|
Gelukkig nieuwjaar iedereen! De ironische lading van deze woorden ontgaat mij niet. De 'iedereen' in kwestie beperkt zich hier immers noodgedwongen tot de lezers van mijn blog, wat derhalve neerkomt op zo ongeveer niemand. Mij valt echter weinig te verwijten. Ik heb de heilwensen aan iedereen aangeboden; als er aan de vraagzijde vervolgens zo ongeveer niemand tegenover staat, is dat niet mijn fout. Heel anders was het geweest wanneer ik "Gelukkig nieuwjaar zo ongeveer niemand!" had gezegd. Dan was er sprake geweest van slechte wil van mijn kant die moeilijk te rijmen valt met alles waar 2 januari voor staat: een nagelnieuwe jaargang en goeie wil van mijn kant.
Deze eerste alinea maar om aan te tonen dat ik ook in 2012 niet verlegen zit om een filosofische gedachtegang links en een maatschappijkritische overpeinzing rechts. Ik weet niet of iemand daar per se blij om moet zijn. Wat ik wel weet, en wat ook een handige overgang vormt naar de rest van deze tekst, is dat ik het jaar op een nogal atypische manier heb ingezet. Voor de eerste keer in dit hele millennium ging de overgang van oud naar nieuw (terzijde: het omgekeerde zou ook wel eens tof zijn) niet gepaard met sloten alcohol. Het bleef bij één schamel pintje, louter ter afwisseling. Niet dat ik mijn leven ga beteren of zo. Het waren de ziektekiemen die mij tot deze ingrijpende maatregel dwongen. Ik kotste van vrijdagnacht tot zaterdagmorgen mijn maag leeg, lag zaterdag overdag knock-out in de zetel en vierde daaropvolgend het nieuwe jaar. In een andere volgorde zou mijn 'nieuwjaarsweekend' helemaal niet atypisch zijn, nu ik er zo over nadenk. Besluiten doe ik dan maar met het herhalen van een oude blogwijsheid: het belang van volgordes kan moeilijk onderschat worden.
|
