|
Laat ik beginnen met een bekentenis. Af en toe, wanneer de tentakels van de nostalgie mij onverhoeds te pakken hebben, raadpleeg ik weleens het 'Archief per week' ter rechterzijde van deze webpagina. Ik ga dan na hoe ik mij een jaar, twee jaar of drie jaar geleden voelde, in welke omstandigheden we toen leefden. Mocht er dus een zeer toevallige lezer onder de indruk zijn van de teller ter linkerzijde van deze webpagina, weet dan dat ikzelf de voornaamste nettobijdrage lever aan zijn klim naar het oneindige (of alvast naar de 8100 as we speak / write). Dat is zelfs nog niet het ergste. Nee, het ergste is dat die virtuele trips in het verleden mij omzeggens niks wijzer maken. De berichten lijken makkelijk onderling inwisselbaar, niet gehinderd door wat voor datum dan ook. Met jullie goedkeuring zou ik hier het flatterende etiket 'tijdloos' willen gebruiken. Zonder jullie goedkeuring eveneens. Hoe dan ook, als dagboek kan deze blog het wel schudden, dat weet ik wel zeker.
Liever dan lijdzaam toe te kijken, wil ik een poging ondernemen hier verandering in te brengen. De toekomstige Tsigalko heeft recht op de waarheid omtrent de voorbije paasweek. Daarom neem ik deze gelegenheid te baat om hem voor eens en voor altijd te zeggen dat we nu al een dikke week hebben kunnen genieten van werkelijk onwerkelijk prachtig weer. Om lyrisch van te worden. In het paasweekend restte er desondanks tijd om bij te slapen en bij te drinken. Het moet natuurlijk gezegd dat goed weer en pintjes op een terrasje een droomcombinatie vormen die enkel beconcurreerd kan worden door slecht weer en zware bieren in de woonkamer. Ook vandaag is de persoonlijke drooglegging dus nog niet voor morgen. Voor de rest heb ik mijn toekomstige ik niet zo heel veel te melden, of het moet zijn dat mijn bomma qua paasmenu nog steeds vasthoudt aan het onklopbare drieluik garnalencocktail - kroketten met kalkoen - vlaai. Weinig kans dat ik dat ooit vergeet, maar ik geef het toch maar mee.
Zo. De eerste relevante noot aan mezelf is bij deze voltooid. Belangrijk, want met het louter plukken van de dagen ga ik er niet komen, ik kan maar best oog hebben voor de toekomstige degeneratie. De teller ter linkerzijde wordt daar uiteindelijk ook beter van.
|
