|
Op tijd en stond therapeutisch schrijven is allemaal goed en wel, maar als je al te voortvarend aan de slag gaat sta je daar wel mooi. 9 mei 2013 ligt nog geen drie dagen achter ons, of op 12 mei 2013 ziet de wereld er alweer helemaal anders uit. Anders in de zin van: hetzelfde als in het nabije maar gelukkig niet héél nabije verleden. Zelfs ik begin dit onderhand verwarrend te vinden. Hoe dan ook, de blog van 9 mei is intussen verwijderd. Met pijn in het hart moet ik zeggen, want stilistisch zat het allemaal wel snor. De inhoud is echter dusdanig irrelevant geworden dat wissen de enige juiste optie leek. Zelfcensuur uit noodzaak, niet elke pijnlijke episode moet 'voor de kunst' dan maar de eeuwigheid trotseren.
Gelukkig biedt de komende week de gelegenheid om me fors te herpakken. Twéé halve finales Eurosong, één hele finale, en als ik links of rechts nog een repetitie kan meepikken, zal ik het ook niet laten. Jullie lezen het hier. Zoals (bijna) altijd.
|
