Enkele oude luidjes hebben vandaag de schrik van hun leven beleefd bij de kerk van een héél klein dorpje. Ze waren even gaan bidden in de zijkapel in het portaal van de kerk - nu het tenminste nog kan - want iemand heeft héél bijzondere (alhoewel...) plannen met dit gebouw. Tijdens het bidden voor het behoud van de toekomstige goede zeden in dit voormalige kerkgebouw hoorden ze buiten rare geluiden. Precies gefladder van een vogel en luid gekras...
Net als ze de kerk verlaten komt een grote donkere schaduw uit de lucht vallen en scheert vlak boven de hoofden van de brave vrouwtjes. Zo rap als ze kunnen lopen en springen ze met beide armen in de lucht luid brullend richting straat.
Wat is er nu precies gebeurd? Een buitenmaats grote en lelijke grote zwarte vogel, precies een reusachtige kraai met een blonde kuif en enorme vleugels, vliegt met duizelingwekkende snelheid rond het - door God verlaten? - grote rode bakstenen gebouw. Dan rond de toren en over de leien daken... Deze mensen zijn al serieus oud en schrikken niet vlug meer maar nu stonden ze met uitpuilende ogen te gapen naar dat apocaliptisch schouwspel! Ja waarlijk, net alsof de wereld vergaat!!! Plots verdwijnt het monster en horen ze enkel nog een akelig gekrijs uit de galmgaten van de toren...
Ik kan mijn oren niet geloven, dat kan toch niet waar zijn? Onwillekeurig moet ik meteen terugdenken aan een ander fantastisch voorval, ook echt gebeurd, maar dan wel in een ander dorpje in de buurt...
Geraard de duivel ...
Ook daar gebeurden zo'n ongelooflijke dingen. De lelijkste vrouw van de hele streke - van dat soort dat je gelukkig nergens meer tegenkomt is een raar vrouwmens. Iedereen in het dorp kent haar en haast zich weg als ze haar naderbij zien strompelen! Ze wil flirten met Jan en alleman alhoewel ze lelijker is dan de nacht en te lelijk om te helpen donderen, te dom om g(r)as te eten, enzovoort... Werken doet ze niet, ze parasiteert op anderen en leeft van de dauw.
Op de duur zijn de mensen het onmens hartgrondig beu en willen er het fijne van weten. Destijds kon je de waarheid nog lospeuteren, middeltjes genoeg om de tong wat losser te maken...
De vrouw heette Elisabeth De Blaere, in de volksmond 'Bette Blaere'. Het gemene mens was zo afzichtelijk lelijk en weerzinwekkend dat niemand haar zelfs nog maar met een tang wilde vastpakken... Uiteindelijk werd het mens toch bij de lurven gegrepen en na wat aandringen (...) biechtte ze haar snode daden op. Omdat ze niet bepaald moeders mooiste is stemt ze toe om gezellin van de duivel te worden. Liefde is blind zegt men en de duivel pakt zijn vriendinnetje overal mee naar toe, blij met wat aandacht van wat 'vrouwelijk schoon'.
Auto's bestonden nog niet en het enige verkeer waar de duvel en zijn matrone zich van konden bedienen was het lucht-verkeer. Alles loopt lekker totdat de duivel in het halfdonker zijn ogen eens goed opentrekt... en dan ziet hij hoe zijn vriendinnetje er werkelijk uitziet : een afzichtelijk geblondeerde en onmenselijk (!) zwaar gemaquilleerde oude toverkol. Met lelijke vodden om het lijf gebonden. Je reinste nachtmerrie dus! Maar als lelijke duivel moet je niet te hoog van de toren blazen natuurlijk... Het ergste was echter dat gezicht : de vele facelifts die het mens ondergaan had, haar wazige varkensogen en vooral dat foeilelijke geblondeerde haar... Dus niet echt een schoonheidskoningin... Ze zag er vele malen ouder uit dan ze ooit zou kunnen worden... Kinderen had ze niet, of toch, één pleegzoontje die ook al veel van haar 'lelijke' manieren overgenomen had...
De duivel was zijn vriendinnetje na verloop van tijd spuugzat, zodanig zat zelfs dat hij komaf maakte met zijn chronisch drankprobleem... Hij wilde weer wat klaarder zien alhoewel hij wist dat dit het einde van zijn relatie zou betekenen... Zelfs voor een duivel zijn er grenzen aan tolereerbare lelijkheid! Alles deed hij om van haar af te geraken... en dat kon toch zo moeilijk niet zijn want het was niet de eerste vrouw die hij dumpte. Alleen waren ze niet allemaal zo mak en braaf als zijn vorige vrouw...
Op een dag had hij dé oplossing gevonden... Hij nodigde zijn 'vlam' uit om een vluchtje te maken rond de kerk van (...). De twee lelijkaards vlogen dus op en cirkelden rond de kerktoren en het kleine dorpspleintje. In de verte zagen ze het rovershol van de duivel liggen, mooi van verre maar verre van mooi! Een rovershol met deuren en vensters genoeg, maar deze werden niet of nauwelijks gebruikt, want ... gaten genoeg in de pannendaken... Op een gegeven moment vloog Geraard de Duivel pijlrecht de lucht in, zo hoog mogelijk, om dan zijn 'vrachtje' te lossen, hij wou zich definitief ontdoen van de zware ballast die hij nu al enkele jaren meesleurde. Als duivel was hij heel wat gewoon maar dit mormel maakte hem het leven tot een ware hel! De bedrieger bedrogen... Toen hij hoog genoeg gekomen was gaf hij Bette de heks een stomp en ze zoefde als een komeet terug naar de aarde. De heks - in alle staten want dit had ze nooit kunnen bevroeden - werd doodsbang en brulde de meest wrede verwensingen die je je maar kan indenken... Intussen ziet ze in een flits heel haar leven aan zich voorbij vliegen, al dat bedrog en al die leugens, al die moeite, allemaal voor niets! Gelukkig kon ze door middel van het uitstrekken van haar voddekleren haar val wat breken en zoefde ze recht naar de diepe gracht rond het kerkhof zodat ze enkel een paar van haar oude knoken brak. En gelukkig voor haar : krakende wagens lopen het langst...
Wat er daarna met de heks gebeurd is blijft voor de brave dorpelingen een groot raadsel... Het is immers ook al zo lang geleden. Maar de volksoverlevering - men vertelde het verhaal door van generatie op generatie - zorgt er voor dat men ook vandaag nog steeds op zijn hoede is voor van dat soort van 'valse trapen'.
Soms gaat het gerucht dat Bette Blaere teruggekeerd is in het dorp, vermomd als een oude dikke boerin zou ze soms nog rondlopen in het altijd vredige dorpje. Ze probeert zich zo goed mogelijk te integreren om niet al te veel op te vallen. Zo knapt ze soms een oud veldkapelletje op of gaat ze heel devoot bidden in de kerk... Ook wordt ze soms gespot aan de kust waar ze ergens nog een krocht zou hebben...
Dus als Bette nog niet dood is dan leeft ze nu nog...
Misschien is het wel deze heks, lijkend op een oude kraai, die men vandaag in Kaaskerke opmerkte...
Enkele toeschouwers in het dorpje namen foto's maar die mislukten allemaal (ja wat wil je?), dus maakten ze een tekening van de toverkol. Wie kent haar of wie heeft haar elders opgemerkt? Laat het mij gerust weten!
Tot slotte nog deze bemerking : alle gelijkenissen die er zouden kunnen zijn met bestaande personen berusten louter op toeval!
