What goes up, must come down. Het is een levenswijsheid die de chanteuse Danaë jaren geleden al aan de geluidsgolven toevertrouwde, meer bepaald in de nationale preselecties voor Eurosong 2002*. En zie, er kan geen levenswijsheid bestaan of vroeg of laat valt mijn blog eraan ten prooi. Deed ik midden januari nog zo fluks het beste verhopen voor 2014, dan oogt het heden (en eigenlijk vooral het recente verleden) veel minder fraai: sinds 20 januari ligt de artisanale blogproductie onherroepelijk stil. Dat ik opnieuw over digitale televisie beschik mag duidelijk zijn. Tot overmaat van ramp kwam daar ook nog eens een Playstation 3 bovenop. Zoveel weelde kunnen mijn frêle schouders uiteraard niet dragen. Ik besloot stante pede om mijn lezer(s) te verwaarlozen en mijn dagelijkse hallucinante belevenissen lekker voor mezelf te houden.
Achteraf bekeken was dat niet netjes. Vandaar dat ik in wat nu volgt een inspanning zal doen en per uitzondering uit het bed zal klappen. Ook dat zal achteraf bekeken niet netjes blijken, maar dat zien we dan later weer wel. Degene waarover uit het bed geklapt wordt, gaat door het leven met de initialen AH. Die initialen deugen op zich wel, al was het maar omdat ik zo een toespeling kan maken op de AH-erlebnis die mijn lezers op dit eigenste moment mogelijk beleven. Initiaal zat het dus wel goed. AH bleek bovendien een fotomodel met een voorliefde voor het lingeriegebeuren. En laat lingeriemodellen nu net mijn favoriete fotomodellen zijn! Meer zelfs, mijn favoriete beroepsgroep! Te mooi om waar te zijn haast. Alsof iemand met een voorkeur voor payroll consulenten mij zou vinden, maar dan omgekeerd. Van alle mannen die ze kon treffen, kwam ze net degene tegen die het lingeriemodelambacht in zijn hart sloot. We mogen dus wel stellen dat het lot ons samen heeft gebracht, dat onze liefde van meet af aan waarachtiger leek dan de talloze kleffe varianten rondomrond.
De eerste tegenslag volgde al snel. De nering 'fotomodel' lijkt over de jaren heen immers wat uitgehold. Elk 20-jarig meisje (ja, ze was inderdaad enkele generaties jonger dan ik) dat niet zo lelijk is als pakweg Miss België doet tegenwoordig blijkbaar aan fotoshoots, voornamelijk om de duimen wat rust te gunnen tussen twee selfie-sessies door. Dit bracht een kritischer benadering met zich mee. Het werd me duidelijk dat ik degene was die voor brood op de plank moest zorgen, te meer omdat AH letterlijk niet wist hoe een broodautomaat bediend moest worden - al moet gezegd dat ze er snel mee weg was, nadat ik omstandig de procedure ("geld insteken, dan brood selecteren") uit de doeken had gedaan. Ongewenst gedrag, dat ik eerder nog toeschreef aan het verschil in leeftijd of geslacht, begon ik haar meer en meer persoonlijk kwaad te nemen. De eindeloze stroom onzinnige Facebook-updates viel niet meer te negeren. De dagelijkse opstoot van denkbeeldige aandoeningen en ziektes viel meer dan ooit te negeren. De aaneenschakeling van dt-fouten werd opnieuw de halszaak die ze voorheen al was, met "hij heefd" als spreekwoordelijke druppel. Kortom, de klad zat erin en was met geen mogelijkheid nog eruit te krijgen. Ik hield de eer aan mezelf en besloot opnieuw tijd te maken voor mijn blog, niet beseffende dat tussen droom en daad digitale televisie en Playstation 3 in de weg staan.
*dat ik zo'n dingen weet is inderdaad zorgwekkend, het beperkte vorswerk op Google voor het jaartal mag zelfs nauwelijks als verzachtende omstandigheid gelden. Verschoning!
|