|
Er is er één jarig hoera hoera, er is er één jarig hoera. Nee, niet ik, stelletje dwazen. Zelf houd ik eraan op 12 augustus mijn kaarsen uit te blazen. De jarige is niks of niemand minder dan mijn geesteskind, deze bloedeigen blog. Vijf jaar is hij al, dat zou je hem vast niet geven. Mogelijkerwijs heeft dat te maken met een niet bijster actief bestaan. Op vijf jaar tijd werden er 235 tekstflarden met liefde bereid en vervolgens aan niemand in het bijzonder voorgeschoteld. Een snelle berekening leert dat we hier algauw spreken van een gemiddelde van 45 per jaar. Een minder snelle berekening leert dat er zelfs gewag mag worden gemaakt van wel 47 per jaar. Hoe trager de berekening, hoe hoger de uitkomst, het is een van die axioma's die je in de populaire media zelden aan bod zal zien komen. Aan de impopulaire komt het dus toe deze nichemarkt in te palmen. Waarvan overduidelijk akte.
De voorbije vijf jaar is er veel gebeurd. Ik mag dan nog steeds dezelfde werkgever hebben, dezelfde relatiestatus en een onveranderlijk uiterlijk, ik ben intussen wel vijf jaar ouder en heb meerdere leuke voetbalwedstrijden en tv-series gezien. Het is nauwelijks te vatten welke uitdagingen de moderne mens dag na dag weer op zijn pad treft. Treinstakingen, voetbalperikelen, werkoverschouwingen,... noem het op en het heeft op deze pagina's gestaan. Of noem het niet op, dat verandert helemaal niks aan de zaak, want ook dan was het evengoed op deze pagina's terug te vinden. Standvastigheid, dat is wat deze blog typeert. Bijna had ik 'standvadsigheid' geschreven. Ook dat kan op deze blog, werkelijk niks is te gek.
Of het hier over vijf jaar, omstreeks 2017, nog altijd gonst van de activiteit mag Joost weten. Ik zou durven gokken van wel, op voorwaarde dat mijn leven nog steeds gekruid blijft met treinstakingen, voetbalperikelen, werkoverschouwingen en noem maar op. Ook in 2017 zullen doldwaze gebeurtenissen vragen, nee sméken, om een zo accuraat mogelijke optekening. Dat is het moment dat ik en mijn geesteskind ten tonele verschijnen. Zij aan zij zijn we de chroniqueur van de rollercoaster die mijn leven is. Van de ene treinstaking naar het volgende voetbalperikel, werkoverschouwinkje tussendoor, waarom ook niet. En noem maar op.
|
