|
Het zijn zware tijden. De nachten worden geteisterd door slapeloosheid, de dagen door gebrek aan slaap. Niet alles in het leven is moeilijk, complex en ongrijpbaar. Soms kan het ook rechttoe rechtaan - vooral als het in het nadeel van de mensch is. Maar we moeten verder, ik en de rest van de menschheid. Op naar beter, nieuwsgierig naar waar de voortgang ons leidt. Bij voorkeur zonder te veel poëzie eromheen. Iets in mij zegt namelijk dat grote delen van de rest van de menschheid daar niet mee gediend zijn. Ik baseer me hiervoor op de kleine delen die ik ken, en extrapolatie doet de rest. Ook extrapolatie is trouwens niet vrij van kritiek. Toch meen ik dat extrapolatie net als poëzie zijn verdiensten heeft. Op velerlei vlakken zelfs, daar zijn al boeken over geschreven en audiocassettes over volgebrabbeld. Meer: audiocassettes over geschreven en boeken over volgebrabbeld, in de tijd dat de prehistorische mens nog in het ongewisse verkeerde over de functie van vele gebruiksvoorwerpen.
Ik houd me recht door vaak aan die prehistorische mens te denken. Kan niet anders of ook hij had last van slapeloosheid, onder de blote sterrenhemel zonder rolluiken, draperieën of luxaflexen in de buurt. Nu ja, wel in de buurt natuurlijk. Maar vermoedelijk werden rolluiken toen nog aangewend voor het ruimen van sneeuw, draperieën om zich op te kleden voor galabals en luxaflexen deden hooguit dienst als wasbord. Om de prehistorische mens dan maar voor Neanderthaler uit te maken, is niettemin kort door de bocht. Wat velen vergeten, is immers dat er in die tijd nauwelijks ramen bestonden, zodanig dat voornoemde gebruiksvoorwerpen toch nooit volledig tot hun recht hadden kunnen komen. Mensen zijn vaak vergeetachtig als het op zo'n dingen aankomt. Om nog maar te zwijgen van andere dingen, want ook daar kan ik met sprekend gemak een boekje over opendoen.
Maar dat doe ik dus niet. Misschien wel uit lijfsbehoud, misschien wel vanuit het besef dat ik deze vertrouwelijke informatie best voor mezelf houd. Ontvreemding is eveneens uit den boze. Dag en nacht zal ik erover waken, ontelbare wakkere uren lang. Slapeloosheid dient dus wel degelijk een doel, het komt er alleen op aan dat te ontdekken. Na deze ontboezeming kan ik in vrede niet verder slapen. Ben er nochtans wat moe van geworden.
|
