Antiekbeurs in Luxembourg (3) : ontmoeting met St-Jan de Doper, Jozef en Maria
Nu volgt werkelijk een ongelooflijk verhaal, je houdt het niet voor mogelijk!!!!!!!!
Terwijl ik mijn stand opbouw en de laatste zaken schik krijg ik het bezoek van een collega. Hij bekijkt mijn stand en zegt me dat hij alles wil kopen dat met Jezus verband houdt. Aangenaam verrast door de onverwachte godsvrucht van deze collega toon ik hem alles wat hij vraagt. Vooreerst mijn dertig kg wegende missaal met de vele miniaturen, dan een aantal andere zaken waaronder een tiental houten beelden en schilderijen. We zetten alles op papier en hij tekent voor akkoord. Ik wees hem vooraf op het nogal grote bedrag van zijn aankoop. Geen probleem zegt hij en hij belt enkele mensen op die me verzekeren dat hij zeker honderd procent betrouwbaar is en zeker kan en zal betalen. Ik was nogal onder de indruk want dit was de grootste verkoop die ik tot nu toe deed.
De collega eiste wel om alles onmiddellijk te mogen meenemen naar huis. Dat kon ik uiteraard niet toestaan want het betrof al de mooiste stukken van mijn stand. Omdat ik van via verschillende andere collega's verzekerd werd van zijn betrouwbaarheid liet ik hem toch enkele stukken meenemen. Hij eiste dat ik mijn Bibzilla, het missaal van een meter hoog dus, én enkele beelden mee zou nemen naar het Hilton. Hij vreesde immers dat deze zaken gestolen zouden worden als ik ze 's nachts in het expogebouw zou laten liggen. Daar er voldoende bewaking voorzien was vond ik dit belachelijk maar omdat hij zo aandrong stemde ik toe. De klant is immers koning. De rest van de beelden verstopte ik onder tafel zodat de eventuele inbrekers ze niet zouden vinden. Wat een rompslomp allemaal...
Ik dus naar het Hilton met mijn boek en die beelden. In de hall van het vijfsterrenhotel staarden het heel deftig geklede personeel me nogal verwonderd en onbegrijpend aan. Een soort aangeklede aap, in kostuum met 'sleppen'jas, kwam van achter zijn comptoir en vroeg me wat ik wilde. Ik zei hem dat ik hier een kamer heb en daar mag meenemen wat ik wil. Met een begrijpende (?) blik en lichte buiging liet hij me door naar de lift. Wat een labeur zeg! Van mijn collega moest ik het boekje in de badkuip leggen met een deken erover! Wat een idee!!! Een boek in een badkuip leggen, een boek van meer dan 100 000 euro... Ik leg het boek dus netjes onder mijn bed en plaats de beelden op een kastje en bureau. Nog steeds onder de indruk van deze belangrijke verkoop slaap ik niet erg vast. Ik zit namelijk met het probleem dat mijn stand ferm geplunderd is, dat ik maar weinig meer over heb om aan de klanten aan te bieden bij de opening de dag nadien.
De volgende morgen word ik wakker en besef dat ik van de koper het boek en de beelden op mijn kamer moet laten liggen. Ferm tegen mijn goesting en doodongerust doe ik dat en vertrek naar de beurszaal.
Een paar uurtjes later, tegen de middag, krijg ik een telefoon van mijn collega. Hij zegt dat hij ziek is, namelijk in zijn hoofd, en dat het hem heel erg spijt te moeten zeggen dat hij afziet van de hele verkoop. Hij laat me dus weten det hij de hele bestelling annuleert. Ik val bijna omver, hoe is dat nu mogelijk? Alles staat immers op papier en ik checkte gisternavond heel grondig of hij solvabel was, dus of hij die aankopen werkelijk kon betalen. Waarna dus bleek dat alles ok was. Vervolgens zei hij dat hij zich gefrustreerd voelde. Waarop ik repliceerde dat ik dat ook was.
Wat een situatie!!! Wettelijk gezien moest hij me alles betalen want alles stond duidelijk op papier. Het nodige geld was ter beschikking maar meneer was veranderd van idee... Wat moest ik nu doen? Omdat ik geen onmens ben en met grote moeite probeerde te vatten waarom hij van de verkoop afzag, en na enkele telefoontjes met de personen die me daags voordien verzekerden (?!?) dat alles in orde was, besloot ik om hem zijn zin te geven. Hij zou ergens toch een kleinigheidje kopen om de 'pijn' wat te verlichten. Een lachertje dus maar toch beter dan niets.
Ik zei hem dat hij onmiddellijk naar Luxemburg moest komen met de beelden die ik hem had meegegeven, zodat ik die alsnog kon aanbieden aan de bezoekers / professionelen die om drie uur naar de beurs kwamen. Hij beloofde dat te doen. Zelf keerde ik onmiddellijk terug naar het hotel om mijn boek en beelden van op mijn kamer mee te nemen naar de beurs. Wat een zinloos ern verloren werk allemaal gisteren...
Tegen drie uur kwam hij de beelden terugbrengen. Hij was vergezeld van zijn vrouw en zijn ouders. Deze drie laatsten waren niet erg vriendelijk, een bedanking of verontschuldiging kon er niet van af. Ik had echt goesting om een donderpreek af te steken, een woordje te placeren over elementere (on)beleefdheid. Ik liet hun weten dat alles op papier stond en dat het enkel en alleen aan mijn goede wil en begrip te danken is dat ik dit wangedrag door de vingers zie. Enkele medestandhouders staan rond ons, kokend van woede omwille van de manier waarop een aankoop zomaar naast zich neergelegd wordt. Tegen dat het avond is weet heel de zaal het en enkele tientallen medestandhouders komen mij hun steun betuigen. Ze wensen me proficiat dat ik mijn goede hart toon en verzekeren me dat zoiets bij hen niet zou pakken.
Nog steeds dringt de ernst van de zaken nog niet tot me door, ik kan maar niet begrijpen hoe iemand in staat is om zomaar een duidelijke overeenkomst naast zich neer te leggen. Daarom bel ik de een en ander op, spreek met de dader en ook met het koppel bejaarden die zijn stand opstellen. Ik hoor dat het familie is, een nonkel en tante of zo. Ze vertellen me dat de dader een zware inzinking heeft en denkt dat hij Johannes de Doper is. Daarop vraag ik dan of dat zij, als nonkel en tante, dan soms Jozef en Maria zijn. Waarop ze me heel raar aanstaren.
Nog dezelfde avond hoor ik dat de dader - ik zal zijn naam niet noemen - beweert dat de Arabieren in 2012 over heel de wereld alle kruisbeelden en andere katholieke beelden zullen opkopen om de katholieke eredienst te doen verdwijen. De dader wilde de Arabieren voor zijn door alles zelf in te kopen. Wat een onzin zeg!!!!!
Wat moet ik daar nu - in hemelsnaam - over denken. Eerst denk ik dat hij me voor de gek aan het houden is. Door zich voor te doen als gestoord, labiel, godsdienstgek wil hij afgeraken van zijn verplichtingen. Hij houdt me echt voor het lapje....
Ofwel is hij echt gestoord en gelooft hij alles wat hij zelf zegt. En dat is nog erger...
Laat op de avond komt de dader zijn kleine aankoop betalen, na wat aarzelen om mij te forceren om te zeggen dat hij helemaal niets meer moet kopen. Hij vraagt me ook nog - en nu is hij plots zeker niet meer labiel - of ik het blad met zijn aankopen aan hem wil terugbezorgen. Ik zeg hem dat ik het weggegooid heb. Ik vond het echter terug en ik denk dat ik de aankoopakte laat inlijsten om me te laten dienen als waarschuwing en als herinnering aan mijn domste en grootse verkoop aller tijden.
