Over muizenissen gesproken... spannende avonturen op beurs in Namen
Elk jaar is er in de expo van Namen een grote beurs met antiek en mooie brocante. Dit jaar aangevuld met een beurs met moderne kunst. Een mooie combinatie van twee heel verschillende zaken. En voor al meer bezoekers voor twee beurzen. Eén ticketje gaf toegang tot de twee beurzen.
Donderdag werd alles uitgeladen en opgesteld. Daar het zinloos is de verwarming aan te 'zetten' als de poorten openstaan om auto's en vrachtwagens binnen te laten was het erg koud tijdens het opstellen van de stand.
Zowat alle standhouders ken ik van andere beurzen te Ciney en Doornik. Eigenlijk geen echte antiquairs, wel heel wat brocanteurs en mensen die als bijberoep van alles en nog wat verkopen. Ik denk dat velen van deze laatsten wel wat graag volledig zelfstandig zouden werken maar bang zijn (terecht!) dat ze daar niet van zouden kunnen leven. Handelaar zijn en daarvan leven is niet enkel wat oude rommel opkopen en dan weer verkopen. Neen, je moet er echt goed in zijn, er veel tijd in stoppen en aan voldoende materiaal kunnen komen. En ook verkopen gaat niet van zelf, het is een beetje een gave denk ik.
Onder de standhouders zijn er enkele Nederlanders. Ze vormen op de markten steeds letterlijk één blok. Ze stellen hun standen rug aan rug, en zij aan zij op. Ze verkopen allerlei opzet, meubels, verlichtingsartikelen zoals lusters, enz. Altijd maken ze veel plezier, ook als de verkoop niet echt meezit (zoals maar al te vaak het geval is de laatste tijden...). Ook zijn er wat zigeuners. Ze verkopen tapijten en bronzen beelden. Veel mensen betrouwen die typen niet echt want er zijn er maar al te veel die nep en namaak verkopen... Je hoort de gekste dingen vertellen. Een koppeltje dat een stand dicht bij die van mij had zouden van Luxemburgse afkomst zijn. Ze spreken een raar taaltje, het is soms moeilijk om alles meteen te begrijpen als ze weer eens komen babbelen. Eigenlijk hebben ze geen echt mooie stukken mee maar alles is heel mooi gepresenteerd. Als je ook maar een halve blik werpt op hun materiaal krijg je meteen een heel verhaal voorgeschoteld en dan is het moeilijk om er onder uit te muizen zonder aankoop...
Van muizen gesproken... deze beurs had ik wat last van muizenissen... Op hotel neem ik ruimschoots de tijd om uitgebreid te ontbijten voor ik naar de beurs vertrek. De rest van de dag heb ik eigenlijk niet zoveel meer nodig, ik heb enkel wat koekjes en zo mee, als tussendoortjes. De eerste dag van de beurs, vrijdag dus, wilde ik na de middag een chacha eten, kwestie van niet uit te hongeren. Groot was echter mijn verbazing toen ik tot de vaststelling kwam dat iets of iemand mij voorgeweest was. Ik meende trouwens iets zachts en beweeglijks gevoeld te hebben in de plastic tas waar ik dat snoepgoed uitgehaald had... Ja dus, een muis! Zo'n een roste huismuis of hoe noem je dat? Het beestje nam de benen (of moet ik zeggen 'poten'). Ik alarmeerde onmiddellijk de buren die verschrikt hun eten controleerden op soortgenoten van mijn bezoeker/bezoekster. Het kleine knaagbeest knabbelde een grote hoek van die chacha op, ook het omhulsel was verdwenen. Toen ik een werknemer van Namur Expo confronteerde met mijn muizenissen, lachte hij eens en zei 'Désolé, het spijt me maar ik kan daar echt niets aan doen'. Wat ongetwijfeld waar was... Wellicht verplaatsen deze beesten zich in de kabelgoten, goten in de betonvloer waar electrische kabels kunnen gelegd worden voor de standhouders.
De bezoekers. Enkele antiquairs waaronder enkele goeie vrienden. Ook heel wat verzamelaars uit Vlaanderen en Walenland, uit Frankrijk, Duitsland en Nederland. Ook enkele ambetanterikken die altijd komen zeuren en zagen. Een paar Bruggelingen belden me op om te vragen of het 'de moeite was om naar Namen te komen' waarop ik hen verzekerde geen moeite te moeten doen... Heel veel volk kwam er niet en een puur zei me dat het allemaal 'slecht' volk was, mensen die niet komen om te kopen maar om te kijken en zich bezig te houden... Ik vrees een beetje dat mijn buurman, die toch al veertig jaar in het vak zit, wat meer ervaring en mensenkennis heeft dan ik, en het bij het rechte eind heeft.
Dus niet veel verkoop. Gelukkig was ik al spoedig uit de kosten want deze beurs kost toch een aardige duit. Maar... veel meer gebeurde er niet meer zaterdag en vandaag zondag... Volgens mij hebben de mensen wel geld genoeg maar ze geven het moeilijk uit. Ze zijn overdreven voorzichtig en spaarzaam geworden. Een uitdaging dus om toch verder te doen!
