Het zijn weer die weken van het jaar. Die weken waarin het academiejaar net gestart is en de examens slechts verre toekomstmuziek zijn. Een uitgelaten meute banjert zorgeloos door Leuven-centrum, een spoor van slapeloze omwonenden doorheen de stad trekkend. De hedendaagse jeugd mag dan meer communicatiemiddelen dan ooit te zijner beschikking hebben, roepen en tieren blijkt nog altijd de absolute voorkeur te genieten. Van een beetje nachtlawaai ligt niemand wakker - of toch zeker de producenten niet. Het politieverslag van een gemiddelde avond is om duimen en vingers van af te likken. Voor de ogen van de lezer ontrolt zich aan een waanzinnig tempo een aaneenschakeling van dronken taferelen. Met vermelding van leeftijd en woonplaats wordt in geuren en kleuren het va-et-vient van de protagonisten geschetst.
Ik citeer lukraak uit het verslag van afgelopen nacht. Een 25-jarige man uit Ellezelles lag brakend in de Zeelstraat; een 21-jarige student uit Merchtem slapend in een portaal in de Drinkwaterstraat; een 22-jarige studente uit Gent was zo dronken na een fles jenever (sic) dat ze met de ziekenwagen naar de spoeddienst werd gebracht; een 21-jarige uit Aalst werd betrapt toen hij aan een verkeersbord aan het sleuren was; een 35-jarige man uit Houthalen hinderde met zijn gezwalp de bussen. Zo gaat het nog een tijdje door, verschillende verhaallijnen worden met veel oog voor detail in elkaar geweven om ooit, over 5, 10 of misschien wel 20 politieverslagen, samengebracht te worden tot een zinderende climax.
Zoals zo vaak is dit alles maar het topje van de ijsberg. Een plekje aan het slaapkamerraam met zicht op straat en een blocnote, meer heb ik niet nodig om op een uurtje een gelijkaardig verslag te pennen, zij het dan iets minder gedetailleerd. Om een idee te krijgen strekt het tot aanbeveling een aflevering van 'Oh Oh Cherso' op snelheid x6 af te spelen op de betere digicorder. Afgaand op het geluid, worden er op een nachtje Naamsestraat Leuven bovendien meer meisjes verkracht dan in Duitsland in '44-'45, ten tijde van de Russische raid naar Berlijn. Maar gelukkig laat het stadsbestuur niet betijen. Enkele dagen geleden kregen de buurtbewoners een brief in de bus, waarin met enige fierheid wordt gemeld dat de tijd van harde actie is aangebroken. Bij die brief ook meteen het wapen in deze strijd: een poster, die gebeurlijk schorriemorrie vriendelijk verzoekt om vandalenstreken, kabaal en wildplassen in de mate van het mogelijke achterwege te laten.
Dat de antiterrorismecel dáár nog niet aan gedacht heeft!
|