|
Treinritten Bilzen - Leuven zijn opnieuw wat ze geweest zijn maar niet meer wat ze ooit waren. Joyce, het mooiste meisje ter wereld, heeft een auto gekocht en laat mij en de NMBS verweesd achter. In die hoedanigheid zat ik zonet een uur lang te kniezen, tot de Joyceloze treinmobiel uiteindelijk Leuven-station binnenreed. De Heer had vandaag nochtans zijn best gedaan om overgangsmaatregelen te voorzien. Ik mocht mijn trein delen met drie mooie, stuk voor stuk van een indrukwekkende blondheid getuigende meisjes. Een multiple Joyce, moet Hij gedacht hebben. Voorwaar een gedachte die waardering verdient.
Ik ben dan ook dankbaar voor de tentoongespreide empathie, daar niet van, maar het blijft een ijdele poging om zijn vergissing van 21 jaar geleden recht te zetten. God heeft op 20 november 1991 ongelijkheid tussen zijn aardbewoners geschapen door een esthetisch superieur exemplaar af te leveren. Na het scheppen van miljarden en miljarden haast identieke stervelingen, achtte Hij de tijd rijp om eens echt te laten zien tot wat Hij allemaal in staat is. De dag dat scheppen opscheppen werd.
Tot op vandaag (eigenlijk: vooral vandaag) ben ik degene die met de gebakken peren zit. Voor je het weet koopt zo'n schepsel een auto en zit ze niet meer samen met mij op de trein. Daar houdt hogergenoemde God natuurlijk geen rekening mee. Tegenwoordig mag je zoiets zelfs niet meer luidop zeggen of je wordt verweten een atheïst te zijn. Ik heb het in elk geval luidop geschreven, met vingers die van op grote hoogte op het klavier denderen, en ga nu nog wat voortkniezen, in het volle besef dat kniezen verliezen is.
|
