|
Echt geruisloos is het niet voorbijgegaan, maar het lange wachten op het WK is officieel op zijn einde gekomen. Na alle denkbare binnen- en buitenlandse media is het nu dus aan deze blog om zijn lezers op het bestaan van dit evenement te wijzen. Zet het bier dus maar koud, laat de oven voorverwarmen en haal de hashtag #WK2014 van stal. Er is toch geen ontkomen aan de WK-waanzin, dus kun je er net zo goed in meegaan. Want als er iets meer en meer duidelijk wordt, dan wel dit: een WK voetbal is qua grootsheid met niks te vergelijken. Ik ben niet zeker of het altijd al zo was, maar zelfs de Olympische Spelen of de begrafenis van koning Boudewijn lijken wel non-events in vergelijking met wat dit WK in België teweegbrengt. Het is alsof we ons collectief opmaken om vier weken lang elke dag Koning Boudewijn te begraven.
2014 moet en zal het referentie-WK worden voor de Rode Duivels-fans van mijn generatie. Tot op vandaag is dat 1994, toch ook al twintig jaar geleden. De goals van Degryse en Albert, de run van Al Oweiran, de dubieuze scheidsrechter tegen Duitsland... het staat me allemaal helderder voor de geest dan bijvoorbeeld wat ik vanmiddag precies gegeten heb. De euforie na de zege tegen Holland was ongeëvenaard. Ik dacht toen dat zoiets nooit nog terug zou komen, en tot nu toe lijkt dat nog te kloppen ook. De Hollandse reus was door de Belgische dwerg op de knieën gedwongen. Dat Holland uiteindelijk een ronde verder kwam dan ons, is slechts detail. Dat ze in de twintig tussenliggende jaren onder andere een finale haalden terwijl wij in de voetbalwoestijn verkeerden is al erger.
En zelfs nu, nu België voor het eerst sinds mensenheugenis op papier een betere ploeg heeft dan Holland, lijken de noorderburen ons in snelheid te pakken. Hun 5-1 tegen Spanje was ronduit verbluffend. De duikkopbal van Van Persie was zelfs zo wondermooi dat ik mezelf erop betrapte resoluut de kant van de Hollanders te kiezen. Misschien wel vanuit de wetenschap dat onze tijd nog komt. Dinsdag begint de Belgische reus eraan, dat het kleine broertje ondertussen de regerende wereldkampioen vernedert is best wel sympathiek. Tijden veranderen. Of tenminste, dat hoop ik toch. Afspraak dinsdag, met de geschiedenis.
|
