|
Afgelopen weekend was er een van de Europese gedachte. Van twee Europese gedachten eigenlijk, die niet per se in dezelfde lijn liggen. Wat begon met een langgerekte herdenking van 500.000 doden, gesneuveld voor de vrijheid, eindigde met een zegevierende zingende vrouw met baard, een resultaat van diezelfde hard bevochten vrijheid. De herdachte 500.000 doden waren allerminst willekeurig gekozen. Voor elk van hen schuilde de dood in een klein hoekje, toepasselijk de Westhoek geheten. Van 1914 tot 1918 vielen zij met bosjes in wat gemeenzaam bekendstaat als Wereldoorlog I. Een troost is dat ze nu, honderd jaar later, hoe dan ook dood zouden zijn geweest, maar ik vermoed dat de betrokkenen daar op het moment zelf weinig aan hadden.
Even stilstaan bij de gebeurtenissen is dus wel op zijn plaats. En hoe kan dat beter dan middels een geleide bustocht met vereniging De Torenvrienden? Ik vind, als je dan toch een vereniging bent uit een pittoresk dorp, dan moet die gewoon De Torenvrienden heten. Het roept een beeld op van mannen en vrouwen op leeftijd, een lokale politicus als organisator en een leraar Geschiedenis die voor gids speelt. Een beeld dat volledig klopt met de werkelijkheid overigens, met dat verschil dat ik me ertussen bevond. Iemand moet natuurlijk voor chroniqueur spelen. In alle vroegte (7 uur in de ochtend!) begonnen De Torenvrienden featuring mezelf aan het avontuur. Na een tocht die uren leek te duren (iets wat bij nader inzien ook bleek te kloppen) bereikten we de Westhoek. Op een drafje werden vervolgens begraafplaatsen, loopgraven en musea met een blitzbezoek vereerd.
Gelukkig was er tussendoor ook tijd om het plaatselijke beste bier ter wereld te gaan proeven. Niet alleen werd de Westvleteren 12 gesmaakt, ook slaagde ik erin 18 flesjes te kopen. Dat lijkt misschien makkelijker dan het is, in de zin van je vraagt 18 flesjes, je betaalt 18 flesjes en je krijgt 18 flesjes. Technisch gesproken verliep de transactie ook als zodanig. Alleen, zo drukte de gids mij nadien op het hart, is het hoogst uitzonderlijk dat er überhaupt een voorraad van deze godendrank aanwezig is. Laten we dan maar concluderen dat het hier om een exploot gaat waarbij mijn eigen verdienste eerder beperkt is. Om af te sluiten stond een opvoering van de Last Post op het programma. Een ingetogen moment, dat een mooie opstap vormde naar het Eurovisiesongfestival later op de avond. Want dat is wat de gesneuvelde helden onrechtstreeks hebben teweeggebracht: een bevrijd West-Europa, een Eurovisiesongfestival, een overwinning van een bebaarde transgender met de naam Conchita Wurst. Zij zouden het zo gewild hebben. Waarschijnlijk.
|
