol werklui in plaats van meisjes van licht ontvlambare zeden. Werkdagen vol dode momenten in plaats van een nagenoeg onstuitbare stroom mails en telefoons. Geen voetbal op tv. Midden juli is in het land, en dat zullen we met z'n allen geweten hebben. Het openbare leven is in standby-modus gezet en lijkt niet direct bij machte daar tegenin te gaan. Alles is gewoon even anders dan anders, waarna het uiteindelijk toch weer allemaal in zijn plooi valt.
Hoewel. Midden juli vormt ook de achtergrond voor een stevige portie onherstelbare schade. Zo hebben twee collega's besloten hun status in te wisselen voor die van ex-collega. Voor deze statuswijziging is niet meer nodig dan het verlaten van onze afdeling - voor de complexiteit moet je het dus niet laten. Het ene geval laat zich lezen als de kroniek van een aangekondigd vertrek. Het gaat om mijn overbuurvrouw, die gerust als extravert omschreven kan worden. Dat staat helaas nogal haaks op de functie van payroll consulent, die gerust als alledaags omschreven kan worden. Een compromis tussen de twee bleek bovendien onmogelijk. Mijn overbuur ontpopte zich tot een bepaald luizige werknemer die zich vooral onledig hield met het tot in de kleinste hoekjes verkennen van het internet, tot deze blog toe. Ook was zij een onuitputtelijke bron van informatie, als we even aannemen dat smeuïge roddels op HLN.be onder de noemer informatie vallen. Wanneer er dan nog tijd overbleef, lachte ze om mijn opmerkingen die altijd ergens tussen sarcasme, ironie en cynisme zweefden. De reden voor mijn elegie is echt niet verder te zoeken. Nope, heel simpel: als er iemand vertrekt die om mijn grappen lacht, verdíent hij of zij het om betreurd te worden.
In tegenstelling tot de overbuur blijft vertrekker nummer twee binnen het bedrijf. Hij gaat echter vanaf midden augustus verhuizen naar de afdeling Gent. Meer dan boter aan de galg is het niet, want op onze werkvloer zal hij niet meer vertoeven. Dat betekent een muziek- en voetballiefhebber minder, een combinatie die mij aanstaat maar waarmee onze afdeling niet zo rijkelijk bedeeld is. Om maar te zwijgen over de gedeelde interesse in flauwe e-mailgrappen. Het gewenste persoonsprofiel voor een eventuele vervanger lijkt me dan ook duidelijk. Een knappe blonde met een weelderige boezem dus. Het is nodig, we hebben wat te helen.
Reacties op bericht (1)
21-07-2009
ex-collega
zonsondergang in't zuiden van frankrijk, en ik zit te lachen met je blog. een doodgewone werkdag kan niet beter zijn. groeten van de ex-collega
