Na een lekker ontbijt vertrekken we naar Firenze, het is zo'n 60 km rijden vanaf ons hotel.  We worden afgezet boven op een heuvel vanwaar we een adembenemend zicht hebben op de hele stad met de mooie met winkeltjes bebouwde brug 'Ponte Vecchio' over de Arno. Het is werkelijk snikheet en we dalen de heuvel af over steile tarmacpaadjes.  De dame met de pausmobiel met verwarde echtgenoot werden heel subtiel kilometers lager, op de begane grond, wandelen gestuurd (...), ze moeten gewoon het voetpad langs de Arno volgen tot aan een brug nabij de Ponte Vecchio.  Na de lange afdaling zijn de Hell's Angels gelukkig op post. 



                       De Duomo.    Ponte Vecchio.


We bezoeken eerst de linkeroever.  Met het grote paleis dat ooit eigendom was van de familie de Medici waarvan de hele binnenkant volhangt met prachtige schilderijen.  Daarna naar een mooie kerk en terug naar de Ponte Vecchio.  Dan naar het oude centrum met de prachtige Duomo of kathedraal, met mooie met kleurmarmeren beklede gevels en toren.  In de Dom hangt een prachtig schilderij van Dante waarop je duidelijk de kathedraaltoren ziet.  De losstaande doopkapel, sterk lijkend op deze van Pisa, is vooral mooi aan de buitenkant.  Binnenin niet zo spectaculair, met uitzondering dan van het mooie praalgraf van tegenpaus Johannes XXIII.

San Lorenzo : rare stenen voorgevel, enkele praalgraven.  Hiernaast een grote binnentuin met tientallen grafplaten aan de muren. De crypte bevat een praalgraf en heel wat kerkschatten waaronder werkelijk imposante reliekschrijnen.  Oa van apostel Barnabas en zeker een dertigtal andere reliekhouders waarvan sommigen dateren uit de 15e eeuw.



      Graf van tegenpaus Johannes XXIII, in de Doopkapel.


Zelf ben ik enorm gefascineerd door relieken.  Het zijn overblijfselen van heiligen waarvan een bijzondere kracht uitgaat.  Deze mensen stonden een flink stuk dichter bij God dan wijzelf en kunnen voorsprekers zijn bij Hem.  Natuurlijk is het ook zo dat heel wat relieken vervalst zijn, maar het bijzonderste is dat ze de mens aanzetten tot een beter leven, de heiligen zelf moeten immers niet aanbeden worden, in feite zijn het enkel tussenpersonen tussen ons en God.

Het valt op dat er bijna overal moet betaald worden als je een mooi monument wil bezoeken, alles samengerekend zullen die me zeker 200 euro kosten maar het loont telkens echt de moeite.  Ik kan me goed voorstellen dat het openstellen van deze gebouwen (personeel en onderhoud) handenvol geld kost.

Firenze is de stad van de mode, heel wat ontwerpers hebben hier hun stek.  Op straat echter zie ik niet zo veel extravagante kledij.  Wel valt het op dat Italianen wel altijd heel netjes gekleed zijn.  Er zijn veel mooie modewinkels, parfumerieën enz. maar dat is niet echt mijn ding.  Dicht bij de Dom bezoek ik een souvenirwinkel annex museum.  Mijn tasje met drank en brochures moet door een koker om te controleren op wapens of zo.

Nadat ik de meest belangrijke dingen bekeken heb trek ik terug over de Arno naar de linkeroever (dit is de linkerkant van de rivier als je stroomafwaarts kijkt).  Hier zijn enkele tientallen zaken van antiquairs, brocanteurs en ambachtslieden.  Vele winkeltjes zijn gesloten, het is immers maandag.  Velen sluiten ook urenlang tijdens de namiddag, wat heel vervelend is natuurlijk.  Ik kijk dan maar in de vitrines en zie er niet echt spectculaire dingen.  Veel nep en namaakantiek ook, bv. houten engelen. Opvallend veel schilderijen.  Uiteindelijk waren maar twee winkels open.  Eerst een soort brocantezaak, allemaal rotzooi, maar met een flink prijskaartje.  Bv.  een lelijk koperen kandelaartje dat in Vlaanderen nog geen 5 euro waard is kost er 220 eurootjes.  Belachelijk gewoon.  Dan nog een antiekzaak waar men voor een klein schilderijtje op paneel (Moeder des Smarten, 15 op 20 cm) 3000 euro vraagt voor iets dat nog geen 200 euro waard is.  Ik heb de flauwe indruk dat men hier weinig moeite doet om mooie dingen te zoeken voor de winkel, ik kan echt niet geloven dat in zo'n grote en oude stad geen deftige antiek te vinden is...  Een grote bende luiaards???  Ik ben beschaamd in hun plaats.  In de vele kleine straatjes vind ik enkele ateliers van oa een vioolbouwer, een gitaarmaker, schrijnwerkers en meubelmakers.  Ook vele kleine pizzeria's.  Als je in de nauwe straatjes naar boven kijkt zie je hier en daar de was hangen, de propere was welteverstaan.  Alles wordt opgehangen aan waslijnen die men via katrolletjes kan doen bewegen en op die manier vanuit één vensterraam de hele gevel volhangen met de te drogen kledingstukken.  Vind ik leuk.

Ik ben zo gefascineerd door al deze zaken dat ik ... vergeet te eten!!!  Ik zoek een tafeltje op een terras rechtover het reeds vermelde paleis van de Medici en krijg er na lang wachten een lekkere spaghetti met tomatensaus.  Niet slecht maar zeker ook niet speciaal ook al staat op de menukaart dat de saus gemaakt is van verse tomaten... maar we zijn in Italië en we moeten de plaatselijke kost eten.   Stilaan wordt het tijd om de verzamelplaats op te zoeken en ik keer terug richting Arno.  In de Guicciardinistraat bezoek ik de St-Felicitaskerk.  Boven het hoogkoor een groot wapenschild van de familie Guicciardine, deze familie ken ik van de mooie atlassen die een naamgenoot maakte in de 16e eeuw.  In de vloer van de kerk steken tientallen kleine witte ovale marmeren grafsteentjes, zonder tekst behalve een nummer.  Een jongeman die wat aan het schoonmaken was vertelt me dat daar de vrouwelijke telgen van de familie Guicciardini begraven werden.   Vreemd hoor.   Rechts achteraan de kerk zit een dame van rond de 60 jaren me met venijnige gemene oogjes aan te staren.  Ik voel me echt beroerd en beloerd en bekijk haar wat aandachtiger...  net Agnes Pandy ...  misschien vond zij na het plotselinge einde van haar stage in de bibliotheek van Knokke-Heist hier een nieuwe stek.  Dat plotselinge einde van haar 'werk' in Knokke kwam er nadat de media weet kreeg van haar stage.  Toen ik via de media hoorde dat die kindermoordenares zich  in mijn vorige werkplaats bevond nam ik onmiddellijk contact op met een vroegere collega.  Ik maande haar aan om voorzichtig te zijn en niet van de koffie te drinken in de keuken want er kon wel eens oplosmiddel in gegoten zijn.  Dat mens was immers niet aan haar proefstuk toe... en met zulk volk ben je er gelegen voor je het beseft.                                                                                                                       
                                                                                                     
Daarna terug naar het hotel voor het avondeten.  Keiharde broodjes, je kan er mee voetballen of een venster ingooien.  Gelukkig is de binnenkant wat zachter, om hier van te eten moet je echt een tandje bijzetten (niet eenvoudig voor wie een vals gebit meezeult).  Verder een groot buffet van groenten (brocolli, sla, timaat, kleine platte uitjes, rode biet, mais, ...) met verschillende soorten olijfolie.  Zeer zeer lekker.  Dan weer een portie van die oersaaie en weinig smaakvolle pasta ('pennen' dit keer) met wat saus.  Weeral...  niet slecht maar ook niet slecht, we moeten toch ergens onze hemel mee verdienen.  Daarna nog twee schelletjes vlees met wat saus en dan het dessert.