|
Morgenvroeg gaat mijn 31-jaarlijkse Thailand-reis van start. Drie weken lang zal ik mij door rijstvelden, de jungle en hordes ladyboys wurmen. Uiteindelijk kon ik het toch niet over mijn hart krijgen om mijn schaarse schare lezers zo lang op z'n honger te laten zitten, met als laatste blog bovendien een uitweiding over een dag die vergeten dient te worden. En dat terwijl ik echt wel iets vermeldenswaardig in petto heb. Want met alle gestolen fietsen en verloren liefdes zou ik het nog bijna vergeten, maar op onze werkvloer heeft zich wel degelijk een revolutie voltrokken. Een technologische revolutie nog wel. Nadat we een paar maanden geleden al een tweede scherm kregen om onze payrollin- en output te aanschouwen, is heden ook de vaste pc vervangen door een laptop.
Nu ook niet zó revolutionair, hoor ik jullie denken. Maar zoals wel vaker hebben jullie ongelijk. De laptop vervangt niet alleen de pc, ook de telefoon moet er in één moeite door aan geloven - dat ons nieuwbakken werkinstrument tevens de functie van microgolfoven op zich neemt zou gepland zijn voor de volgende update. Het projectteam achter dit staaltje magie, luisterend naar de naam Lync, beseft maar al te goed dat zij goud in handen hebben. Tijdens een infovergadering werden alle kanttekeningen van tafel geveegd zoals dat hoort: hooghartig. Een snuivende neus volstond meestal als repliek bij bedenkingen als "Nu moeten wij die laptop dus altijd meezeulen wanneer we van thuis willen werken?" (de telewerkers); "Telefoons van collega's kunnen dus niet meer gewoon overgenomen worden?" (een ijverige collega); "Die headset brengt vast mijn haar in de war." (ik). Alles werd op grootse wijze gepareerd.
Lync is ook niet zomaar Lync. Het leert ons kennismaken met nagelnieuwe hoogdravende principes als de 'clean desk policy' en het 'plaatsonafhankelijk werken'. Concreet moet de hele bureau, inclusief laptop, elke avond opnieuw opgeruimd worden. Zo heeft iedereen elke ochtend de kans om te gaan zitten waar ze willen, want zoals we allemaal weten is de mens geen gewoontedier maar een specimen dat liefst iedere dag opnieuw zijn vaste routine omgooit. Het feit dat we nu voor elk document naar de kast moeten wandelen in plaats van het gewoon uit onze lade te halen, is een kleine prijs om te betalen*. Ruw geschetst zijn er dan ook drie kantelpunten in de geschiedenis van de mensheid, namelijk de uitvindingen van respectievelijk het vuur, het wiel en Lync. En die eerste twee gebruiken we dan nog nauwelijks bij onze dagelijkse payrollverwerking, kan je nagaan. Het is dus met een gerust gemoed dat ik mijn deel van de werkvloer tijdens het grootste deel van november onbemand achterlaat. In tussentijd test ik de next big thing uit: plaatsonafhankelijk niksdoen.
*de waarheid gebiedt me wel te zeggen dat mijn luiheid zulke proporties aanneemt dat ik bij lichte twijfel gewoon 'ja' antwoord, ongeacht de vraag. Maar dat is persoonlijk.
|
