|
Vroeger, toen ik pakweg 18 jaar was, vond ik 28 oud. Nu, op het moment van het bereiken van die leeftijd, vind ik 28 nog steeds oud. Het zal wellicht nog een jaar of tien duren vooraleer ik 28 jaar weer als jong beschouw. Maar dan is het te laat. Zulke muizenissen resideren dus voortdurend in mijn hoofd tegenwoordig. Wie denkt dat ik daar gelukkiger van word, slaat de bal even mis. Nadenken over zijn eindigheid heeft de mens zelden tot euforische conclusies bewogen.
Nochtans zou de 28e verjaardag niet de ergste mogen zijn. Als het op sloten alcohol aankomt, heb ik best wel een rock-'n-rollleven geleid. Altijd in een sociale context weliswaar, zelden al voor het ontbijt en meestal bieren in plaats van sterke drank. Maar nog altijd sloten alcohol, alles bij elkaar. Mijn latente vrees om actief lid te worden van 'Club 27' (rocksterren als Kurt Cobain, Jim Morrison, Jimi Hendrix en recent nog Amy Winehouse legden na een turbulent leven het bijltje erbij neer op hun 27e) leek me dan ook niet volledig ongegrond, wat de dokter ook mag beweren over de perfecte staat van lever en hart. Zo snel mogelijk over die noodlottige drempel was dus de boodschap.
Uit faalangst het lot uitdagen, ook. Zoals ik vroeger te bevreesd was om echt 'op mijn waarde geklopt' te worden bij examens en daardoor steeds slechts op het laatste moment in gang schoot, had ik nu schrik om hard mijn best te doen en desondanks er niet in te slagen 28 jaar oud te worden. Reden waarom er in de aanloop naar mijn verjaardag vier dagen gebouncet werd in Berlijn. Gelukkig liet het lot deze provocatie aan zich voorbijgaan. Ik zou dan ook blíj moeten zijn met de huidige toestand, een besef dat vooralsnog dus nog niet helemaal gerijpt is. Desalniettemin: een volledig jaar zonder nieuwe leeftijdswijziging is geen onaantrekkelijk perspectief.
|
