|
De zomer van 2013 zal herinnerd worden als een warme zomer of zal niet herinnerd worden. Een tussenweg is er niet. De zonnige dagen rijgen zich aan elkaar met zweet als bindmiddel, de lichtblauwe lucht wordt slechts af en toe bevlekt door een witte flard wolk, de hoge temperaturen nopen tot functioneel naakt. Een mens zou er welhaast poëtisch van worden - en laat die mens nu net mij zijn. Gelukkig is daar een andere realiteit om mijn emotionele zijde te counteren, namelijk mijn leeftijd die in een rotvaart richting tram 3 dendert. Negen dagen resten mij nog. Negen dagen waarin ik steun kan vinden bij mijn identiteitskaart wanneer ik mezelf tot een zeer rekkelijke definitie van 'de jeugd' reken. Daarna is het onherroepelijk over, tenzij natuurlijk de teletijdmachine zijn intrede doet of ik een goeie Albanees vind die mij een vals paspoort kan fiksen. Behoudens dat, wordt mijn nieuwe credo "ge zijt maar zo jong als ge uzelf voelt!!!!". Waarbij ik niet op een uitroepteken meer of minder zal kijken.
De gedachte dat ik bij veel Belgische eersteklasseploegen de ouderdomsdeken zou zijn of dat betrekkingen hebben met een milf stilaan eigenlijk helemaal niet meer kinky is ten spijt, probeer ik toch het maximale uit mijn negenentwintigste levensjaar te puren. Vorige week werd er zelfs champagne op gedronken. Naar jaarlijkse traditie gebeurde dat op 'Les fêtes du champagne' die onveranderlijk in de champagnestreek plaatsvinden. Voor 15 euro kan je daar, gespreid over twee dagen, bij 32 champagneboeren langsgaan en naar hartenlust hun fijnste creaties proeven. Of je kan af en toe een glas drinken en Bob spelen voor de vrienden. Ik koos voor de laatste optie. Die hele champagnecultus vind ik in feite wreed overschat, een gevoel dat er niet op betert bij het naar binnen kletsen van een zesde coupeke op een uur tijd. Laat dat echter niemand doen besluiten dat ik een alcoholprobleem had bij onze zuiderburen. We waren immers zo slim geweest een klein stukje België mee over de grens te smokkelen, maar wel het juíste stuk. Zowel aan zware bieren als aan pilsbieren was er aldus geen gebrek in de gîte die we voor deze gelegenheid hadden afgehuurd. Dranken die tenminste geen bubbels behoeven om voor edel vocht door te gaan.
Zo. Nog negen dagen (evenveel als daarstraks, de tijd lijkt wel stil te staan; wie weet komt dit nog goed) en mijn ster zal op spectaculaire wijze uiteenspatten. Of hoe ik in extremis de titel van deze blog nog wettig.
|
