Het was al bijna 3 jaar geleden dat ik nog eens een wedstrijd op de piste betwistte. Toen nam ik deel een het "Provinciaal Kampioenschap Uurloop" in Sint Truiden met een bevredigend resultaat: ik deed er 16,06 km op 1 uur (oftewel 40 rondjes op diezelfde piste). Heb ik daardoor een soort afkeer van dat eentonige gedoe gekregen? Feit is dat ik sowieso geen piste-liefhebber ben en de motivatie wat minder is wegens gebrek aan variatie. Ik wou het hoe dan ook nog eens proberen, vooral omdat het BK dit jaar dicht bij huis werd georganiseerd.
Na die wedstrijd van gisteren was ik nu eigenlijk toe aan rust. Dat voelde ik vooral toen ik voormiddag een 4-tal kilometer losliep en mijn linker hamstrings serieus opspeelden! Twee jaar geleden liep ik daar scheur in op en was ik bijna twee maanden "out". Tijd dus om mijn echtgenote nog eens op te trommelen voor een diepe massage om te redden wat er te redden viel.... Alleen, die barbecue van gisteren (met de nodige alcohol)  zat nog in mijn systeem en dat viel er niet uit te masseren. Bovendien waren we vannacht pas tegen half twee thuis, dus mijn nachtrust was ook naar de vaantjes... Samen met dochter Darlene en een klein hartje vertrok ik met de nodige tegenzin richting "De Veen" met de bedoeling een podium plaats te behalen en vooral om proberen uit te lopen, die handel, zonder gekwetst te geraken. Ter plaatse bleken alle "grote kanonnen" aanwezig, dus kon ik mijn eerste doel al laten varen. Bij de opwarming had ik geen last, dus ik had nog heel even hoop. Maar al van bij de start verzuurden de spieren en na eerste bocht was het al "wroeten" om een fatsoenlijk tempo aan te houden. Maar met 3'52" à 3'53" per kilometer kan je eerder spreken van een "sukkeldrafje" als je normaal makkelijk 10"/km sneller moet aankunnen.. Maar ook: als je weet hoe dat komt, is dat niet zo erg. Dat tempo kon ik toch nog vrij goed aanhouden, maar ik had regelmatig toch goesting om uit te stappen. Dat had ik zeker gedaan als Gilbert Simal, onze coach van de GS-runners, die me aanmoedigde, er niet was geweest... Ondertussen streden andere 2 "Marc-en" (Mechelinck en Bultinck) verbeten om het Goud, waarvan die laatste het haalde (voor de zoveelste keer)! Het feit dat een wel erg sterke Luc Hermans me bijna dubbelde en toch nog net naast het podium viel, bewijst de sterkte van het deelnemersveld.
Ikzelf bolde na 38'45" over de eindmeet als 6de van de M55! Het was lang geleden dat ik nog zulk een beschamende prestatie neerzette! Maar ik was tevreden omdat mijn hamstrings het goed deden en ook dus omdat mijn vrouw me voor een massage mee had genomen naar haar folterkamer....
|
