In tussentijd (= de periode tussen twee blogs, die alsmaar groter wordt) heeft er zich een belangrijke wijziging voorgedaan in mijn Bilzers caféleven. Nu goed, dat was de voorbije jaren haast onbestaand, maar het blijft een belangrijke wijziging. Na 16 jaar is mijn favoriete café Paperclip (spreek uit: dé Paperclip) namelijk van eigenaar veranderd. De immer joviale Roel besliste dat het tijd was voor iets anders, en dat zullen mijn lezers geweten hebben. Een ritje down memory lane brengt me bij het jaar 2000. De legendarische Bilzerse Brugstraat bood plaats aan twee iconische cafés: De Kroeg enerzijds, thuishaven van ruig volk met veel te brede broeken, en Syndrome anderzijds, exclusief terrein voor Johnny's en Marina's in SN of Zino & Judy. Wij vertoefden meestal in De Kroeg, omdat The Offspring, Korn en Limp Bizkit toen gelijktijdig hun état de grâce hadden én omdat ons modebewustzijn al sterk genoeg ontwikkeld was om in een wijde boog rond SN of Zino & Judy te lopen.

Tot we op een dag besloten dat andere iconische Brugstraat-café eens zijn kans te geven: café Paperclip, met die prachtige gevel, houten latten in de kleuren van de Belgische vlag. De Paperclip bestond zelfs toen al decennia, hoewel het voor Roel nog allemaal moest beginnen. Een cliënteel vinden was moeilijk, vaak zaten we alleen met een man of vier aan de toog jenevers aan 40 frank te hijsen. Tegenwoordig is het waarschijnlijk not done om 15- of 16-jarigen zich laveloos te laten zuipen, maar Roel was een cafébaas naar zijn tijd. Af en toe een beleefde waarschuwing ten spijt werden de glazen hoe dan ook gevuld. Ik kan hem niet dankbaar genoeg zijn daarvoor, dat we zowel de geneugten als de gevaren van alcohol zelf hebben mogen ontdekken. Misschien is zijn afzwaaien een mooi moment om ook definitief een streep te trekken onder mijn jeugd. Tot hier en niet verder*. 

*Grapje hoor, ik ben amper 32 jaar!