Het omslagpunt vond plaats in de late namiddag, toen ik met een zakje aardappelschillen in de hand de deur buiten stapte - meteen ook de eerste keer in de geschiedenis van de mensheid dat een omslagpunt er zo uitzag trouwens. Werktuigelijk wilde ik de inhoud van het zakje (aardappelschillen dus, voor de goeie verstaander) in de gft-bak deponeren, die in onze voortuin tegen de gevel van het huis rustte. Of beter: zou moeten rusten, want waar eens een pronte gft-bak had gestaan, bevond zich nu slechts een kale plek in het gras, als herinnering aan een pronte gft-bak. Ik voelde me terstond als de boer die wakker werd en graancirkels in zijn veld aantrof. Dit kon niet anders dan het werk zijn van buitenaardse wezens! Die graancirkels bedoel ik, niet de verdwijning van mijn gft-bak.

Nee, dergelijke paranoia was niets voor mij. Mijn vermoedens gingen eerder in de richting van de gft-bakmaffia, die aan de drugsmaffia waarschijnlijk een welgekomen bliksemafleider had waardoor ze in Antwerpen onder de radar kon opereren. Wie dacht dat ik me daardoor liet afschrikken, heeft het goed mis. Ik had namelijk al eerder in dit soort situaties gezeten. Talrijke fietsdiefstallen in Leuven in combinatie met te veel misdaadseries hebben mijn draaiboek vormgegeven: veldonderzoek, een perimeter instellen, de buurt uitkammen, deep search online op tweedehandssites... Nooit een fiets teruggevonden helaas.

Maar deze keer zou het anders zijn. Dankzij een alerte buur kreeg ik mijn tijdslijn op punt: de bak in kwestie was diezelfde ochtend om acht uur nog op zijn vaste plaats gesignaleerd. De onrustwekkende verdwijning moest dus in de loop van diezelfde dag hebben plaatsgevonden. Hiermee kon ik aan de slag. Na twee weken van tobben en vastlopen op dwaalsporen haalde ik mijn laatste troefkaart boven. Een schroomvallige mail naar Steen Vastgoed, teneinde de piste van de fotograaf ook te kunnen sluiten. Omwille van vakantie en spanningsopbouw volgde hun antwoord pas een week later: de fotograaf had de gft-bak bij de overburen gezet en was hem nadien vergeten terug te zetten. Ik zat middenin een misdaadonderzoek en dat antwoord klonk wel erg alsof het een fait divers betrof. In tegenstelling tot wat ik dacht bleek later, tijdens het verhoor van de overbuur, bovendien dat er nog geen adres op onze bak gemarkeerd stond. De classificatie 'misdaad' is mogelijk dus misleidend. Maar een misverstand uitgeklaard, die verdienste nemen ze me nooit meer af.

Oh ja, ik word eveneens heel binnenkort vader, ook dat is het boekstaven waard.