Ik vind gedachtenissen van mensen die ik goed gekend heb, oa van een dame uit St-Pieters bij Brugge, jarenlang bezocht ik haar elke week toen ik aan het grootseminarie studeerde.  Ook toen ze minder mobiel werd en verhuisde naar het rusthuis Ter Potterie, vlakbij het seminarie.  Ook van een buurman van mijn grootmoeder uit Veurne, blijkbaar ook al overleden.  En van een man uit Oostende, die ik jarenlang kende als mede-amateurgenealoog, ik zag hem al jaren niet meer maar wist niet dat hij overleden was. 

Veel bidprentjes van kinderen en jongeren.  Jongeren die zelfmoord pleegden, maar meestal staat de doodsoorzaak er niet letterlijk te lezen.  Vaak staat 'plots thuis overleden'.  Eén keer staat er 'bewust gekozen om uit het leven te stappen', héél dapper om zoiets neer te schrijven, het leed is immers al erg genoeg zonder het nog eens expliciet te vermelden.  Af en toe weet ik hoe de vork in de steel zit omdat de dame die deze verzameling samenstelde soms in potlood de doodsoorzaak vermeldde.  Heel vaak zocht ze ook het krantenartikel op en voegde het bij de gedachtenis.  Een aantal jongeren overleed op reis : hotelbrand, treinongeval, vliegtuigcrash, verongelukt op ijspiste of tijdens bergbeklimming, verdronken in zee tijdens de vakantie, enz.

Veel verkeersongevallen natuurlijk, opvallend veel meer dan nu.  Immers vandaag zijn vele gevaarlijke verkeerskruispunten veiliger gemaakt, moet men trager rijden dan vroeger en zijn de auto's veiliger gebouwd.

Ongelukken met dieren : dodelijke trap van een paard, wespensteken.

Familiedrama's : moord zoals landbouwer Roger Kerckaert uit Oostkamp, pannenkokenbakker Lef... uit Pervijze, dierenarts en inspecteur Karel VanNoppen, de slachtoffers van Dutroux...  Of een boerin uit Oudekapelle die zelfmoord pleegde uit wanhoop, uit vrees voor de onzekere toekomst voor het landbouwbedrijf van haar en haar man en kindjes...

Werkongevallen op bouwwerven, klusjes op dak thuis, val onder tractor, ...

(wordt vervolgd)

Enkele bidprentjes vallen op omdat de tekst en foto elk jaar nog in de krant komt, soms 20 jaar na het overlijden. Bv. Serge Marysael, vakbondafgevaardigde die in 1993 in Brugge verongelukte tijdens een betoging.  Of Kris Debaenst uit Veurne, een jongen die ik kende van op school en van tijdens de zondagsmis te Veurne, zo'n dertig jaar geleden overleed hij als gevolg van een beenderziekte, hij was nauwelijks een jaar ouder dan mij.  Of twee broers die verongelukten te Veurne, tijdens het leegmaken van beerputten op een hoeve, de nagedachtenis aan deze drie personen wordt in ere gehouden door een jaarlijkse aankondiging in de krant, het ontroert me telkens opnieuw.