"Een gestoord sein in gestoorde overwegen". Treffender kon de NMBS-conducteur/speaker het niet verwoorden, toen hij vorige week zijn trein nog maar eens met aanzienlijke vertraging Antwerpen wist binnen te loodsen. De perfecte omschrijving voor de misère waaronder onze nationale locomotieffederatie gebukt gaat.

Want ze hebben potverdorie wat aan de hand, tegenwoordig. Vertragingen bij de vleet, een nieuwe dienstregeling waar niemand tevreden mee is, nog meer vertragingen, een staking, nog meer vertragingen, nog een staking enzoverder. U kent dat wel. “Een gestoord sein in gestoorde overwegen” is niet alleen een kernachtige formulering, het onvatbare van dit aforisme zorgt tevens voor een vleugje poëzie. En laat dat nu net zijn waar ze nood aan hebben bij de Nationale Maatschappij der Belgische Spoorwegen. Nood aan poëzie en een goeie pets tegen de muil – niet noodzakelijk in die volgorde.
 

PS: dienstmededeling (om in de sfeer te blijven): het is wel degelijk de bedoeling de blogfrequentie weer naar een aanvaardbaar niveau op te trekken. Alleen zwaait de hectiek momenteel de scepter in mijn leven – de tijd ontbreekt om het te beschrijven, kan je nagaan.