Aan alle waarde landgenoten: een prettige feestdag gewenst. Niet alleen is het vandaag exact, tot op de seconde, 180 jaar geleden dat Leopold van Saksen-Coburg de troon besteeg, ook is er eindelijk een begin van een aanzet tot eventuele uitweg uit de politieke impasse zichtbaar. Voor het eerst sinds september vorig jaar zijn er daadwerkelijk weer onderhandelingen aan de gang. Zonder de N-VA zelfs, die bijna 13 maanden de schijn kon hooghouden mee op zoek te zijn naar een oplossing, om dan finaal door de mand te vallen. Anders kan en wil ik het niet omschrijven. Het pleit voor Elio Di Rupo dat hij tegen alle verwachtingen in begin deze maand een verreikende nota presenteerde. Zowel communautair als sociaal-economisch viel nauwelijks te merken dat uitgerekend een Waalse PS'er de pen had vastgehouden.
In één klap ontmaskerde Di Rupo hiermee de N-VA. Door de nota af te doen als een document waarin "niets goeds is terug te vinden", maakte De Wever voor het eerst openlijk duidelijk dat het oplossen van de politieke crisis niet zijn prioriteit is. Om het zacht uit te drukken. Inderdaad heeft hij al die tijd enkel willen aantonen dat het concept België niet meer werkt, daarbij al te vaak gretig geholpen door het schrijnend gebrek aan talent en durf bij de andere politieke partijen. Door de vernietigende kritiek op de nota-Di Rupo heeft De Wever zijn hand echter overspeeld. Zelfs de CD&V, met Beke op kop al maandenlang in de reet van De Wever geparkeerd, lijkt nu eindelijk het licht te hebben gezien. Als er bij de N-VA al een duidelijke lijn te ontwaren valt, dan is het wel deze: of het regeerakkoord wordt een exacte kopie van het partijprogramma, of er komt geen regeerakkoord, wat op zijn beurt dan weer hét bewijs is dat de Belgische structuren niet meer werken.
Vijf minuten politieke moed, zoveel tijd is er nodig geweest om ten langen leste het juk van de democratie af te gooien. Het volk heeft níet altijd gelijk, of de N-VA nu 30, 35, 50 of 120 % haalt in de peilingen. We moeten voort met de partijen die bereid zijn tot een compromis, en dat lijkt nu het geval. Het feit dat de N-VA ondertussen luid aan de kant de constructieve houding van de CD&V afbrandt, is niet meteen van dien aard om mijn stelling onderuit te halen. Mooi zo. Stellingen van mij die niet meteen onderuitgehaald worden, dat kan ik enkel toejuichen.
Tot slot wil ik mij excuseren voor mijn toch wel gortdroge, bloedserieuze gedrag in deze blog. Het is niet mijn stijl, maar soms haalt rauwe ergernis nu eenmaal de bovenhand op persiflage. Bijvoorbeeld op 21 juli, tot nader order onze enige echte nationale feestdag.
|