|
Reizen via een organisatie als Joker draagt een eigenaardige contradictie in zich: hoe lang de reis ook duurt, waar de trip ook heengaat, het spannendste moment vindt steeds een paar weken op voorhand plaats. Het was met toch een beetje een bang hart dat ik mij naar de 'vertrekvergadering' in Antwerpen begaf. Want ontsnappen kon niet meer, de 13 vertrekvergadergenoten zouden spoedig de hoedanigheid van reisgenoot aannemen, en dat voor drie weken lang. Voor mijn eerste Joker-reis keek ik niet op een vooroordeel meer of minder. Geitenwollensokkenfiguren, okselhaar zo ver het oog reikt en niemand die eens een pintje zou willen gaan drinken vormden de hoofdingrediënten in de voornaamste doemscenario's. De opluchting over wat ik aantrof was dan ook groot. Het leek op het eerste gezicht om stervelingen zoals ik te gaan, schipperend in het niemandsland tussen jeugd en volwassenheid en bereid om een keer een risico te nemen. Wat twee uur lang meevalt, zou dat ook drie weken moeten doen.
De afreis naar Bangkok verliep voorspoedig. Voorspoedig zoals in: geen minuut geslapen tijdens de 16 uur durende reis, maar het vliegtuig is niet neergestort. Ik waagde me voor de zekerheid al aan een alcoholische verfrissing (misschien wel het laatste in lange tijd!) en was blij enige navolging te bemerken. Het ultravroege aankomstuur in Bangkok zorgde vervolgens voor een vliegende start. Al snel werden enkele algemeen aanvaarde wijsheden over de Thaise bevolking op losse schroeven gezet, om later tijdens de reis finaal op de schop te gaan. Ten eerste: Thai spreken géén Engels, in tegenstelling tot wat iedereen vooraf tegen mij beweerde. Misschien dat er een paar uitzonderingen rondlopen in de bekendste vakantieoorden, maar de gemiddelde Thai spreekt niet meer Engels dan wij Thais spreken. Ten tweede: Thaise vrouwen zijn verrassend lelijk. Wie zich verwacht had aan busladingen perfect gemodelleerde schoonheidskoninginnen (ik), komt bedrogen uit. Sekstoerisme in Thailand moet zowat het equivalent zijn van een strandvakantie in Oostenrijk, for all I know. Tenzij het over ladyboys gaat dan, zo bleek al heel snel.
Als eerste activiteit stond er namelijk een begeleide fietstocht door Bangkok op het programma. De begeleiders van dienst luisterden naar de namen Andy en North, maar naar het geslacht van de eerste hadden we het raden. Dat deden we dan ook uitgebreid, tot North redding bracht: Andy was wel degelijk een vrouwtje nu. Een pak van ons hart, waardoor er ten volle genoten kon worden van de rit door de vele smalle steegjes (khlongs) die Bangkok rijk is. Omdat het leven van de Thai zich altijd half binnen en half buiten afspeelt, wordt hun leefwereld op deze manier nogal letterlijk binnengedrongen (toepasselijk hoogtepunt: tv-toestel aan de ene kant, Thaise man in zetel op een meter afstand ertegenover, en 16 fietsers die dit huiselijke tafereel bruusk doorkruisen). Na een lange dag volgde een lange avond. Onder het mom van ultieme kennismaking was eentje geentje. Vrij unaniem werd Singha-bier boven Chang-bier verkozen, maar omdat "Wie drinkt er nog een Changske?" nu eenmaal beter klinkt zou Chang in de volgende weken steeds meer de voorkeur krijgen. De 'one night in Bangkok' loste alvast de verwachtingen in.
|
