|
1 september. Als de zomer nog niet officieel ten einde is, dan toch zeker officieus. Hoewel, kan er een einde zijn zonder een begin? Wat voor de zomer moest doorgaan, kwakkelde als nooit tevoren. Zelfs bij benadering gaat het hier niet om een overdrijving. De zomers in mijn jonge jaren speelden zich af onder de stralende hemel van de nostalgie, terwijl vanaf de eeuwwisseling de opwarming van de aarde meer en meer zijn duit in het zakje begon te doen. In 2021 lijken jeugdigheid en wetenschap echter van het toneel verdwenen. Er was regen, er was wind, er was geklaag over regen en wind.
Vooruitblikken dan maar. Of nee, dat is ook wat drastisch. In weerwil (no pun intended, maar het staat er toch maar) van bovenstaande alinea, beschikt de steller dezes over een mooi getaande huid en een voorraad vitamine D om een decennium in de schuilkelder mee door te komen. Dit alles dankzij het concept 'reizen', dat opnieuw flink in opgang is sinds twee welgemikte inentingen volstaan om ons terug in 2019 te wanen - reizen voor een prikje is helemaal out, dezer dagen draait alles om reizen na een prikje. Ik geraakte er alvast mee in Italië, dat dankzij de combo Eurosong - EK elke hypothetische verkiezing van 'Land van het jaar' met de vingers in de neus zou winnen.
De kennismaking was zowel uitgebreid als grondig. Pisa, Firenze, Siena, San Gimignano,... noem het op en ik heb het gezien. Wel liefst niet Rome of Milaan opnoemen, want dat heb ik niet gezien. Waar al eerder op werd gealludeerd is trouwens niks overdreven: de zon scheen blaren boven de Laars. Een recordtemperatuur van 42,5 graden (Celsius) deed ons terugvallen op ons oerinstinct, namelijk de gave van de Mens om zich aan alle omstandigheden te kunnen aanpassen. In ons geval hadden we daar doorgaans slechts een koel zwembad voor nodig. Zo moeilijk is het uiteindelijk ook allemaal niet.
|
