De Ambiorix run staat bijna elk jaar op mijn planning, ik miste slechts 2 edities: de allereerste en 3 jaar geleden -> toen was ik geblesseerd. Daar mijn conditie precies in stijgende lijn gaat en ik weektotalen van 100 km best goed verteer, was ik benieuwd hoe ik zou presteren op een zware omloop, zoals deze. De opwarming, voormiddag, verliep zeer goed en de omstandigheden waren praktisch ideaal, ondanks tamelijk wat wind.  
Zoals meestal verliep de eerste km niet zo vlot, maar daarna bolde het prima ondanks enkele serieuze kuitenbijters. Het parcours was blijkbaar iets gewijzigd in vergelijking met de vorige jaren : volgens Strava 250 meter korter en 1 beklimming minder. Ik kon steeds de derde dame (Julie) in het vizier houden, dus ik wist dat ik goed bezig was. Ik moet op mijn leeftijd geen jonge vrouwen meer achterna lopen, maar zij is voor mij wel een ijkpunt op dergelijke 10 km-wedstrijden. Ik bleef gas geven, liep dichtbij de 4 min./km en kon nog wat naderen op Julie. Ik finishte in 41:30 als 1ste M55 (29/100 alg.) zowaar! Meteen mijn snelste wedstrijd, dit jaar en bijna 3 minuten sneller dan vorig jaar. Zelfs rekening houdende met de iets kortere en minder zware omloop, was dit weer een optsteker van formaat. Redenen genoeg om mezelf achteraf te belonen met enkele biertjes, genaamd "Ambiorox". Als prijs kreeg ik nog eens 4 flesjes bier: zo kunnen we het alcohol gehalte wat op peil houden, want de innerlijke mens mag ook ontsmet worden.

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik nog eens aan een Vlaams kampioenschap Halve Marathon deelnam ( in Torhout, 2017). Hamont is ideaal om een scherpe tijd neer te zetten, ik liep er mijn persoonlijk record op de Halve precies 15 jaar geleden (1u16:04). Twee jaar geleden werd ik er al eens Limburgs kampioen en dat was ook vandaag de bedoeling, en als het even kon ook een podiumplaats Vlaams. Sinds 1993 was ik vele malen present in Hamont-Achel, al deed ik er aanvankelijk meestal de 12 km. 
Veel deelnemers (505), heel wat bekende gezichten en een perfect weertje: meer was niet nodig om er een loopfeest van te maken. Blijkbaar heb ik de vorige dagen goed getaperd, want het gevoel zat direct goed en ik liep de eerste kilometers aan een tempo van zowat 4:10/km. Meestal haal ik dat zelfs niet eens op 10 km-wedstrijden, de laatste tijd. Twee collega-65 plussers liepen al direct van me weg tot ze uit het zicht verdwenen waren. Ik hield mijn tempo perfect aan en na zowat 12 a 13 km doemde de 2de M65 terug op in de verte. Beetje bij beetje naderde ik, om hem op goed 3 km van de meet voorbij te steken. Meteen daarna kreeg ik zelfs de koploper in de mot, maar hij mij ook en ondanks ik mijn tempo verhoogde en een moordend tempo erop nahield: ik kwam geen meter dichter! Finaal strandde ik op slechts 9 seconden van het Goud. Het is geen schande om de duimen te leggen tegen de regerend Europees kampioen marathon, dus Zilver was voor mij het maximaal haalbare. Even later mocht ik opnieuw het podium op als Limburgs kampioen. Ook over mijn eindtijd (1u29:53) mag ik niet klagen. Liefst 4,5 minuut sneller dan mijn vorige "Halve", in Ell vorig jaar en liefst 7 minuten sneller dan 2 jaar geleden in Hamont, maar toen was het wel 32°warm. Dus daar zit, zelfs op mijn leeftijd, precies nog progressie in.

Het was de eerste keer dat ik deelnam aan deze wedstrijd, en allicht ook de laatste keer, maar daarover zodadelijk meer. Benieuwd hoe mijn gestel zou reageren na die 10 km van gisteren, wetende dat Borgloon alles behalve vlak is. Achteraf zou blijken het parcours, met zijn 104 hoogtemeters, de op 1 na zwaarste 10 km-wedstrijd van het jaar was (enkel Vechmaal was nog zwaarder). Het was bovendien warm, de temperatuur schurkte aan tegen de 30°, ook al was de start om 11u15.
Twee rondes van 5 km, inclusief 2 lange klimmen per ronde. Het parcours was saai, met ondermeer een stuk langs de grote weg Tongeren-Sint Truiden, dat bovendien zowat 2 km omhoog ging. Dat was ook het geval vlak na de start, waardoor het zowat 800 meter "stoempen" was. Ondanks alles haalde ik toch nog een behoorlijk gemiddelde (4:15/km), maar in de tweede ronde liep ik bijna verkeerd omdat de nadars niet goed geplaatst stonden. Dat gebeurde ook net voor de finish, die bijna niet zichtbaar opgesteld stond: net na een bocht met twee vlagjes. Zonder het te merken was ik de finish gepasseerd, en als men toen niet had geroepen dat ik moest stoppen, was ik nu nog altijd aan het lopen.... Ik werd 1ste M60 in 44:23 (22/83 alg.), zelfs 2de M50! Daar was blijkbaar een podium voor, maar ik had er mijn buik van vol en vertrok direct naar huis. Een 30-tal km op de fiets om alles wat te laten bezinken vooraleer onze "familie-barbecue" van start ging.

Twee jaar geleden liep ik nog eens een Pk 10 duizend meter op de piste, en toen vond dat ook toevallig plaats in Lommel. Ofschoon ik er al enkele keren liep, moesten we toch tamelijk lang zoeken om die piste te vinden! De Gps stuurde ons zowat alle kanten op. Het gevolg was dat we er rijkelijk laat arriveerden en van veel opwarmen niet veel sprake was. Nu, dat was niet zo'n groot probleem, want met 24° was het al redelijk warm.  
Niet veel deelnemers: iedere loper was namelijk de enige in zijn categorie, dus kon ik alleen maar van mezelf verliezen. Maar ik ging vooral voor een goede tijd (liefst iets onder de 41 minuten), en vooral beter dan wat ik op het BK neerzette in juni (41:57). Niet alleen de warmte, ook een strak windje op de aankomststrook vormde een hinderpaal. Toch zat het gevoel goed, ondanks het feit dat de benen niet al te fris aanvoelden. Ik liep een zeer vlak tempo en zette, net als in Duffel, een negative split van 10" neer. Uiteindelijk finishte ik als Limburgs kampioen M65 in 41:38, 19 seconden sneller dan op het BK. Met deze eindtijd zou ik daar op het podium gestaan hebben.... Hier hou ik in elk geval een goed gevoel aan over.

Deze wedstrijd werd nog nooit in de voormiddag geprogrammeerd, zo lang ik er aan deelneem (en dat is ondertussen toch al 28 keer!). Nu is dat niet zo'n probleem als je vroeg genoeg ontbijt en de andere ochtendrituelen tijdig vervult. Ik had bovendien ook mijn dagelijkse portie water wat later naar binnen gewerkt, zodat ik om 11u met een redelijk volle maag aan de start stond. 
Ondanks de vlakke omloop bolde het in de eerste kilometers voor geen meter. Wegens werkzaamheden was het parcours iets anders uitgetekend, waardoor er een extra strook onverhard in voorkwam. Drie plaatselijke rondes waarvan ongeveer de helft veldwegen kregen we voor de voeten. Ik liep nooit vlot, toch zag ik de nummers 1 & 2 van mijn categorie steeds voor me uit lopen. Mijn slappe benen en klotsende maag verhinderden niet dat ik alsnog dichter & dichter kwam. De laatste km liep ik zelfs nog aan 4:07/km, maar ik strandde toch nog op de 3de plek, op respectievelijk 18 en 14 seconden achter Danny en Ludo (34/84 algemeen). Over mijn eindtijd van 42:18 mag ik niet klagen en al zeker mag ik tevreden zijn omdat mijn hielspoor me alweer geen parten speelde. Tot haar eigen grote verbazing mocht dochter Queeny als 2de seniore het podium op. Sharon deed het ook lang niet slecht met 57:29. 

De Vostertfeesten in Bree is een festivalletje voor de ouden van dagen (& ook jongeren) met optredens van pop & rockgroepen uit de jaren stillekes en tribute bands. Wij plegen daar al eens naartoe te gaan om te genieten van muziek van de sixties en seventies. Zo ook gisteren en dat ging gepaard met nogal wat biertjes, maar we waren niet te laat gebleven en nog voor 22u thuis. 
Dat feestje zat toch nog wat in mijn systeem: niet zozeer de pintjes, wel het rechtstaan voelde ik nog. Daarom niet te hevig gestart en eerste kilometers wat afgewacht. Zoals dikwijls begon alles na verloop van tijd wat soepeler te draaien, ondanks het niet-lichtlopend parcours (incl. de Oetersloven berg!). Tegen het einde van de eerste ronde raakte ik met mijn klok een tak in een plantage. Het ritme ging er wat uit om mijn Polar terug op te starten. Maar de tweede ronde vond ik mezelf ronduit sterk lopen en ik eindigde weer als 3de M65 (27/73 algemeen) in 43:01. Ook nu weer sneller dan vorig jaar, namelijk 6 sec. Ook 18 sec. minder dan twee jaar geleden! Met een gemiddelde van 4:13 per km liep ik mijn 4 snelste wedstrijd van het jaar.... en dat na al dat "gevosterfeest"!

Derde wedstrijd op 6 dagen, opnieuw een zwaar parcours en alweer warm (30°). Ziedaar de ingrediënten voor de 11de manche van het Helpshop criterium. Ik heb echter 3 wedstrijden van dit criterium geskipt (Wellen, Nieuwerkerken en Aalst), zodat een top 3 plaats in de eindrangschikking er misschien niet zal inzitten. 
Om een snelle tijd te lopen moet je niet in het piepkleine Elst zijn, want van bij de start loopt het bergop en voor je het weet ben je het dorp al uit! 1 dag per jaar is de bevolking meer dan verdubbeld, telkens als er een resem lopers neerstreiken. De 101 hoogtemeters hakten erin en mijn benen liepen al dadelijk vol. Het was pompen en(of) verzuipen want ik verteerde de klimmetjes maar moeizaam. Maar blijkbaar was ik niet de enige, want mijn positie was zeker niet minder t.o.v. de andere atleten, in vergelijking met vorige wedstrijden. Ik liep lange tijd maar zo'n 20 tal meter achter de 1ste M65 (Ludo) doch op t einde versnelde hij en finishte 44 seconden voor mij. Ik dus 2de (27/67 algemeen) in 44:23 -> liefst 1 min.8 sec. sneller dan vorig jaar! Ook maandag in Kozen liep ik een stuk sneller (1 min. 33 sec.). Ik wordt dus precies terug jonger :)

De startplaats van deze wedstrijd bevindt zich op 3 km van mijn huis. Een goede opwarming, zou je denken, maar we zijn toch met de auto naar daar gereden. Ik had namelijk thuis al 4,6 km opgewarmd, en dat verliep nogal moeizaam. 
De benen waren dus duidelijk niet hersteld van gisteren en ik zag er tegenop om de start te nemen (het was nog warm ook!) en kreeg zelfs buikpijn van de stress! Doch, eens de start was gegeven bolde prima, ondanks de eerste km die continu bergop liep (20 hoogtemeters). Niets geforceerd toen, ook omdat er geen ruimte was om iemand voorbij te steken. Maar na km 1 sloeg mijn turbo aan en kon ik wat atleten voorbij lopen. Nummer 1 en 2 van mijn categorie (Danny & Ludo) waren buiten bereik, maar ik was al lang content dat ik mijn tempo constant kon houden (ronde tijden: 22:48 en 22:53). Ik kon nog snedig eindigen ook, want de laatste 2 kilometers waren de snelsten (telkens 4:11, volgens Strava). Ik deed 45:41 over de bijna 11 km (gemiddeld 4:13/km), dus dit is zeer goed en al zeker na gisteren (al zeg ik het zelf...) en werd dus 3de M65 (38/95 algemeen). Dochters Sharon en Queeny eindigden samen in ruim 62 minuten. Opdracht volbracht, dus konden we met een gerust gemoed naar huis.

Sinds twee weken en een half dat we terug thuis zijn van onze vakantie in het Verre Oosten, zit ik al aan 91 loopkilometers, deze week. Op de drie weken dat we ginder waren, werkte ik een trainingske of 7 af, goed voor in totaal 50 km. Niet veel, maar net genoeg om een minimum aan conditie over te houden. Lopen moest daar rond 6 uur 's morgens gebeuren, anders was het te (tropisch) warm. Doch ook daaraan went het lichaam blijkbaar, want de laatste training (13,2 km) verliep nog het vlotste. 
Eens terug in België kon ik de draad algauw oppikken, zodat ik me klaar achtte voor de Tour van Spaen, met zijn 161 hoogtemeters veruit de zwaarste wedstrijd van het jaar. Bovendien was het al goed warm (26°), ook al vertrokken we voormiddag (10u). De benen waren zwaar en ik had een slechte nachtrust gehad, dus startte ik behouden om me zeker niet te pletter te lopen op de vele hellingen. Dat bleek een goeie taktiek want na 10 km begon ik me steeds beter te voelen. Na 11 a 12 km begon mijn linkerhiel wat op te spelen, maar ook dat beterde even later. Na de laatste & allerzwaarste klim (de Biestert!) kwam de opluchting want de finish was in zicht. Met een tijd van 1u14:44 eindigde ik zowaar als 1ste M60 (38/129 algemeen). Gezien de omstandigheden mogen we daar niet over klagen. Nu ga ik me (proberen) prepareren voor morgen in Kozen.

Deze Aterstoase (= "achter het station") jogging was de laatste wedstrijd vooraleer we, samen met bijna gans de familie, voor drie weken afreizen naar zuid-oost Azië, het thuisland van mijn echtgenote. Dus een reden te meer om er nog eens een lap op te geven, want morgen zitten we al op het vliegtuig. 
Sinds 2014 ben ik al van de partij op deze mooie run doorheen het natuurgebied "de Kevie". Ik voelde me op voorhand niet zo fris, al zou dat ook te maken kunnen hebben met de temperatuur (28°). Dat loom gevoel verdween echter zodra het startschot werd gegeven en het bolde vrij goed. Ik haalde wat atleten in, wat maakte dat ik de tweede ronde in de verste verte niemand meer voor me uit zag lopen. Mijn tempo zakte desondanks niet veel: slechts 13" trager dan de eerste ronde. Mijn linkerhiel deed het supergoed: alleen al dat is voor mij een overwinning waard. Ik werd uiteindelijk 2de M55 (!) en 23ste algemeen, in bijna 46 minuten. Maar 1 sec./km trager dan 2 jaar geleden, toen het precies even warm was. Het parcours was deze editie iets anders (start & aankomst niet meer op het grasveld), waardoor de afstand nu 200 meter langer was. Als prijs kreeg ik 4 flesjes bier, die ik wijselijk niet terplaatse soldaat had gemaakt. Nu hopen dat we op de Filipijnen de conditie een beetje kunnen onderhouden, ondanks de tropische warmte daar.