Ik heb het de laatste tijd zo druk gehad dat ik geen tijd vond om mijn blog dagelijks bij te houden. Daarom eventjes bijbenen nu...
In het paasweekend vertoefde ik een viertal dagen in de mooie Ardennen, in het buitenland dus. Ciney, waar er meer beesten rondlopen dan mensen, althans meestal. Op Goede Vrijdag installeerden honderden mensen zich met hun antiek en rommel in en rond de koeistallen van de veemarkt te Ciney. Ze konden kiezen voor drie lokaties.
De bezitters van mooie antiek konden een plaatsje krijgen binnenin het Expo-gebouw. Dit zijn de duurste plaatsen. Ik stond er vorig jaar één maal. Voordeel is dat je hoog en droog staat, en dat deze beurs vier uur eerder opengaat dan de rest. Dus grote kans dat je goed kan verkopen... als je niet te duur bent natuurlijk. En dat zullen sommigen geweten hebben, enkelen meenden immers TEFAF-prijzen te mogen hanteren. Ook op het voorplein rond het expogebouw stonden enkele tenten met standhouders. Door hun hoge prijzen kreeg je soms de indruk een permanente collectie te zien : het aanbod was nagenoeg idenditek hetzelfde als een half jaar geleden. Een tweede plaats is de overdekte veemarkt, de koeistallen dus. Normaal gezien moeten de standhouders wachten tot de veehandelaars alle koeien buitengejaagd hebben op hun vrachtwagens. Dan wordt de hele hal met hogedrukreinigers min of meer schoongemaakt. Daarna, meestal rond 11h00, kunnen de standhouders de koeistallen volproppen met hun waardevolle en minder waardevolle spulletjes. Dit alles in een fijne natuurlijke geur van koeien... maar als boerenzoon heb ik daar natuurlijk helemaal geen problemen mee. Je betaalt er 180 euro voor een stand van 4 meter, wat niet niks is. Maar toch veel goedkoper dan een plaatsje in de expo waar je al gauw 1200 euorootjes moet ophoesten... De derde plaats is lekker buiten in de gezonde buitenlucht, voor 150 euro krijg je twee parkeerplaatsen voor dierenvrachtwagens. Een mooi pleintje dus.
Om 10h00 begint dus de antiekbeurs boven, omstreeks de middag volgt de markt in de koeistallen. De bezoekers kunnen na betaling van tien euro enkel binnen in de antiekbeurs. Alle standhouders kunnen echter al vanaf de middag rondkijken in de koeistallen. Ik vind dit ook maar redelijk, zo krijgen de standhouders de kans om zelf zaken te kopen bij hun collega's. Eigenaardig is wel dat ik steeds enkele tientallen mensen zie rondlopen die géén standhouder zijn. Dit zijn meestal Ollanders die over de omheining klauteren, die dus met andere woorden door de mazen van het net glippen... Niet zo netjes dus maar sommige Ollanders deinzen nu eenmaal nergens voor terug. Enkelen van hen zijn klanten van mij dus ik knijp dan eventjes een oogje dicht, het is trouwens niet aan mij om de 'gendarm' uit te hangen. Trouwens, niet enkel onze Noorderburen zijn heel bedreven om ongezien binnen de omheining te geraken, het volgende illustreert dit. Toen ik rond 9h00 aariveerde zag ik iets bewegen boven op een heel hoog opgeworpen muur van aarde aan de achterzijde van het expogebouw. Plots zag ik twee mensen boven op die aardehopen lopen en in het afdalen verloor eentje het evenwicht en donderde met zijn tien geboden en onder luid getier naar beneden. Ook de ander verloor zijn evenwicht. Ik bleef verwonderd stilstaan en zag - met enig leedvermaak - twee mannen naderen, twee allochtonen die blijkbaar niet van plan waren om die tien euro entree te betalen. De ene was lichtgewond aan het voorhoofd, er sijpelde bloed op zijn kledij. De andere was ook zo zwart als een mol, door de aarde natuurlijk die aan zijn kleren kleefde. Blijkbaar ongezien glipten ze de toiletten van het expogebouw binnen en probeerden zich wat te fatsoeneren. Niemand durfde een aanmerking te maken, wij zijn allemaal 'bange blanke mannen'. Ze keken me uitdagend aan om een reactie uit te lokken bij mij, maar ik trok mijn wenkbrauwen op en wendde mijn blik af om hen niet op mijn dak te krijgen. Spoedig waren er nog een achttal vrienden bijgekomen, ik denk dat het zigeuners waren.
Om 14h00 stipt mochten alle standhouders buiten hun stand opstellen, op hetzelfde moment mochten alle bezoekers dit terrrein op en in de koeistallen. Een ware overrompeling om koopjes te vinden.
De eerste dag stond ik buiten en kon ik goed verkopen. Doordat de lucht heel dreigend zwart werd, vroeg ik de organisatoren om de volgende dagen binnen in de overdekte veemarkt te mogen staan zodat ik een dak boven het hoofd zou hebben. Tijdens vroegere edities moest ik immers al verschillende regen- en sneeuwbuiten trotseren, ook is er meestal veel wind. Niet interessant natuurlijk als je boeken en breekbaar materiaal meehebt. De drie volgende dagen stond ik dus binnen maar wat was het daar koud... Dit gebouw is overdkekt met een speciaal dak : de twee helften schuiven over elkaar, maar met een vrije ruimte tussen de twee van zowat één meter. Dus over de ganse lengte kan de wind door die opening van 1 meter door de hal gieren.... Reden is wellicht dat men de zaal luchtig wil houden als er een paar duizend koeien gestald staan. Kwestie van de methaangassen af te voeren... Roken tussen de koeien kan ontploffingen veroorzaken... Bovendien zijn er een hondertal grote ijzeren poorten aan weerszijden van het gebouw om de koeien buiten te laten. En zelfs als deze gesloten zin komt er veel tocht binnen door de kieren. Kortom, het was er ijzig koud.
Ook de bezoekers hadden het koud en veel werd er niet verhandeld. Ik zag er een antiquair uit West-Vlaanderen die kwam kurieuzeneuzen op mijn kraam. Uit ervaring weet ik dat hij nooit iets koopt en vraag me af waarom hij hier rondloopt. Ook zie ik er een landbouwer uit Booitshoeke, niet te geloven. En de grootste gierigaard van West-Vlaanderen, ik hoorde dat hij van Poperinge komt... Gelukkig had ik enkele aangename buren, vriendelijke joviale Walen. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt??? Neen, deze Walen vormden de uitzondering die de regel bevestigt : harde werkers, zeventigers die al vijftig jaren brocanteur zijn. Mensen die naast hun pensioentje (karig maar wel grotendeels van Vlaamse herkomst nietwaar) nog wat wilden bijverdienen. Het was boeiend om de bezoekers te bestuderen : er waren zowel dames (of heren???) in boerka als blozende rijpere dames in keunevellen (?) dikke wintermantels. Zowel gierig kijkende schoolmeesters als rondborstige beenhouwers. Zowel kleine als grote kinderen als hoogbejaarden. Eén dingen hadden ze gemeen... weinig of geen gevulde tassen.... Ik vraag me af of iedereen zijn standgeld kon terugverdienen.
Zelf was ik gematigd tevreden maar ik heb er wel moeite mee dat het zo moeilijk is om interessante zaken aan de man te brengen...
