Afgelopen zondag was er weer de grote rommelmarkt in Kemmel. Eigenlijk wou ik ditmaal niet zo ver gan lopen en wilde me inschrijven voor de markt in Sint-Michiels hier bij Brugge. Maar daar werd mijn aanvraag afgewimpeld want ze willen daar geen handelaars!!! Dat is toch de omgekeerde wereld he : handelaars die geen handel mogen drijven! Ik antwoordde dat er op die rommelmarkt tientallen handelaars staan, hetzij handelaars in hoofdberoep of in bijberoep. Het mens vroeg me naar namen van die mensen maar ik zei dat ik geen nummertje 'namen noemen' wilde opvoeren en dat ze het maar zelf moest uitzoeken he. Ze willen dan mooi materiaal op hun markt en wie dan een serieuze inspanning wil leveren wordt geweerd...
Maar ja, ik belde dan maar naar Kemmel en daar kreeg ik meteen een mooi plaatsje aangeboden, pal middenin het kilometerlange parcours, op de baan tussen Ieper en Kemmel. En voor de prijs moet je het niet laten : 16 eurootjes voor tien meter stand, en de auto kan bij de stand staan. Gegarandeerd ook een paar tienduizend bezoekers van overal : massa's Nederlanders natuurlijk want die vinden in hun eigen land geen deftig of betaalbare rommel. Ook veel Fransen, wat Engelsen en zelfs een paar Chinezen.
Vele tientallen bekenden passeerden de revue, of beter mijn stand. Vele verzamelaars en opkopers die ik soms al jaren niet meer gezien had, sommigen ken ik al dertig jaar of meer... de meesten zijn natuurlijk ferm verouderd, sommigen lopen met krukken of vlammen voorbij in elektrische karretjes. Ook enkele nozems die met fietsen overal de eerste bij willen zijn, eentje is nogal gekend voor zijn lange vingers. Maar je ziet hem gelukkig van ver aan komen, met zijn roodblauwe grote bijna haarloze kop. Of je hoort zijn agressieve schelle stem van tientallen meters ver... handig hoor dan kan je tijdig je voorzorgsmaatregelen treffen he. Dan een bleutje die ik veel te veel zie eigenlijk, zowel op rommelmarkten als op mooie antiekbeurzen. Hij probeert me wat na te apen door allerlei beelden op te kopen en denkt dan dat ik op hem jaloers zou worden. Maar niets is minder waar natuurlijk, als hij zijn kot met brol wil vullen moet hij dat maar doen he, ik heb hem nochtans heel goed uitgelegd wat hij moet aankopen om wat succes te boeken. Maar als de uil niet hoort en wil... Tot mijn groot jolijt zie ik hem passeren met een grote koperen pot om konfituur te maken, echt, hij komt jaren ten achter... wedden dat hij die pot nog heeft staan binnen twintig jaar? Ondertussen zal hij zijn lieve stiefmama wel aan het werk zetten zodat ze voor haar nieuwe zoon, meneer de krekel, de rest van de zomer nog confituur kan maken. Zodat meneer de krekel, wanneer het straks gaat winteren, toch nog elke dat zijn buikje rond kan smullen. In de Westhoek noemen ze zo'n gast een 'taarteklaai' of nog beter een 'kerkuil' (let op het woord...).
Het circuit was zeker tien kilometer lang, dus twintig kilometer standen, eigenlijk bijna niet te doen, zeker niet voor oudere mensen. Heel wat handelaars deden bij mij hun beklag dat ze niets of zo goed als niets hadden gevonden. Dat de rommelmarkten niet meer rendeerden. Dat ze er de brui zouden aan geven... Tja, misschien moeten de organisatoren wat selectiever zijn he, bv. verbod om nieuwe waren mee te brengen en vooral verbod tot verkoop van oude kledij. Er geen 'schlunse markt' van maken. Of hogere deelnameprijzen vragen zodat men verplicht is om meer kwaliteit mee te brengen.
Zelf had ik door omstandigheden niet zo veel boeken mee, wat ik wel spijtig vond, maar achteraf gezien was dat niet zo erg want er waren relatief weinig boekenliefhebbers. En blijkbaar hadden de meeste bezoekers de 'plaag van Kemmel gevangen', de Kemmelnaars worden immers 'Kemmelsae Gapers' genoemd...
Doordat er zoveel bekenden rondliepen heb ik me geen moment verveeld. Velen kwamen een babbeltje slaan met mij en ik vernam op die manier weer heel wat nieuws over kennissen en familieleden...
Na een lange dag keerde ik tevreden naar huis terug.
