|
Op dag 2 oogde de toekomst mooier dan ooit. Niet alleen hadden we nog weken warm weer voor de boeg, ook kreeg ik de garantie dat het voor mijn verdere leven wel snor zit. Die laatste zekerheid bekwam ik via Kèje, onze gids bij het bezoek aan het koninklijk paleis. Kèje is ruw geschat 50 jaar oud en 1 meter groot. Bij het binnengaan ontpopte zij zich tot een genadeloze onderhandelaar, die voor een rondleiding van een tweetal uur 1400 baht in de wacht wist te slepen. Ter vergelijking: voor een warme maaltijd heb je in Thailand vaak genoeg aan 40 baht. Kèje mag dus gerust zo ongeveer de duurste vrouw van Thailand genoemd worden. In zulke gevallen kan je enkel maar hopen dat je iets in de plaats krijgt. En of dat gebeurde!
Behalve het gidsen, dat zich eerlijk gezegd beperkte tot de bevelen 'Picture!' en 'Take picture!', beschikte Kèje immers nog over een ander talent: handlezen. Zij zag in mijn hand niet minder dan een glorierijke toekomst. Ik zou rijk trouwen, met een huisvrouw nog wel. Dat laatste wordt vooral in Thailand als een plus gezien neem ik aan, een land dat het zonder dienstencheques moet stellen. Maar ik ga het gegeven paard natuurlijk niet in de bek zitten kijken. Ook critici die handlezen een 'pseudowetenschap' durven noemen kan ik makkelijk de mond snoeren: Kèje las bovengenoemde toekomst eerst in mijn rechterhand, verifieerde nadien voor alle zekerheid mijn linker en bekwam exact hetzelfde resultaat! Toeval kan dat toch niet zijn, geef toe.
|
