Ik ben niet degene die mensen keuzes opdringt, denk ik. Nu ja, mensen dwingen om naar Rock Werchter te gaan enzovoort, dat doe ik wel, maar belangeloos, zonder dat ik er zelf voordeel uithaal? Nee. Toch werd er voor deze serie een uitzondering gemaakt. Door middel van stevig lobbywerk heb ik een aantal van mijn vrienden verplicht om naar 'Homeland' te kijken. Achter de op het eerste gezicht simpele pitch (CIA-agente is ervan overtuigd dat een - na jaren opsluiting - bevrijde Amerikaanse marinier een spion van Al Qaida is) gaat immers een fascinerende tv-ervaring schuil. De argeloze kijker kan niet anders dan samen met CIA-agente Carrie twijfelen over schuld, onschuld, motieven en consequenties. Ook wanneer er niets gebeurt, ademt de reeks een verslavende dreiging uit die voor een groot deel op het conto geschreven mag worden van hoofdacteurs Claire Danes en Damian Lewis. Hun vertolkingen zijn briljant en maken van 'Homeland' een van de beste tv-series aller tijden. Gaat dat zien! Stop hier met lezen en gaat dat zien zeg ik!

Een Deens politiek televisiedrama. De premisse klinkt even spectaculair als een live-registratie van het ontstaan van doorligwonden. De realiteit, voor de gelegenheid in de vorm van fictie, is echter anders. 'Borgen' zoomt in op het leven van Birgitte Nyborg, die onverwacht tot premier van Denemarken wordt aangesteld. Achter de schermen van het politieke bedrijf wordt de kijker geconfronteerd met de eeuwige strijd tussen idealisme en realpolitik, tussen overtuiging en electoraal succes, tussen kunnen en doen. Mocht dit allemaal wat zwaar op de hand lijken, besef dan goed dat er bij wijze van feministische toegift (er is al een vrouwelijke regeringsleider, voor wat hoort wat) ook een frisse, blonde journaliste door het decor huppelt. Vergeet desnoods al de rest en geef deze parel enkel dáárom de kans die hij verdient.

Mensen die mij van ver of dichtbij kennen of zich gewoon baseren op mijn mythe, weten dat ik een beetje een freak ben wanneer het op de Britse 'The Office' aankomt. Ik ken heelder conversaties vanbuiten, heb een poster van David Brent aan mijn muur hangen, kocht op eBay het scenario van het eerste seizoen en mijn hoeveelheid kijksessies heeft Star Wars-nerd-allures - sommige afleveringen zijn al een keer of twaalf langs mijn netvlies gepasseerd. Hoeft het gezegd dat mijn scepsis tegenover de Amerikaanse versie groot was. Maar hoera! De Amerikanen besloten David Brent niet te kopiëren maar voerden een lunatic van eigen bodem in (een fantastische Steve Carell), gaven de randpersonages de kans om zich te ontbolsteren naarmate de haast eeuwigdurende seizoenen vorderen en besloten resoluut te mikken op de lach in plaats van op de pijnlijk herkenbare gênante situaties. Samengevat, heeft deze versie de diepgang van het origineel? Nee. Heb ik er enorm hard mee gelachen? Jazeker. Meer dan voldoende dus om te besluiten dat 'The Office US' zijn bestaansrecht dubbel en dik verdient.

Vermoedelijk de meest gehypete serie van de lijst, en daar valt wat voor te zeggen. De centrale verhaallijn (gerespecteerde chemieleraar krijgt kanker en gaat dan maar crystal meth produceren) klinkt van de pot gerukt maar wikkelt zich organisch, op een geloofwaardige manier af. De chemie tussen hoofdpersonage Walter White en zijn rebelse, immature partner in crime Jesse spat van het scherm. De fotografie is bijwijlen adembenemend - van de Mojavewoestijn tot de typisch Amerikaanse shopping mals en parking lots, alles straalt dezelfde ontregelende desolaatheid uit. Dat valt er dus voor te zeggen! 'Breaking Bad' is een groeier die steeds nieuwe toppen scheert, die 'surrealisme' langzaam maar zeker van de eerste drie letters ontdoet. Wie probeert af te kicken van de drugs, heeft met een beetje geluk aan deze reeks genoeg om een nieuwe, iets gezondere verslaving in de plaats te stellen. Wie niet probeert af te kicken moet simpelweg kijken zonder motief.

Op de vijfde plaats toch een afvaardiging van Belgische makelij. Aan de positieve zijde: met barmhartigheid noch chauvinisme heeft deze notering iets te maken. 'Quiz Me Quick' nestelt zich meer dan terecht tussen de grote buitenlandse namen. De ultieme dissectie van het typisch Vlaamse quizcircuit leverde een prachtig in beeld gebrachte, positieve, hilarische televisiereeks op. De pilootaflevering en dan vooral de manier waarop vijf buitenbeentjes samensmelten tot één enkele quizploeg, getuigt al meteen van een groots vakmanschap. Door een cellofaanlaagje over de werkelijkheid te strijken, komt de humor bovendien perfect tot zijn recht. Geen quiz zal ooit nog doorgaan zonder de aanwezigheid van ploegnamen 'Tafel 7' en 'Coromar A', zoveel is zeker.