|
Gestaag werk ik de voor mij uitgestippelde tijdlijn af. Sinds vorig weekend vertoef ik al veertig jaar op deze planeet, en nog laat ik geen gelegenheid onbenut om wat mij rest aan toekomst om te zetten in verleden, met slechts een kleine tussenstap in het heden. Naarmate dat verleden uitdijt, dreigt het trouwens meer en meer een onoverzienbare brij te worden. In retrospect begin ik te begrijpen dat de slogan van de Studio Brussel-fuiven uit mijn studententijd, 'Was het nu 70, 80 of 90?', niet louter retorisch was. Voor de 18-jarige ik waren de jaren '90 vrij recent, de jaren '80 lang geleden en de jaren '70 de oertijd. Het verschil was zo klaar als pompwater. Intussen weet ik beter. Met het verglijden van de tijd haken de afgelegde decennia in mekaar om finaal met elkaar te versmelten. Het enige wat me nog houvast biedt, zijn grote sportevenementen, die fungeren als verdwaalpalen op een eindeloos zandstrand. De Olympische Spelen, het WK en het EK voetbal vormen de kapstokken om op zijn minst een aantal herinneringen van een (niet al te nauwkeurige) tijdsindicatie te voorzien.
Ik zit in de zetel bij mijn tante en kijk de openingsmatch van het EK '96 in Engeland. Football is coming home, onder leiding van Paul 'Gazza' Gascoigne maken de Engelsen komaf met Schotland. Eveneens in mijn geheugen gegrift: de ochtendjournaals over de Olympische Spelen in Atlanta. Een maand lang zonder problemen op tijd uit bed, om nog voor de school begon alle actualiteit heet van de naald te absorberen. Of toch zeker lauw van de naald, want niemand vermoedde toen dat het internet en de smartphone het medium televisie meedogenloos voorbij zouden snellen. 1996, het jaar waarin mijn vader veertig jaar werd. Met behulp van mijn kapstokken kan ik accuraat tot leven wekken hoe ik toen over hem dacht: het is een oude man. Bedankt hoor, dertienjarige etter.
Hoe dan ook, de overgang van nieuw naar oud moest toch gevierd worden. Bij gebrek aan grootse geplande activiteiten liep een burendrink uit op een nachtelijke slemppartij op het stadsfestival vlakbij. Bien étonnés de se retrouver ensemble, maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je niet meer te kieskeurig zijn en de glazen ledigen die je nog voor je krijgt. Pakken wat ge kunt krijgen: een nieuw levensmotto lijkt zich al te openbaren.
|
