Is het dat wat ze willen???????????
T'is niet al geen haar snijden... zei ooit een coiffeur aan mij.
Ik zal jullie nu een verhaaltje vertellen over een klant (ik zal maar geen namen noemen zeker? - beroep : bestaat uit zes letters...) uit een gemeente vlakbij Gent, waar Eddy Wally zijn thuis heeft. Spijtig genoeg valt er niet veel te lachen in dit droevige verhaal en is het allemaal écht gebeurd.
Twee zondagen geleden op de rommelmarkt op het Zand, tegen 'sluitingstijd', kwam iemand kijken naar het mooiste stuk dat ik meehad. Een aangename klant die ook op de vorige twee markten al iets kocht, steeds na een gezellige babbel. Iemand die enkel koopt wat hem persoonlijk heel erg aanspreekt. Zo ook acht dagen geleden. Hij vroeg me de prijs en zou de volgende dag, vorige week maandag dus, terugbellen om te beslissen. Maandag was er een ander iemand die heel erg geïnteresseerd was in de winkel maar ik moest de man wandelen sturen omdat ik dat telefoontje verwachtte.
Maar het duurde tot donderdag eer ik opgebeld werd. Eigenlijk ben ik nogal geprikkeld als afspraken niet nageleefd worden. En toeval of niet maar een van mijn beste klanten was net in de winkel hetzelfde aan het bekijken en zou dezelfde avond nog beslissen. De klant zei me dat ik de klant in de winkel mocht vertellen dat hijzelf het stuk zou aankopen. De man in de winkel keek me ongelovig aan, was ferm op zijn tenen getrapt en stoof boos weg na me te verzekeren dat niets meer te zullen kopen in mijn zaak. Héél spijtig want dat is - ik bedoel WAS - een van mijn beste klanten... Daarna werd over de prijs gesproken : er werd zowat 20 procent afgepingeld wat me niet echt vrolijk maakte, de prijs werd verlaagd van 3750 eurootjes naar ... 3000 patatten. Nu had ik hier geen enkele winst meer op... Maar daar de klant aandrong gaf ik maar toe, het zou hem echt gelukkig maken zo voelde ik aan.
Dus afspreken maar om het stuk op te halen in de winkel : gisteren zondag rond 17u00. Ik haastte me dan ook om tijdig terug te zijn in Brugge na een lange dag die reeds begon om 4u00 's morgens. Om ca 18u45 was er nog niemand ten tonele verschenen en ik trok dan maar naar huis, teleurgesteld.
Over de middag stuurde ik een berichtje en deze avond zou het stuk afgehaald worden, ten laatste tegen 21u00. Mooi maar wat veel minder leuk was : de klant verminderde de prijs nu weer met een ferm stuk, wat een serieus verlies betekende. De prijs werd zomaar van 3000 naar 2500 euro gebracht. Ongezien en ook ongehoord... Eigenlijk heb ik nog nooit met verlies gewerkt maar ik dacht, allez 't is toch een toffe gast... Nu nog mijn plannen voor deze avond wijzigen : ik had een uitstapje naar de zee gepland, daar het nu nog mooi weer is. Maar bij mij is de klant koning! Vlug naar huis om 18u00, de auto gehaald en terug naar de winkel gereden tegen 18u45. Dan opnieuw gewacht en gewacht en gewacht... en moest ik nog niet weg zijn uit de winkel, dan wachtte ik nu nog!
Enkele weken kreeg ik de opmerking dat ik enkele grijze haren zitten heb in mijn haardos, ja hoe zou dat komen??? Hallo herken je me nog?
Laat het duidelijk zijn : nu is het echt welletjes geweest!!! Als ik zelf ergens te laat dreig te komen, al is het maar vijf minuutjes, dan bel ik op en verwittig ik dat ik wat later zal zijn. Als ik iets aankoop en ik leg een prijs vast, dan ga ik daar later niet meer over discussiëren, een prijs is een prijs. En ik zal zeker niet nog een tweede keer de afgesproken prijs verlagen...
Bovendien ben ik door heel dat gedoe een heel goeie klant verloren en dat zint me helemaal niet. Ik zal de stukken alsnog proberen te lijmen... Gelukkig is het iemand die ik al heel lang ken...
En wat die klant betreft... tja... ik voel me lelijk de baard afgedaan!
Het zit er dus dik in dat ik er binnenkort zo bij loop... Kwestie dat iedereen me nog herkent!!!
|