|
Het deed wat denken aan de zeer gewaardeerde game 'The Last of Us'. Of, accurater, aan willekeurig welke dystopische audiovisuele schets die in de loop der jaren voorbij mijn netvlies is getrokken. Het gebouw lag er verlaten bij. De schaarse planten waren ten onder gegaan aan de lange periode van ontbering en eenzaamheid. Onze flipchart met de weekplanning stond nog bevroren op de week van 9 tot 13 maart. Voor eeuwig geblokkeerd op vrijdag de dertiende, de dag dat Het Virus abrupt komaf maakte met de vaste geplogenheden. Sshhht, stil! Hoor ik daar een zombie schuifelen? Inderdaad, een collega slaapwandelt routineus als altijd naar het koffiemachine. Ja mensen, ik heb weer een paar dagen op kantoor in Brussel gewerkt en daar hoort wat drama bij.
Grootste voordeel van de terugkeer naar de werkvloer is dat mijn productiviteit merkelijk hoger ligt. Al in de eerste dagen lukte het me om 'Unorthodox' erdoor te jagen op de trein, alsook een handvol afleveringen van 'Community'. Dit in schril contrast met de maandenlange periode van thuiswerk, die qua Netflix-absorptie ronduit ontgoochelend was. Om maar te zeggen dat niet alles loopt zoals je het zou verwachten. Met uitzondering van vrijdag de 13e dan, die zich in deze eeuw desnoods in een bureaucratisch lockdownjasje hult om zijn raison d'être te onderstrepen.
|
