Vorig jaar kon je deze run eerder een trail noemen: 13 km over meestal onverharde ondergrond en ik herinner me ook de stevige wind en de nodige hoogtemeters, die het allemaal nog wat zwaarder maakten. Deze keer wat minder wind, maar ook een graad of 5 frisser dan toen (8°, nu). Ook de afstand was ingekort met 3 km en op de site werd beloofd dat er nog slechts 20% onverhard zou zijn. Dat viel achteraf nogal tegen want we moesten alweer lange stukken door de velden klieven. 
De eerste kilometers verliepen nog behoorlijk, maar na 3 km ging de snelheid er helemaal uit op een smalle passage bergaf, waar even moest gewandeld worden. Een mooi parcours (dat wel!), maar de veldwegen volgden elkaar op met als zwaarste stukken: een grasveld (met tegenwind) en een lange - en bij wijlen vettige - klim na 7 km. Gelukkig evolueerden de laatste twee kilometers terug bergaf en die gingen als een tierelier (3:55/km). Zodoende krikte ik mijn algemeen gemiddelde alsnog omhoog naar 4:12/km (liefst 30 sec./km sneller dan de editie van 2023!) en werd 1ste M65 (29ste algemeen). Daar mocht ik dus dik tevreden over zijn, want met 96 hoogtemeters en veel veldweg was dit helemaal mijn ding niet.  Ook mijn linkerhiel deed het perfect, dus kan een mens achteraf des te meer genieten van zijn biertje. De ene keer zit je in het Wouter Weylandt stadion in Gentbrugge en de volgende keer in de voetbalkantine van FC De Zwaluw Vechmaal. Die variatie maakt de recreatieve loopsport zo interessant.