Belofte maakt schuld. Ik dacht me er vanaf te maken door de onthullingen naar een vage toekomst te schuiven, maar je zal altijd zien dat er vervolgens zo'n moment komt dat er niet meer onderuit te komen valt. Ik ben jullie niet minder dan een uitleg schuldig. Om te beginnen, wat deed ik in godsnaam in de Carré? Het is verleidelijk om hier een brugje te maken naar mijn gedachtegangen op de bewuste vrijdagnacht, ware het niet dat dat brugje de waarheid geweld zou aandoen. Op geen enkel moment namelijk heb ik me afgevraagd wat ik daar in godsnaam deed. Duidelijker kon mijn motief moeilijk zijn, dankzij de naar Leuvense normen sprankelende muziek, de eveneens naar Leuvense normen sprankelende vrouwelijkheid en ondanks de naar alle normen veel te dure pinten. Dat de Carré vatbaar is voor herhaling, wil ik met gemak meerdere keren zeggen.

Dan komen we aan Praag. Stad van vooral de Karelsbrug (Carl's Bridge - Probably the best bridge in the world, 't is een beetje gênant dat de trouvaille van mezelf komt, maar ik blijf 'm goed vinden) en nog een oneindig aantal mooie betonnen constructies. Denken we maar aan pleinen, gebouwen en straten. De reden van mijn terugkeer had te maken kunnen hebben met de ook daar om zich heen grijpende kerstsfeer, al zou dat raar zijn. Eerder ging ik terug om het-meisje-met-als-favoriete-groep-The-Kelly-Family eens goed mijn gedacht te zeggen over The Kelly Family. In zulke situaties komt het er steeds weer op aan to the point te blijven. De '3 dagen minus 15 seconden' die nadien nog resteerden hebben we er dan maar het beste van proberen te maken. Met vallen, opstaan en vooral weer doorgaan, op naar nieuwe opwindende avonturen.