Dit schrijfsel vangt aan met een volstrekt hypothetische premisse. Veronderstel namelijk dat een diploma in de politieke wetenschappen een minimum aan aanzien en status met zich meebrengt. Wel, in dat geval ben ik het aan mijn stand verplicht om toch enige commentaren te spuien over de afgelopen verkiezingen. Ik heb dat diploma niet voor niks gehaald en zal dat nu bewijzen ook, van links naar rechts, met de leesrichting mee.

Links. Het linkse front in Vlaanderen stelt bedroevend weinig voor. Bovendien lijkt het de laatste jaren alleen maar kleiner te worden. Verschrompelen is stilaan misschien nog wel de beste term. Afwisselend verliezen SP.A en Groen! terrein, afhankelijk van wie van de twee in de aanloop naar de verkiezingen de stemmen het meest nodig lijkt te hebben. Dit keer leek SP.A op voorhand een vogel voor de kat, met als gevolg dat de linkse twijfelaars uiteindelijk hun kant kozen en de socialisten nog enigszins standhielden (~ niet volledig ineenstuikten). Hierdoor was het uiteindelijk Groen! dat verrassend vervaarlijk dicht richting kiesdrempel gedreven werd. Stilaan mag duidelijk zijn: zolang Vlaanderen een welvarende regio is,  moet er niet al te veel progressiviteit verwacht worden. Wie rijk is, wil vooral behouden wat hij heeft. Pas bij armoe en tegenspoed zal er plaats zijn voor de vlucht vooruit. Of voor de vlucht achteruit genaamd PS natuurlijk, maar dat is een ander verhaal.

Centrum. Contra 'de Vlaming': de CD&V hield het land twee jaar in een wurggreep, en als beloning kregen ze een eclatante verkiezingsoverwinning in de plaats. Pro 'de Vlaming': de logica van de gescheiden bestuursniveaus werd gerespecteerd. De Vlaamse gemeenschap is niet gelijk aan de Belgische federale staat en dat heeft het kiespubliek begrepen. Minister-president Peeters kon al bij al niet zo'n beroerd rapport voorleggen, in die optiek is een electorale bonus terecht. Wat Open VLD betreft, daar was de affaire-Vijnck op zich waarschijnlijk al genoeg om de partij te doen kapseizen. Partijvoorzitter Somers heeft met het indienen van zijn ontslag dan ook de enige juiste conclusie getrokken. Een partij van idioten (Lijst Dedecker dus) proberen te decimeren door de opperidioot weg te kapen, blijft niet ongestraft.

Rechts. Positief: de ineenstuiking van het Vlaams Belang en de al bij al schamele winst voor Lijst Dedecker. Negatief: de vrijgekomen stemmen bleven aan de rechterkant van het politieke spectrum. Maar liever het intelligente Vlaams nationalisme van De Wever, Peumans en consoorten dan het platte populisme en de holle retoriek van VB en LD. Al is het voor niet-regionalisten zoals ik misschien niet zo'n geweldige zaak dat de Vlaamse onafhankelijkheidsgedachte niet langer het alleenrecht is van de hersenlozen. Maar kom, dat is ook democratie.

Voilà, hiermee is deze pedante, van elke vorm van humor gespeende uiteenzetting ten einde.