Het voorbije weekend was er weer de jaarlijkse antiquarenbeurs in Mechelen.  Het is de enige in zijn soort in ons land.  Altijd heel gezellig met deelnemers uit Nederland, Duitsland, Vlaanderen, Wallonië en Frankrijk.  Sommige collega's zie ik slechts één maal per jaar, daar in Mechelen.

Als je op de binnenkoer van het cultureel centrum staat zie je de immense toren van de Sint-Romboutskathedraal voor je opdoemen.  En dan die mooie beiaard die mooie liedjes speelt om het kwartier.  Zalig!

Het uitpakken verloopt vlot want de deelnemers komen niet allen tergelijkertijd.  Het koor van de voormalige minderbroederskerk is afgesloten zodat de standhouders die normaal in het koor staan nu in de brede gang een plaatsje krijgen.  Iedereen hoopt op een geslaagde beurs dit weekend.

Vrijdag om 14u00 start de beurs.  Wat eerder, in de voormiddag, komt een man binnen met een lieve hond.  Wij kijken even op, want op dit uur verwachten we nog geen kat... laat staan een hond.  Bij nader toezien blijkt het een blinde te zijn met zijn geleidehond.  Ik - positief ingesteld als altijd - bedenk dat hij misschien op zoek is naar oude brailleboeken...  maar ik weet bij God niet hoe lang die al bestaan en of er notabene iemand is die zoiets meeheeft...  Al gauw geeft de man te kennen dat hij gewoon zijn hond even uitlaat...  Pech natuurlijk voor ons maar dit voorval geeft ons goede hoop : iedereen zal ons vinden, zelfs wie blind is...

Er is redelijk wat volk maar niemand blijkt gehaast om een 'koop' te doen.  Of zoals men in Nederland zegt : de 'gretigheid' is zoek.  Heel wat bezoekers geven forfait omdat men slecht weer voorspelde.  Andere mensen zijn niet langer geïnteresseerd in aankopen.  Ze komen prijzen vragen en achten zich dan heel gelukkig met de volgende bemerking : 'Ik wist niet dat ik zo rijk was!' of : 'Het wordt tijd dat ik zelf begin te verkopen (uit de eigen collectie)'.   Van enkele bezoekers weet ik dat ze enkel komen om boeken te bepotelen, ik probeer ze dan ook wat te ontmoedigen, ervoor te zorgen dat ze geen vodden maken... 

Gelukkig mag ik de eerste dag een goede klant verwelkomen die er voor zorgt dat ik voor een groot deel uit de kosten ben.  Op zaterdag is er minder interesse.  Ik zie hoe langer hoe meer oude mannetjes passeren die zich enkel wat komen warmen.  Op zondag is er wat meer verkoop, vooral naar het einde van de beurs toe.  Enkelen die vrijdag en zaterdag beloofden terug te keren stuurden hun kat, heel fraai is dat!  Op het einde van de beurs ben ik redelijk tevreden, ik hoop wat nieuwe klanten te mogen verwelkomen in Brugge.  We zullen immers zien zei de blinde!